Kay kulang sa mga instrumento​—bisan sa kompas​—ang mga tiglawig sa unang siglo nagbiyahe lamang pinaagi sa panan-aw. Busa, ang pagbiyahe maoy kinahilwasan sa dihang ang katin-aw sa panahon anaa sa kinamaayohan​—kasagaran gikan sa ulahing bahin sa Mayo ngadto sa tungatunga sa Septiyembre. Panahon sa duha ka bulan antes ug human nianang panahona, ang mga magpapatigayon tingali morisgo sa paglawig. Apan panahon sa tingtugnaw, ang gabon ug mga panganod sagad magpahanap sa mga timaan sa yuta ug magtabon sa adlaw sa maadlaw ug sa mga bituon sa magabii. Ang paglawig giisip nga sirado (Latin, mare clausum) gikan sa Nobyembre 11 ngadto sa Marso 10, gawas sa mga kahimtang sa bug-os nga panginahanglan o pagkadinalian. Kadtong nagabiyahe sa talitapos sa maong yugto sa panahon nameligro nga magpalabay sa tingtugnaw sa langyaw nga pantalan.​—Buhat 27:12; 28:11.

Si Pablo dayag nga nasayod sa mga kapeligrohan sa wala-sa-panahon nga pagbiyahe sa dagat. Nagtambag pa gani siya nga dili maglawig sa ulahing bahin sa Septiyembre o sa sayong bahin sa Oktubre, nga nag-ingon: “Mga katawhan, akong nasabot nga ang paglawig maadunay kadaot ug dakong kapildihan dili lamang sa kargamento ug sa sakayan kundili usab sa atong mga kalag.” (Buhat 27:9, 10) Bisan pa niana, ang tinugyanang opisyal sa kasundalohan wala manumbaling niining tambaga, ug kini miresulta sa pagkalunod diha sa Malta.