Ngadto sa unang-siglong Hebreohanong mga Kristohanon, si apostol Pablo misulat: “Adunay nagpabilin nga usa ka pagpahulay sa igpapahulay alang sa katawhan sa Diyos. Kay ang tawo nga nakasulod sa kapahulayan sa Diyos nakapahulay usab gikan sa iyang kaugalingong mga buhat, sama nga mipahulay ang Diyos gikan sa iyang mga buhat. Busa buhaton nato ang kutob sa atong maarangan nga makasulod niana nga kapahulayan.”—Hebreohanon 4:9-11.

Sa dihang gihisgotan ni Pablo ang bahin sa pagpahulay sa Diyos gikan sa Iyang buhat, dayag nga siya nagtumong sa kon unsay gipahayag sa Genesis 2:2, diin atong mabasa: “Sa ikapitong adlaw nahuman sa Diyos ang buhat nga iyang gihimo, ug siya mipahulay sa ikapitong adlaw gikan sa tanan niyang buhat nga iyang gihimo.” Nganong si Jehova “mipahulay sa ikapitong adlaw”? Dayag nga kadto maoy dili tungod kay siya nagkinahanglan nga maulian “gikan sa tanan niyang buhat nga iyang gihimo.” Ang sunod nga bersikulo naghatag ug impormasyon: “Ang Diyos nagpanalangin sa ikapitong adlaw ug naghimo niining sagrado, tungod kay niini siya mipahulay gikan sa tanan niyang buhat nga gilalang sa Diyos aron himoon.”—Genesis 2:3; Isaias 40:26, 28.

Ang “ikapitong adlaw” lahi kay sa bisan hain sa nag-unang unom ka adlaw tungod kay kadto maoy usa ka adlaw nga gipanalanginan ug gihimong sagrado sa Diyos, nga mao, usa ka adlaw nga gigahin alang sa, o gidedikar ngadto sa, usa ka linaing katuyoan. Unsa kanang katuyoana? Una pa niana, gipadayag sa Diyos ang iyang katuyoan bahin sa katawhan ug sa yuta. Ngadto sa unang lalaki ug sa iyang asawa, ang Diyos miingon: “Magmabungahon ug magdaghan kamo ug pun-a ang yuta ug gamhi kini, ug pagabut-i ang mga isda sa dagat ug ang nagalupad nga mga linalang sa kalangitan ug ang matag buhing linalang nga nagalihok diha sa yuta.” (Genesis 1:28) Bisan kon gihatagan sa Diyos ang katawhan ug ang yuta ug hingpit nga pagsugod, nagkinahanglan ug panahon aron magamhan ang tibuok yuta ug mahimong usa ka paraiso nga mapuno sa hingpit nga tawhanong pamilya, sumala sa katuyoan sa Diyos. Busa, sa “ikapitong adlaw,” ang Diyos mipahulay, o mihunong, gikan sa dugang nga mga buhat sa paglalang sa yuta aron tugotan kon unsay iyang nalalang na nga maugmad sumala sa iyang kabubut-on. Pagkatapos niana nga “adlaw,” ang tanang katuyoan sa Diyos mahimo nang katinuoran. Unsa ka dugay kana nga pahulay?

Nga naglantaw nianang katingalahan nga palaaboton sa unahan, gisaysay ni Pablo kon sa unsang paagi ang usa makasulod sa kapahulayan sa Diyos. Siya misulat: “Ang tawo nga nakasulod sa kapahulayan sa Diyos nakapahulay usab gikan sa iyang kaugalingong mga buhat.” Nagsulti kini kanato nga bisan kon nakabaton ug hingpit nga pagsugod, ang katawhan sa katibuk-an wala makasulod ngadto sa kapahulayan sa Diyos. Tungod kini kay si Adan ug Eva wala dangtig dugay sa pagtuman sa kapahulayan sa Diyos sa “ikapitong adlaw” pinaagi sa pagdawat sa iyang kahikayan alang kanila. Hinunoa, sila nagrebelde ug buot nga mahimong independente sa Diyos. Ngani, sila miduyog sa laraw ni Satanas sa mga butang inay kay dawaton ang mahigugmaong pagtultol sa Diyos. (Genesis 2:15-17) Ingong resulta, nawala kanila ang kalaoman nga mabuhing walay kataposan diha sa usa ka paraisong yuta. Sukad niadto, ang tanang tawo nahimong ulipon sa sala ug kamatayon.—Roma 5:12, 14.

Ang pagrebelde sa katawhan wala magpakgang sa katuyoan sa Diyos. Ang iyang adlaw sa kapahulayan nagpadayon. Apan, si Jehova naghimo ug mahigugmaong kahikayan—ang lukat—pinaagi sa iyang Anak, si Jesu-Kristo, aron ang tanang modawat niana pinasukad sa pagtuo mahimong magpaabot sa pagpahigawas ug pagpahulay gikan sa kabug-at sa sala ug kamatayon. (Roma 6:23) Kana ang hinungdan kon nganong giagda ni Pablo ang iyang kaubang mga Kristohanon nga ‘mopahulay gikan sa ilang kaugalingong mga buhat.’ Gikinahanglan nilang dawaton ang kahikayan sa Diyos alang sa kaluwasan ug dili mosulay sa pagpanlimbasog alang sa ila mismong kaugmaon diha sa ilang kaugalingong paagi, ingon sa gibuhat ni Adan ug Eva. Gikinahanglan usab nila nga likayan ang pagpangagpas sa ilang kaugalingong mga buhat sa pagpakamatarong sa kaugalingon.

Ang pagsalikway sa hinakog o kalibotanong mga pangagpas aron buhaton ang kabubut-on sa Diyos sa pagkatinuod maoy makapalagsik ug makapahupay. Gipalanog ni Jesus kini nga pagdapit: “Umari kanako, kamong tanang nabudlayan ug nabug-atan, ug ako magapalagsik kaninyo. Isangon diha kaninyo ang akong yugo ug magtuon gikan kanako, kay ako malumog-buot ug mapainubsanon sa kasingkasing, ug kamo makakaplag ug kahayahay alang sa inyong mga kalag. Kay ang akong yugo masayon ug ang akong luwan magaan.”—Mateo 11:28-30.

Ang paghisgot ni Pablo sa kapahulayan sa Diyos ug kon sa unsang paagi ang usa makasulod niana tino nga usa ka tuboran sa pagdasig sa Hebreohanong mga Kristohanon sa Jerusalem, kinsa nakalahutay sa daghang paglutos ug pagbiaybiay tungod sa ilang pagtuo. (Buhat 8:1; 12:1-5) Sa susama, ang mga pulong ni Pablo mahimong usa ka tuboran sa pagdasig sa mga Kristohanon karong adlawa. Kay nakaamgo nga ang katumanan sa saad sa Diyos sa pagpatunghag usa ka paraisong yuta ilalom sa iyang matarong nga Gingharian haduol na kaayo, kita usab angayang mopahulay gikan sa atong kaugalingong mga buhat ug buhaton ang kutob sa atong maarangan aron makasulod niana nga kapahulayan.—Mateo 6:10, 33; 2 Pedro 3:13.