Sayo sa buntag sa Dominggo si Maria Magdalena ug si Maria nga inahan ni Santiago, uban ni Salome, Joanna, ug ubang mga babaye, nagdalag mga ighahaplas ngadto sa lubnganan aron ihaplas sa lawas ni Jesus. Sa pagpadulong didto sila nagsig-ingon sa usag usa: “Kinsay moligid sa bato gikan sa ganghaan sa memoryal nga lubnganan alang kanato?” Apan sa pag-abot, ilang nasayran nga nahitabo ang usa ka linog ug ang manulonda ni Jehova nagligid sa bato. Wala na ang mga bantay, ug ang lubnganan walay sulod! Mateo 27:57–28:2; Marcos 15:42–16:4; Lucas 23:50–24:3, 10; Juan 19:14, Ju 19:31–20:1; Ju 12:42; Levitico 23:5-7; Deuteronomio 21:22, 23; Salmo 34:20; Zacarias 12:10.

Kapitulo 128

Nabuhi si Jesus!

SA DIHANG nakita sa mga babaye nga walay sulod ang gilubngan ni Jesus, si Maria Magdalena midagan aron sultihan si Pedro ug Juan. Apan, ang ubang mga babaye dayag nagpabilin ra diha sa lubnganan. Sa wala magdugay, nagpakita ang usa ka manulonda ug gidapit sila sa pagsulod.

Dinhi nakita sa mga babaye ang laing manulonda, ug ang usa sa mga manulonda miingon kanila: “Ayaw kamo kahadlok, kay nasayod ako nga nangita kamo kang Jesus nga gilansang. Wala na siya dinhi, kay siya nabanhaw, sumala sa iyang giingon. Dali, tan-awa ang dapit nga iyang nahimutangan. Ug adtoa ninyo dayon ug sultihi ang iyang mga tinun-an nga siya nabanhaw na gikan sa mga patay.” Busa uban sa kahadlok ug dakong kalipay, nanagan kining mga babayehana.

Niining panahona, nakita na ni Maria si Pedro ug Juan, ug siya mitaho kanila: “Ilang gikuha ang Ginoo gikan sa memoryal nga lubnganan, ug kami wala masayod kon diin siya nila ibutang.” Dihadiha ang duha ka apostol nanagan. Si Juan mas kusog nga modagan—tungod kay mas bata pa—ug unang nakaabot sa lubnganan. Niining panahona nakalakaw na ang mga babaye, busa walay tawo sa palibot. Mitikuko, gilili ni Juan ang lubnganan ug iyang nakita ang mga bendahe, apan wala siya mosulod.

Sa miabot si Pedro, siya wala magpanuko ug misulod dayon. Iyang nakita didto ang mga bendahe ug ang panapton usab nga gigamit sa pagputos sa ulo ni Jesus. Kini gipilo diha sa usa ka daplin. Karon si Juan misulod usab sa lubnganan, ug siya mituo sa gibalita ni Maria. Apan wala makasabot si Pedro ug Juan nga si Jesus gibanhaw, bisan pa nga kanunay Niya nga gisultihan sila nga Siya banhawon. Naglibog, ang duha namauli, apan si Maria, nga mibalik sa lubnganan, nagpabilin.

Kasamtangan, ang ubang mga babaye nagdalidali sa pagbalita sa mga tinun-an nga si Jesus gibanhaw, sumala sa gisugo kanila sa mga manulonda. Samtang sila nanagan sa makusog, gitagbo sila ni Jesus ug miingon: “Maayong adlaw!” Miluhod sa iyang tiilan, ilang gisimba siya. Unya miingon si Jesus: “Ayaw kamo kahadlok! Lakaw kamo, ug ingna ang akong mga igsoon nga mangadto sila sa Galilea; ug didto makita nila ako.”

Sayosayo, sa naglinog ug nagpakita ang mga manulonda, ang mga sundalo nga nagbantay nakurat ug daw nahimong mga patay. Sa dihang naulian, miadto dayon sila sa siyudad ug gisultihan ang pangulong mga saserdote sa nahitabo. Human mikonsulta sa “mga tigulang” sa mga Hudiyo, ang desisyon mao ang pagpahilom sa nahitabo pinaagi sa paghiphip sa mga sundalo. Sila gisugo: “Isulti kini sa mga tawo, ‘ang Iyang mga tinun-an mitungha sa kagabhion ug ilang gikawat siya samtang nangatulog kami.’”

Sanglit ang Romanhong mga sundalo silotan man sa kamatayon kon makatulog samtang sila magbantay, ang mga saserdote misaad: “Kon kini [taho bahin sa inyong pagkatulog] makaabot sa mga dalunggan sa gobernador, kami ray mag-igo sa pagsulti kaniya ug wala na kamoy angay nga kabalak-an.” Sanglit dako mang kantidad ang gihiphip, gisunod sa mga sundalo ang gisugo kanila. Ingong resulta, ang dili tinuod nga taho nga gikawat ang lawas ni Jesus mikaylap taliwala sa mga Hudiyo.

Si Maria Magdalena, nga nagpabilin sa luyo sa lubnganan, nasubo sa hilabihan. Hain na man kaha si Jesus? Mitikubo sa pagtan-aw sa lubnganan, iyang nakita ang duha ka manulonda nga nagsapot ug puti, nagpakita na usab! Ang usa naglingkod sa ulohan ug ang usa sa tiilan sa nahimutangan sa lawas ni Jesus. “Babaye, nganong naghilak ka man?” sila nangutana.

“Ila man god nga gikuha ang akong Ginoo,” mitubag si Maria, “ug wala ako mahibalo kon diin nila gibutang siya.” Unya siya miliso ug nakita niya ang usa nga nangutana pag-usab: “Babaye, nganong naghilak ka man?” Ug kini siya nangutana usab: “Kinsay imong gipangita?”

Naghunahuna nga kini siya mao ang tig-atiman sa tanaman nga nahimutangan sa lubnganan, siya miingon kaniya: “Senyor, kon ikaw maoy nagkuha kaniya, tug-ani ako kon diin nimo siya ibutang, ug kuhaon ko siya.”

“Maria!” ang tawo miingon. Ug dihadiha siya nakaila, tungod sa iyang pamilyar nga pagpakigsulti kaniya, nga siya si Jesus. “Rab·boʹni!” (nagkahulogang “Magtutudlo!”) siya miingon. Ug uban sa dakong kalipay, siya mikupot kaniya. Apan si Jesus miingon: “Ayaw ako pagkupti. Kay ako wala pa makasaka ngadto sa Amahan. Apan adtoa ang akong mga igsoon ug suginli sila, ‘Ako mosaka sa akong Amahan ug sa inyong Amahan ug sa akong Diyos ug inyong Diyos.’”

Karon si Maria midagan sa gitigoman sa mga apostoles ug sa kaubang mga tinun-an. Gidugangan niya ang balita nga gisulti sa mga babaye mahitungod sa pagkakita sa gibanhaw nga si Jesus. Apan, kining mga lalaki, nga wala motuo sa nahaunang mga babaye, dayag nga wala usab motuo kang Maria. Mateo 28:3-15; Marcos 16:5-8; Lucas 24:4-12; Juan 20:2-18.

▪ Sa nakakita nga walay sulod ang lubnganan, unsay gibuhat ni Maria Magdalena, ug unsa ang naeksperyensiyahan sa ubang mga babaye?

▪ Unsay reaksiyon ni Pedro ug Juan sa nakita nila ang lubnganan nga walay sulod?

▪ Unsa ang naengkuwentro sa ubang mga babaye sa ilang pag-adto aron sa pagsugid sa mga tinun-an bahin sa pagkabanhaw ni Jesus?

▪ Unsay nahitabo sa mga sundalo nga guwardiya, ug unsay reaksiyon sa mga saserdote sa ilang taho?

▪ Unsay nahitabo sa nag-inusara si Maria Magdalena sa lubnganan, ug unsay reaksiyon sa mga tinun-an bahin sa balita sa mga babaye?

ANG mga disipulo masulob-on pa. Wala sila makasabot sa kahulogan sa waysulod nga lubnganan, ni mituo sila sa mga taho sa mga babaye. Busa sa pagkahapon sa Dominggo, si Cleopas ug ang laing disipulo migikan sa Jerusalem aron moadto sa Emaus, nga 11 kilometros ang gilay-on.

Sa pagpaingon didto, samtang nagsultihanay sila mahitungod sa mga panghitabo niadtong adlawa, usa ka estranghero ang mikuyog kanila. “Unsa ba kining inyong gilantugian sa inyong taliwala samtang kamo naglakaw?” siya nangutana.

Mihunong ang mga disipulo, nga ang ilang mga nawong subo, ug si Cleopas mitubag: “Nagapuyo ka ba ingong usa ka dumuloong sa Jerusalem nga nag-inusara ug mao nga wala ka mahibalo sa mga butang nanghitabo sulod niini niining mga adlawa?” Siya nangutana: “Unsang mga butanga?”

“Ang mga butang mahitungod kang Jesus nga Nasareno,” mitubag sila. “Siya gitugyan sa among mga pangulong saserdote ug sa mga punoan aron pagasilotan sa kamatayon ug ilansang siya. Apan kami naglaom nga kining tawhana mao ang magaluwas sa Israel.”

Gipatin-aw ni Cleopas ug sa iyang kauban ang talagsaong mga hitabo niadtong adlawa—ang taho mahitungod sa labaw-kinaiyanhong pagkakitag mga manulonda ug sa waysulod nga lubnganan—apan unya miangkon nga sila nalibog bahin sa kahulogan niining mga butanga. Ang estranghero mibadlong kanila: “Oh kamong walay mga salabotan ug hinayan sa kasingkasing nga motuo sa tanang butang gisulti sa mga manalagna! Kinahanglan ba nga si Kristo magaantos niining mga butanga ug magasulod sa iyang himaya?” Unya iyang gihubad alang kanila ang mga kasulatan gikan sa sagradong teksto nga maylabot kang Kristo.

Sa kataposan sila nakaabot sa duol sa Emaus, ug mipatim-aw nga magpadayon ang estranghero sa panaw. Kay buot makadungog ug dugang pa, ang mga disipulo miagda: “Pabilin uban kanamo, kay hapit na ang gabii.” Busa siya mipabilin alang sa usa ka pagkaon. Samtang siya miampo ug mipikaspikas sa tinapay ug mitunol niana kanila, ilang nailhan nga siya mao si Jesus diha sa materyalisadong tawhanong lawas. Apan unya siya nawala.

Karon sila nakasabot nga daghag nahibaloan ang estranghero! “Dili ba ang atong mga kasingkasing nagdilaab man,” sila nangutana, “samtang siya nakigsulti kanato sa dalan, samtang iyang gibuksan sa bug-os ang Kasulatan alang kanato?” Sa walay langan, sila mitindog ug nagdali sa pagbalik sa Jerusalem, diin ilang nakaplagan ang mga apostol ug kadtong nakigtigom kanila. Sa wala pa makasulti si Cleopas ug iyang kauban, ang uban maukyabong mitaho: “Sa pagkamatuod ang Ginoo nabanhaw ug siya mipakita kang Simon!” Dayon giasoy sa duruha sa unsang paagi si Jesus mipakita usab kanila. Kini nagpahinabo nga kaupat sa adlaw siya nagpakita ngadto sa lainlain niyang mga disipulo.

Si Jesus kalit mipakita sa ikalimang beses. Bisan pag tinakpan ang mga ganghaan kay ang mga disipulo nahadlok sa mga Hudiyo, siya misulod, mitindog sa ila gayong tunga, ug miingon: “Hinaot kamo may kalinaw.” Sila nahadlok, kay naghunahuna nga sila nakakitag usa ka espiritu. Busa, sa pagsaysay nga siya dili usa ka multo, si Jesus miingon: “Nganong kamo nasamok, ug nganong ang mga pagduhaduha mitungha sa inyong mga kasingkasing? Tan-awa ang akong mga kamot ug akong mga tiil, nga mao kini ako; hikapa ako ug tan-awa, kay ang espiritu walay unod ug mga bukog sumala sa inyong makita nga nabatonan ko.” Bisan pa niana, sila nagpanuko sa pagtuo.

Sa pagtabang nila sa pagsabot nga siya mao gayod si Jesus, siya nangutana: “Duna ba kamoy makaon?” Human sa pagdawat sa usa ka buok sinugba nga isda ug pagkaon niana, siya miingon: “Kini mao ang akong mga pulong nga akong gipamulong kaninyo samtang ako kauban pa ninyo [una sa akong pagkamatay], nga ang tanang butang nahisulat diha sa kasugoan ni Moises ug sa mga Manalagna ug sa mga Salmo mahitungod kanako kinahanglang mamatuman.”

Sa pagpadayon sa butang, nga sa pagkamatuod, katumbas sa usa ka pagtuon sa Bibliya uban kanila, si Jesus mitudlo: “Niining paagiha nahisulat nga si Kristo magaantos ug mobangon gikan sa mga patay sa ikatulo ka adlaw, ug pinasukad sa iyang ngalan ang paghinulsol alang sa kapasayloan sa mga sala igawali sa tanang nasod—sugod sa Jerusalem, kamo mahimong mga saksi niining mga butanga.”