DAGHANG butang sa kinabuhi​—pag-antos, kahigawad, kamingaw—​ang makapasubo ug makapawala pa ganig paglaom. Nianang panahona lagmit makapangutana ka, ‘Asa man ko makapangayog tabang?’ Ang mga pulong ni apostol Pablo nga mabasa diha sa 2 Corinto 1:3, 4 naghisgot sa kasaligang tinubdan sa paghupay​—si Jehova nga Diyos.

Sa bersikulo 3, ang Diyos gitawag ug “Amahan sa malumong mga kaluoy.” Unsay buot ipasabot niana? Ang Gregong pulong nga gihubad ug “malumong mga kaluoy” mahimong magpasabot nga ang usa mobati sa pag-antos sa uban.a Ang usa ka reperensiya sa Bibliya nag-ingon nga kining pulonga mahimong hubaron nga “nahingawa pag-ayo.” Ang “malumong mga kaluoy” nagtukmod sa Diyos sa pagtabang kanato. Dili ba kini mopalihok kanato sa pagpakigsuod kaniya?

Si Pablo naghisgot usab kang Jehova ingong “ang Diyos sa tanang paghupay.” Dinhi iyang gigamit ang pulong nga mahimong magkahulogan ug “paghupay sa usa nga anaa sa kalisdanan o kasub-anan ug paghatag ug tabang o pagdasig sa uban.” Ang librong The Interpreter’s Bible nag-ingon: “Atong mahupay ang usa nga nag-antos sa dihang ato siyang palig-onon aron makalahutay ilalom sa kasakit.”

Mangutana ka tingali, ‘Sa unsang paagi ang Diyos naghupay ug nagpalig-on kanato aron kita makalahutay ilalom sa kasakit?’ Iyang gihimo kana pinaagi sa iyang Pulong, ang Bibliya, ug pinaagi sa gasa sa pag-ampo. Gisultihan kita ni Pablo nga mahigugmaong gihatag sa Diyos kanato ang Iyang Pulong aron nga “pinaagi sa paghupay gikan sa mga Kasulatan kita makabatog paglaom.” Dugang pa, pinaagi sa kinasingkasing nga pag-ampo, atong masinati “ang kalinaw sa Diyos nga labaw sa tanang panghunahuna.”​—Roma 15:4; Filipos 4:7.