SI JESUS mihapit sa pagpadulong niya sa Cesarea ni Filipo, ug siya nagtudlo sa usa ka panon uban ang iyang mga apostoles. Gipahayag niya kining makapakurat nga pahibalo kanila: “Sa pagkatinuod magaingon ako kaninyo nga sa mga nagabarog dinhi adunay pila kaninyo nga dili makatilaw sa kamatayon hangtod nga makita nila una ang Anak sa tawo nga moabot sa iyang gingharian.”

‘Unsay gipasabot ni Jesus?’ tinong nahibulong ang mga tinun-an. Mga usa ka semana sa ulahi, gidala ni Jesus si Pedro, Santiago, ug Juan uban kaniya ug sila mitungas sa usa ka hataas nga bukid. Lagmit gabii na kadto, sanglit nagduka man ang mga tinun-an. Samtang nag-ampo si Jesus, nausab ang iyang panagway sa ilang atubangan. Ang iyang nawong midan-ag sama sa adlaw, ug ang iyang mga sapot misulaw sama sa kahayag.

Nakapalig-on kaayo ang maong panan-awon, alang kang Jesus ug sa mga tinun-an! Ang panan-awon, ingnon ta, maoy pasiuna sa himaya sa Gingharian ni Kristo. Sa pagkamatuod, ang mga tinun-an nakakita sa “Anak sa tawo nga miabot sa iyang gingharian,” sumala sa gisaad ni Jesus sa usa ka semana nga sayosayo. Tapos sa pagkamatay ni Jesus, si Pedro misulat mahitungod sa pagkahimong ‘mga saksing-nakakita sa pagkahalangdon ni Kristo samtang didto kami uban kaniya sa balaang bukid.’