Ang dinaliang panumpa ni Saul nagpailalom sa Israel sa usa ka tunglo, apan daw si Jonathan dili takos sa kasuko ni Jehova tungod sa pagbuhat ug supak sa panumpa.

Ang Unang Samuel 14:24-45 nag-asoy niining hitaboa. Ang mga Israelinhon, nga naisog tungod sa mga tagsaong nahimo ni Jonathan, nakig-away sa kaawayng mga Pilistehanon. Si Haring Saul miingon: “Tinunglo ang tawo nga mokaon ug tinapay sa dili pa ang kagabhion ug hangtod ako nakapanimalos na sa akong mga kaaway!” (bers. 24) Kay wala masayod sa panumpa sa iyang amahan, si Jonathan nagpalig-on sa iyang kaugalingon pinaagi sa pagkaon ug dugos. Ang ubang Israelinhong mga manggugubat, si kinsa gipangapoy usab, nakasala tungod sa pag-ihaw sa mga baka ug sa kadalo mikaon sa unod nga wala maagasi sa dugo. Mitukod si Saul ug halaran mahitungod niadtong salaa, apan wala siya masayod sa gibuhat sa iyang anak.

Sa gitinguha ni Saul ang pagtultol sa Diyos sa pagpadayon sa gubat, si Jehova wala motubag. Pinaagi sa paggamit sa Thummim (tingali nga naglangkit sa sagradong mga ripa), nasayran ni Saul nga nakalapas ang iyang anak sa dili-maayong panumpa. Apan sad-an ba gayod si Jonathan?

Gitugot tuod sa Diyos ang paggamit sa Thummim sa pagtino nga si Jonathan (sa kawalay-kabangkaagan) nakalapas sa panumpa ni Saul, apan kadto wala magpasabot nga Iyang giaprobahan ang dinalidali nga panumpa. Ang talaan wala mag-ingon nga ang Diyos nag-isip kang Jonathan nga sad-an. Ngani, bisan tuod si Jonathan andam sa pagdawat sa sangpotanan sa paglapas sa hinanali nga panumpa, ang mga kahimtang maoy ingon nga ang kinabuhi ni Jonathan giluwas. Ang Israelinhong mga sundalo miingon nga nahimo ni Jonathan ang iyang talagsaong mga buhat “tungod sa Diyos,” ug kadto sila sa usa ka paagi nagtubos kang Jonathan. Sa sunod nga katuigan, si Jonathan mao ang nagpadayon sa pagbaton sa pag-uyon ni Jehova kay si Saul mihimog sunodsunod nga pagpakasala.