MAG-UUNA

Usa ka tawo nga mag-una aron andamon ang pag-abot sa lain. Lagmit kini maglakip sa pagsuhid ug pagpangespiya, paghawan sa dalan, pagmantala ug pagpahibalo sa pagsingabot sa usa ka tawo, o pagpakita sa dalan aron makasunod ang ubang mga tawo. Ang mag-uuna sagad, apan dili sa tanang panahon, ubos kay sa tawo nga taliabot.

Maoy kostumbre sa Sidlakan nga ang mga magdadagan mag-una sa karo sa hari aron andamon ug ipahibalo ang pag-abot sa hari ug sa pag-abag kaniya sa uban pang butang. (1Sa 8:11) Si Absalom ug Adonias, sa pagsundog sa maong harianong dignidad ug aron dugangan ang ilang kahalangdon ug lantawon nga daw inuyonan ang ilang pagrebelde, nagbutang ug 50 ka magdadagan nga mag-una sa ilang kaugalingong mga karo.​—2Sa 15:1; 1Ha 1:5; tan-awa ang MAGDADAGAN.

Si Juan nga Tigbawtismo sa pagkamatuod mao ang mag-uuna ni Kristo, ingong katumanan sa Isaias 40:3 ug Malaquias 3:1 ug 4:​5, 6: “Adunay nagasinggit sa kamingawan: ‘Hawani ninyo ang dalan ni Jehova . . . Tul-ira ninyo ang dakong dalan.’” “Ipadala ko ang akong mensahero, ug siya maghawan sa dalan sa akong atubangan.” Busa, ang abanteng pagpahibalo ni Juan nagpalihok sa katawhan sa pagdahom, pagpangita, ug paghulat kang Jesus, aron nga sila unta maminaw kaniya, magpasidungog kaniya, ug mosunod kaniya. (Mat 3:1-12; 11:​7, 10, 14; Mar 9:11-13; Luc 1:13-17, 76; Ju 1:35-37) Sa samang paagi, gipadala ang mga mensahero aron mag-una kang Jesus, ug sila miadto sa usa ka balangay sa mga Samarianhon “aron himoon ang pagpangandam alang kaniya.”​—Luc 9:52.

Apan, si Jesus mismo mao ang usa nga gihisgotan sa bugtong teksto sa Kasulatan nga naggamit sa pulong nga “mag-uuna.” (Heb 6:​19, 20) Dili siya usa ka mag-uuna sa diwa nga siya mas ubos niadtong mosunod kaniya. Hinunoa, siya ang una nga misulod sa langitnong himaya, nga nagbukas ug nag-andam sa dalan alang sa langitnong kongregasyon sa mga nagasunod sa iyang lakang. (Ju 14:​2, 3) Busa, sila adunay kaisog sa pagduol sa Diyos pinaagi sa dalan nga gibuksan sa ilang Mag-uuna.​—Heb 10:19-22.