Ang maalamong hari nagpadayon: “Salig kang Jehova sa bug-os mong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magatul-id sa imong mga alagianan.”—Proverbio 3:5, 6.

Unsaon nato ‘pag-ila si Jehova sa tanan natong mga dalan’? Ang dinasig nga salmista nag-ingon: “Ako magapalandong sa tanan mong buhat, ug magahisgot ako sa imong gihimo.” (Salmo 77:12) Sanglit dili makita ang Diyos, ang pagpalandong bahin sa iyang dagkong mga buhat ug sa iyang pagpakiglabot sa iyang katawhan hinungdanon sa pagpakigsuod kaniya.

Ang pag-ampo hinungdanon usab nga paagi sa pag-ila kang Jehova. Si Haring David nagsigeg tawag kang Jehova “sa tibuok adlaw.” (Salmo 86:3) Si David subsob nga mag-ampo sa tibuok gabii, sama sa dihang siya mikalagiw sa kamingawan. (Salmo 63:6, 7) “Padayon kamo sa pag-ampo sa tanang higayon diha sa espiritu,” nag-awhag si apostol Pablo. (Efeso 6:18) Unsa ka subsob nga kita mag-ampo? Gipahimuslan ba nato ang personal kinasingkasing nga pakigsulti sa Diyos? Sa dihang nag-atubang sa masulayong mga kahimtang, mangaliyupo ba kita kaniya alang sa tabang? Kita ba mainampoong mangayo sa iyang giya una pa mohimog hinungdanong mga desisyon? Ang atong sinserong mga pag-ampo kang Jehova magpamahal nato kaniya. Ug kita gipasaligan nga siya mamati sa atong pag-ampo ug ‘magtul-id sa atong mga alagianan.’