Ang mga Israelinhon nakapribilehiyo sa paghatag ug mga amot alang sa pagtukod ug sa pagsangkap sa mga estruktura alang sa matuod nga pagsimba. Sila miamot ug mga materyales alang sa tabernakulo ug sa mga kasangkapan niini (Ex 25:​1-9; 35:4-9), usa ka “kinabubut-ong halad alang kang Jehova” nga kinahanglang hunongon tungod kay ang mga butang nga gihatag “igo na alang sa tanang buluhaton nga pagabuhaton, ug gani nagsobra pa.” (Ex 35:20-29; 36:3-7) Ang mga amot ni Haring David alang sa pagtukod sa giplano nga templo lakip sa iyang ‘linain nga katigayonan’ nga bulawan ug plata, mikabat ug kapin sa $1,202,000,000. Ang mga prinsipe ug ang mga pangulo sa katawhan usab malipayong miamot ug kapin sa $1,993,000,000 nga bulawan ug plata gawas pa sa tumbaga, puthaw, ug mga bato.​—1Cr 29:1-9.

Sa mga adlaw ni Haring Jehoas, ang usa ka kahon gibutang didto sa ganghaan sa balay ni Jehova aron kabutangan sa mga amot alang sa dakong buluhaton sa pag-ayo sa templo. Unya ang mga prinsipe ug ang katawhan nagmaya sa pagdala sa “sagradong buhis,” nga pinaagi niini nahimong malig-on ang balay sa Diyos ug nahimo ang mga galamiton sa templo.​—2Cr 24:4-14.

Ang mga dili-Israelinhon miamot usab alang sa matuod nga pagsimba. Sa dihang si Esdras ug ang nahibiling mga Hudiyo mibiya sa Babilonya aron sa pag-adto sa Jerusalem niadtong 468 W.K.P., sila nagdala ug plata, bulawan, ug mga galamiton, usa ka amot alang sa balay sa Diyos nga gihatag ni Haring Artajerjes sa Persia, sa iyang mga magtatambag, sa iyang mga prinsipe, ug sa mga Israelinhon sa Babilonya. Kining bililhong mga butang gipiyal sa piniling mga lalaki panahon sa ilang panaw.​—Esd 7:12-20; 8:24-30.