LATIGO

Sagad nga usa ka lubay nga lubid o panit nga latos nga may kuptanan. Kini gigamit na sukad pa sa karaang mga panahon sa paglatigo sa mga tawo (2Cr 10:​11, 14) ingon man usab sa pagpasunod ug sa paggiya sa mga hayop.​—Pr 26:3; Nah 3:2.

Si Haring Rehoboam nanghambog nga, kon ang iyang amahan nga si Solomon nagkastigo sa mga Israelinhon pinaagig “mga latigo,” siya magkastigo kanila pinaagig “mga tunokong panglapdos.” Ang mga pulong ni Rehoboam maoy mahulagwayon, apan ang mga panglapdos nga gipasabot lagmit nga hait ug mga tumoy, sanglit ang Hebreohanong pulong (ʽaq·rab·bimʹ) alang sa “mga tunokong panglapdos” sa literal nagkahulogang “mga tanga.”​—1Ha 12:​11, 14, ftn sa Rbi8; 2Cr 10:​11, 14.

Si Elipaz nga Temanhon naghisgot ug “latigo sa dila.” (Job 4:1; 5:21) Lagmit nga ang gipasabot mao ang paggamit sa dila aron sa paghimog kadaot, sama sa pagbutangbutang ug pagsulti nga mapasipalahon.​—Itandi ang Pr 12:18; San 3:5-10.

Sa panahon sa Paskuwa niadtong 30 K.P., “human makabuhat ug latigo nga pisi, giabog [ni Jesus] ang tanan nga may mga karnero ug mga baka pagawas sa templo.” Ang pamatuod nga gigamit ni Jesus ang latigo ngadto sa mga hayop lamang, dili ngadto sa mga tawo nga nagdala sa mga karnero ug mga baka, mao ang iyang pag-abog sa mga nagbaligyag mga salampati pinaagig mga pulong, dili pinaagig latigo. Dugang pa, pinaagi sa pag-abog sa mga baka pinaagig latigo, iyang napahunong ang ilang negosyo kay ang mga tawo kinaiyanhong mosunod sa ilang mga baka aron sa pagtigom niini.​—Ju 2:13-17.