(6) Mga Dapit. Ang dapit nga gipuy-an ni Jehova o ang bisan unsang dapit nga iyang gipuy-an sa mahulagwayong paagi maoy gibalaan o balaang dapit, usa ka sangtuwaryo. Ang tabernakulo didto sa kamingawan ug ang mga templo sa ulahi nga gitukod ni Solomon ug Zorobabel (ug gitukod pag-usab ug gipadako ni Herodes nga Bantogan) gidisenyo ingong miq·dashʹ o qoʹdhesh, ‘gilain’ o ‘balaan’ nga mga dapit. Sumala sa tradisyon, ang mga saserdote nag-alagad didto nga nagtiniil tungod kay sila nag-alagad sa sangtuwaryo, nga nalangkit sa presensiya ni Jehova. Ang duha ka lawak sa sangtuwaryo gitawag nga “ang Balaang Dapit” ug “ang Labing Balaan,” sanglit duol kaayo kini sa arka sa pakigsaad. (Heb 9:1-3) Kay nahimutang sa taliwala sa makasasala nga katawhan, sa popanahon kini nga mga dapit kinahanglang malunsay (sa mahulagwayong paagi) gikan sa kahugawan pinaagi sa pagwisik sa dugo sa gihalad nga mga hayop.​—Lev 16:16.

Jerusalem. Sa susama ang Jerusalem, ang siyudad sa dakong Hari (Sal 48:​1, 2; 135:21), ug ang dapit nga gibarogan niini giisip nga balaan. (Isa 48:​1, 2; 52:1; Neh 11:1; Dan 9:24) Sa ingon usab, ang Bag-ong Jerusalem, ang langitnong siyudad, maoy usa ka sangtuwaryo nga niana ang gibalaan nga mga tawo lamang, ug walay si bisan kinsang nagabuhat ug bisan unsang matang sa kahugawan (sama sa espiritismo, pakighilawas, pagbuno, idolatriya, ug pagpamakak) ang gitugotan nga makasulod.​—Pin 21:2; 22:​14, 15, 19.

Ang tanaman sa Eden, usa ka sangtuwaryo. Si Jehova, sa mahulagwayong paagi, mipakita didto sa tanaman sa Eden aron sa pagpakigsulti ug sa paghatag ug instruksiyon kang Adan ug Eva; kini maoy usa ka mahinlo, walay-sala, hingpit nga dapit, diin ang tawo adunay pakigdait uban sa Diyos. (Gen 1:28; 2:​8, 9; 3:​8, 9; Deu 32:4) Busa si Adan ug Eva gipapahawa gikan niana sa dihang sila mirebelde. Kini nga paraiso maoy usa ka dapit nga gilain o gibalaan sa Diyos aron puy-an sa mahinlo, matarong nga mga tawo. Karon nga si Adan ug Eva makasasala na, sila gipapahawa aron sila dili makakaon sa bunga gikan sa kahoy sa kinabuhi ug sa ingon, bisan tuod makasasala, mabuhi nga walay kataposan.​—Gen 3:22-24.

Ang nagdilaab nga tanom ug ang Bukid sa Sinai. Sa dihang gisugo ni Jehova si Moises sa pagbalik ngadto sa Ehipto aron sa pagluwas sa Iyang katawhan gikan sa pagkaulipon, nga nagpadala kang Moises pinaagi sa Iyang kaugalingong halandomon nga ngalang Jehova (Ex 3:​15, 16), gisugo sa Diyos ang iyang manulonda, nga mipakita kang Moises diha sa usa ka nagdilaab nga tanom. Sa dihang miduol si Moises, ang manulonda, nga nagpakita ingong hawas ni Jehova, nagsugo kang Moises sa paghubo sa iyang mga sandalyas tungod kay, siya miingon, “ang dapit nga imong gitindogan maoy balaan [qoʹdhesh] nga yuta.”​—Ex 3:1-5.

Sa ulahi, sa dihang ang katawhan gitigom didto sa tiilan sa Bukid sa Sinai, sa panahon nga gihatag ang pakigsaad sa Balaod, si Jehova nagsugo kang Moises: “Pagbutang ug mga utlanan alang sa bukid ug himoa kining sagrado,” tungod kay atua didto si Jehova, nga gihawasan pinaagi sa iyang mga manulonda. (Ex 19:23; Gal 3:19) Ang bisan kinsa nga molapas sa mga utlanan pagapatyon, kay walay dili-awtorisadong mga tawo ang makaduol sa presensiya ni Jehova. (Ex 19:​12, 13) Apan, si Moises makaduol ingong tinudlo sa Diyos nga tigpataliwala. Tungod niini, si Moises sa matagnaong paagi naglarawan kang Jesu-Kristo, ang dakong Tigpataliwala alang sa dinihogang mga Kristohanon, samtang sila nagaduol sa langitnong Bukid sa Zion.​—Heb 12:22-24.

Si Jehova nagsugo nga ang iyang katawhan ‘magsakit sa ilang mga kalag’ sa Adlaw sa Pagtabon-sa-Sala, usa ka adlaw sa “balaang panagkatigom.” Kini nagkahulogan nga sila kinahanglang magpuasa ug mag-ila ug magsugid sa ilang mga sala ug ingon man mobatig diyosnong kasubo tungod niini. (Lev 16:29-31; 23:26-32) Apan walay adlaw nga balaan alang kang Jehova nga mahimong usa ka adlaw sa paghilak ug kasubo alang sa iyang katawhan. Hinunoa, kini nga mga adlaw maoy mga adlaw sa pagmaya ug sa pagdayeg kang Jehova tungod sa iyang kahibulongang mga tagana pinaagi sa iyang mahigugmaong-kalulot.​—Neh 8:9-12.

Ang balaang adlaw sa pagpahulay ni Jehova. Gipakita kanato sa Bibliya nga ang Diyos mipahulay gikan sa iyang mga buhat sa paglalang mga 6,000 na ka tuig kanhi, nga nagpahayag sa ikapitong “adlaw” nga sagrado, o balaan. (Gen 2:​2, 3) Busa kini nga “adlaw” kinahanglang gamiton sa mga tawo ingong usa ka “adlaw” sa sagradong pag-alagad ug pagkamasinugtanon ngadto kang Jehova. Dili kini pagahugawan pinaagi sa kinaugalingong mga buhat sa tawo. Busa si Adan ug Eva milapas sa maong “adlaw” sa dihang sila mihimog kinaugalingong paghukom, sa pagbuhat kon unsay buot nila diha sa yuta, nga bulag sa ilang Soberano, si Jehova. Ang ‘adlaw sa pagpahulay’ sa Diyos nagpadayon pa, sumala sa rekord sa Hebreohanon 3:​11, 13; 4:1-11. Sanglit gibalaan sa Diyos ang maong “adlaw,” nga naglain niini alang sa iyang katuyoan, kini nga “adlaw” makakita nga ang maong katuyoan alang sa yuta bug-os nga matuman diha sa pagkamatarong. (Itandi ang Isa 55:​10, 11.) Si apostol Pablo nagpakita nga ang dakong adlaw sa pagpahulay ni Jehova maoy usa ka taas nga yugto sa panahon, sa dihang siya naghisgot bahin sa usa ka adlaw nga bukas pa gihapon aron nga pinaagi sa pagtuo ug pagkamasinugtanon ang mga Kristohanon makasulod sa kapahulayan niini. Ingong usa ka adlaw nga balaan, kini maoy usa ka panahon sa kahupayan ug pagmaya alang sa mga Kristohanon bisan pa sa taliwala niining makapabudlay, nahupngan-sa-sala nga kalibotan.​—Heb 4:3-10; tan-awa ang ADLAW, II.