Sa karaang panahon, ang pagbaktas mas dugay, kapoy, ug lagmit dakog gasto kay sa pagsakayg barko. Apan ang bugtong paagi aron maabot ang daghang dapit mao ang pagbaktas.
Mga 30 kilometros lang ang mabaktas sa usa ka tawo sulod sa usa ka adlaw. Mabulad siya sa adlaw ug maulanan, ug mameligro pa gani siya nga tulison. Miingon si apostol Pablo nga siya nakahimog ‘daghag panaw, nakasinatig kapeligrohan sa mga suba, ug sa mga tulisan.’—2 Cor. 11:26.
Sementado ang daghang karsada sa tibuok Imperyo sa Roma. Sa distansiyang usa ka adlaw nga pagbaktas, ang mga magpapanaw makakaplag ug mga balay-abtanan subay sa dagkong karsada. Ug naa poy mga baligyaanan diin sila makapalit sa ilang mga panginahanglan. Gihisgotan sa mga magsusulat niadtong panahona nga kadtong mga dapita maoy hugaw, daghag tawo, igang, ug daghag pulgas. Sagad, mga tawong daotan ang tig-adtoan didto. Ang mga tag-iyag balay-abtanan kasagarang mangawat sa mga magpapanaw ug motanyag kanilag mga pampam.
Ang mga Kristohanon naglikay niadtong mga dapita. Hinuon, kon moadto silag mga dapit nga wala silay paryente o higala, mapugos sila sa pag-estar sa maong mga abtanan.