Mahitungod sa mga Hudiyo, ang pakigsaad sa Balaod gihanaw pinasukad sa kamatayon ni Kristo diha sa estaka sa pagsakit (Col 2:14), ug ang bag-ong pakigsaad nagsugod niadtong Pentekostes, 33 K.P. (Itandi ang Buh 2:4; Heb 2:​3, 4.) Bisan pa niana, gihatagan sa Diyos ug linaing pabor ang mga Hudiyo ug dugang pang mga tulo ug tunga ka tuig. Sulod sa maong panahon ang mga tinun-an ni Jesus nagwali ngadto lamang sa mga Hudiyo, sa Hudiyong mga kinabig, ug sa mga Samarianhon. Apan sa mga 36 K.P. gisugo sa Diyos si Pedro sa pag-adto sa balay sa Hentil nga si Cornelio, usa ka opisyal sa Romanhong kasundalohan, ug pinaagi sa pagbubo sa Iyang balaang espiritu diha kang Cornelio ug sa iyang panimalay, Iyang gipakita kang Pedro nga ang mga Hentil mahimo nang dawaton nianang panahona alang sa bawtismo sa tubig. (Buh 10:​34, 35, 44-48) Sanglit wala na ilha sa Diyos ang pakigsaad sa Balaod uban sa tinuling mga Hudiyo kondili nag-ila na lamang nianang higayona sa iyang bag-ong pakigsaad diin ang tigpataliwala mao si Jesu-Kristo, ang kinaiyanhong mga Hudiyo, tinuli man o dili, wala na isipa sa Diyos nga sila may linaing relasyon uban kaniya. Sila dili makahupot ug usa ka dungganong baroganan uban sa Diyos pinaagi sa pagtuman sa Balaod nga dili na balido, ni pinaagi sa bawtismo ni Juan nga may kalabotan sa Balaod, apan sila kinahanglang moduol sa Diyos pinaagi sa pagtuo sa iyang Anak ug pagabawtismohan sa tubig sa ngalan ni Jesu-Kristo aron ilhon ug uyonan ni Jehova.​—Tan-awa ang KAPITOAN KA SEMANA (Gipatuman ang pakigsaad “sulod sa usa ka semana”).

Walay Bawtismo Alang sa mga Masuso. Tungod kay ang ‘pagpaminaw sa pulong,’ ‘kinasingkasing nga pagsagop sa pulong,’ ug ‘paghinulsol’ mag-una sa bawtismo sa tubig (Buh 2:​14, 22, 38, 41) ug gikinahanglan sa maong bawtismo nga ang indibiduwal mohimog ugdang nga desisyon, dayag nga ang usa aduna nay igong pangedaron sa pagpaminaw, sa pagtuo, ug sa paghimo niini nga desisyon. May argumentong gipatungha sa pipila aron sa pagpaluyo sa bawtismo sa mga masuso. Ilang gipunting ang mga panghitabo diin ang ‘mga panimalay’ gibawtismohan, sama sa panimalay ni Cornelio, ni Lydia, sa magbalantay sa bilanggoan nga taga-Filipos, ni Crispo, ug ni Estefanas. (Buh 10:48; 11:14; 16:​15, 32-34; 18:8; 1Co 1:16) Sila nagtuo nga kini nagpasabot nga ang gagmayng mga bata sa maong mga banay gibawtismohan usab. Apan, bahin kang Cornelio, ang mga nabawtismohan mao kadtong nakadungog sa pulong ug nakadawat sa balaang espiritu, ug sila nagsulti sa laing mga pinulongan ug naghimaya sa Diyos; kining mga butanga dili mahimong ikapadapat ngadto sa mga masuso. (Buh 10:44-46) Si Lydia maoy “usa ka magsisimba sa Diyos, . . . ug gibuksan pag-ayo ni Jehova ang iyang kasingkasing aron maminaw sa mga butang nga gisulti ni Pablo.” (Buh 16:14) Ang magbalantay sa bilanggoan nga taga-Filipos kinahanglang ‘motuo sa Ginoong Jesus,’ ug kini nagpasabot nga ang uban sa iyang banay kinahanglang motuo usab aron sila mabawtismohan. (Buh 16:31-34) “Si Crispo nga nagadumalang opisyal sa sinagoga nahimong magtutuo sa Ginoo, ug ingon man usab ang iyang tibuok panimalay.” (Buh 18:8) Kining tanan nagpakita nga nalangkit sa bawtismo ang pagpaminaw, pagtuo, ug paghimaya sa Diyos, mga butang nga dili mahimo sa mga masuso. Sa Samaria sa dihang sila nakadungog ug mituo “sa maayong balita sa gingharian sa Diyos ug sa ngalan ni Jesu-Kristo, sila nagpabawtismo.” Dinhi ang rekord sa Kasulatan nagpatin-aw nga ang mga nabawtismohan dili mga masuso, kondili hamtong na nga “mga lalaki ug mga babaye.”​—Buh 8:12.