Gipunting ni Solomon ang kahinungdanon sa pagkamatarong. Siya nag-ingon: “Ang bililhon nga mga butang sa tawong dato mao ang iyang malig-on nga lungsod. Ang kalaglagan sa mga timawa mao ang ilang kakabos. Ang kalihokan sa matarong mosangpot sa kinabuhi; ang abot sa daotan mosangpot sa sala.”—Proverbio 10:15, 16.

Sa laing bahin, kon ang tawong matarong daghan man o diyutay rag nabatonan sa materyal, ang iyang matul-id nga kalihokan motultol sa kinabuhi. Sa unsang paagi? Buweno, kontento siya sa iyang nabatonan. Dili siya motugot nga ang iyang kahimtang sa pinansiyal mobalda sa iyang maayong baroganan uban sa Diyos. Dato man siya o kabos, ang paagi sa kinabuhi sa tawong matarong mohatag kaniyag kalipay karon ug paglaom sa kinabuhing walay kataposan sa umaabot. (Job 42:10-13) Ang daotan dili makabatog kaayohan bisan pag makaangkon siyag bahandi. Imbes pabilhan ang mapanalipdanong bili niini ug magkinabuhi uyon sa kabubut-on sa Diyos, siya naggamit sa iyang bahandi aron ipasiugda ang makasasala nga paagi sa kinabuhi.