NYIMA 67
‘Tro Fë Jë La Wesi Ula’
1. He·tre hnë·qa e·ne·hi·la
Qaa·thei Caa Ha·ze tro·a e·a·trën.
Qa·ja jë fe e hnyi·ngë·ne jë
La pe·ngö·ne la me·ji·u·ne së.
(KORES)
Tro fë jë së
La We·si U·la ne mel!
Tro fë jë,
Ko·la nyi·pu·ne la fen.
Tro fë jë
We·si U·la e cai·lo
Koi a·nge
Ka me·nyi·ke!
2. I·ji·ne go·me·go·me la;
Fe·tra hë hma·hma hna i·ci·le·keu.
E·pi tro sa qa·le koi Nyi·drë
Nga·ca·ma me·thi·në·ne la ma·ca.
(KORES)
Tro fë jë së
La We·si U·la ne mel!
Tro fë jë,
Ko·la nyi·pu·ne la fen.
Tro fë jë
We·si U·la e cai·lo
Koi a·nge
Ka me·nyi·ke!
3. Ngö·ne la i·ji·ne ka loi
Ca·tre pi së i·ni·ne i·tre atr.
E·pi tro fë së la ia·me·le,
Me a·tru·ne la ë·jei Ie·ho·va.
(KORES)
Tro fë jë së
La We·si U·la ne mel!
Tro fë jë,
Ko·la nyi·pu·ne la fen.
Tro fë jë
We·si U·la e cai·lo
Koi a·nge
Ka me·nyi·ke!
(Wange ju fe la Mat. 10:7; 24:14; Itre hu. 10:42; 1 Pet. 3:15.)