2 Σαμουήλ
2 Μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησεν ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον, λέγων, νὰ ἀναβῶ εἴς τινα τῶν πόλεων Ἰούδα; Ὁ δὲ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν, ᾿Ανάβα. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, ποῦ νὰ ἀναβῶ; Ὁ δὲ εἶπεν, εἰς Χεβρών. 2 ᾿Ανέβη λοιπὸν ἐκεῖ ὁ Δαβὶδ καὶ αἱ δύο γυναῖκες αὐτοῦ, ᾿Αχινοὰμ ἡ Ἰεζραηλίτις καὶ ᾿Αβιγαία ἡ γυνή Νάβαλ τοῦ Καρμηλίτου. 3 Καὶ τοὺς ἄνδρας τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ ἀνεβίβασεν ὁ Δαβίδ, ἕκαστον μετὰ τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ· καὶ κατῴκησαν ἐν ταῖς πόλεσι Χεβρών. 4 Καὶ ἦλθον οἱ ἄνδρες Ἰούδα καὶ ἔχρισαν ἐκεῖ τὸν Δαβὶδ βασιλέα ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα.
Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγοντες, Οἱ ἄνδρες τῆς Ἰαβεὶς-γαλαὰδ ἦσαν οἱ θάψαντες τὸν Σαούλ. 5 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ μηνυτὰς πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς Ἰαβεὶς-γαλαὰδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Εὐλογημένοι νὰ ἦσθε παρὰ τοῦ Κυρίου, διότι ἐκάμετε τὸ ἔλεος τοῦτο εἰς τὸν κύριόν σας, εἰς τὸν Σαούλ, καὶ ἐθάψατε αὐτόν! 6 εἴθε λοιπὸν τώρα νὰ κάμῃ ὁ Κύριος πρὸς ἐσᾶς ἔλεος καὶ ἀλήθειαν! καὶ ἐγὼ προσέτι θέλω ἀνταποδώσει εἰς ἐσᾶς τὸ καλὸν τοῦτο, ἐπειδή ἐκάμετε τοῦτο τὸ πρᾶγμα· 7 τώρα λοιπόν, ἄς κραταιωθῶσιν αἱ χεῖρές σας, καὶ γίνεσθε ἀνδρεῖοι διότι ὁ κύριός σας ὁ Σαοὺλ ἀπέθανε, καὶ προσέτι ὁ οἶκος Ἰούδα ἔχρισαν ἐμὲ βασιλέα ἐφ᾿ ἑαυτῶν.
8 Ὁ ᾿Αβενήρ ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Σαούλ, ἔλαβε τὸν Ἴς-βοσθέ, υἱὸν τοῦ Σαούλ, καὶ διεβίβασεν αὐτὸν εἰς Μαχαναΐμ, 9 καὶ ἔκαμεν αὐτὸν βασιλέα ἐπὶ τῆς Γαλαάδ, καὶ ἐπὶ τῶν ᾿Ασσουριτῶν, καὶ ἐπὶ τῆς Ἰεζραέλ, καὶ ἐπὶ τοῦ ᾿Εφραΐμ, καὶ ἐπὶ τοῦ Βενιαμίν, καὶ ἐπὶ παντὸς τοῦ Ἰσραήλ. 10 Τεσσαράκοντα ἐτῶν ἦτο Ἴς-βοσθὲ ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, ὅτε ἔγεινε βασιλεὺς ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· καὶ ἐβασίλευσε δύο ἔτη· ὁ οἶκος ὅμως Ἰούδα ἠκολούθησε τὸν Δαβίδ. 11 Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν, καθ᾿ ἅς ἐβασίλευσεν ὁ Δαβὶδ ἐν Χεβρὼν ἐπὶ τοῦ οἴκου Ἰούδα, ἦσαν ἑπτὰ ἔτη καὶ ἕξ μῆνες.
12 ᾿Εξῆλθε δὲ ᾿Αβενήρ ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ Ἴς-βοσθέ, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, ἐκ Μαχαναΐμ εἰς Γαβαών. 13 Καὶ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σερουΐας, καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ Δαβὶδ ἐξῆλθον καὶ συναπηντήθησαν πλησίον τοῦ ὑδροστασίου τῆς Γαβαών· καὶ ἐκάθησαν οἱ μὲν ἐντεῦθεν τοῦ ὑδροστασίου, οἱ δὲ ἐκεῖθεν τοῦ ὑδροστασίου. 14 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αβενήρ πρὸς τὸν Ἰωάβ, Ἄς σηκωθῶσι τώρα οἱ νέοι καὶ ἄς παίξωσιν ἔμπροσθεν ἡμῶν. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ, Ἄς σηκωθῶσιν. 15 ᾿Εσηκώθησαν λοιπὸν καὶ ἐπέρασαν κατὰ ἀριθμόν, δώδεκα ἐκ τοῦ Βενιαμίν, ἀπὸ μέρους τοῦ Ἴς-βοσθέ, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, καὶ δώδεκα ἐκ τῶν δούλων τοῦ Δαβίδ. 16 Καὶ ἐπίασαν ἕκαστος τὸν πλησίον αὑτοῦ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς, καὶ διεπέρασε τὴν μάχαιραν αὑτοῦ εἰς τὴν πλευρὰν τοῦ πλησίον αὑτοῦ, καὶ ἔπεσον ὁμοῦ· ὅθεν ὁ τόπος ἐκεῖνος ὠνομάσθη Χελκὰθ-ἀσουρείμ, ὅστις εἶναι ἐν Γαβαών. 17 Καὶ ἔγεινεν μάχη σκληροτάτη κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν· καὶ ὁ ᾿Αβενήρ καὶ οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἐνικήθησαν ὑπὸ τῶν δούλων τοῦ Δαβίδ. 18 Ἦσαν δὲ ἐκεῖ οἱ τρεῖς υἱοὶ τῆς Σερουΐας, Ἰωὰβ καὶ ᾿Αβισαὶ καὶ ᾿Ασαήλ· ὁ δὲ ᾿Ασαήλ ἦτο ἐλαφρὸς τοὺς πόδας, ὡς μία τῶν δορκάδων τῶν ἐν ἀγρῷ. 19 Καὶ κατεδίωξεν ὁ ᾿Ασαήλ ὀπίσω τοῦ ᾿Αβενήρ· καὶ τρέχων, δὲν ἐξέκλινεν εἰς τὰ δεξιὰ οὐδὲ εἰς τὰ ἀριστερά, ἐξόπισθεν τοῦ ᾿Αβενήρ. 20 Καὶ ἔβλεψεν ὁ ᾿Αβενήρ εἰς τὰ ὀπίσω αὑτοῦ καὶ εἶπε, Σὺ εἶσαι ὁ ᾿Ασαήλ; Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, ᾿Εγώ. 21 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Αβενήρ, Στρέψον σὺ εἰς τὰ δεξιὰ ἤ εἰς τὰ ἀριστερά, καὶ πίασον τινὰ ἐκ τῶν νέων καὶ λάβε εἰς σεαυτὸν τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ· πλήν δὲν ἠθέλησεν ὁ ᾿Ασαήλ νὰ ἐκκλίνῃ ἀπὸ ὄπισθεν αὐτοῦ. 22 Καὶ πάλιν εἶπεν ὁ ᾿Αβενήρ πρὸς τὸν ᾿Ασαήλ, Στρέψον ἀπὸ ὄπισθέν μου· διὰ τί νὰ σὲ κτυπήσω ἕως ἐδάφους; πῶς θέλω σηκώσει τότε τὸ πρόσωπόν μου πρὸς Ἰωὰβ τὸν ἀδελφὸν σου; 23 ᾿Αλλὰ δὲν ἤθελε νὰ στρέψῃ· ὅθεν ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ ᾿Αβενήρ μὲ τὸ ὄπισθεν τοῦ δόρατος αὑτοῦ εἰς τὴν πέμπτην πλευράν, καὶ ἐξῆλθε τὸ δόρυ ἀπὸ τῶν ὀπισθίων αὐτοῦ, καὶ ἔπεσεν ἐκεῖ καὶ ἀπέθανεν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ· καὶ ὅσοι ἤρχοντο εἰς τὸν τόπον, ὅπου ὁ ᾿Ασαήλ ἔπεσε καὶ ἀπέθανεν, ἵσταντο. 24 Ὁ δὲ Ἰωὰβ καὶ ὁ ᾿Αβισαὶ κατεδίωκον ὀπίσω τοῦ ᾿Αβενήρ· καὶ ὁ ἥλιος ἔδυεν ὅτε αὐτοὶ ἦλθον ἕως τοῦ βουνοῦ ᾿Αμμά, τὸ ὁποῖον εἶναι ἀπέναντι Γιά, κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς ἐρήμου Γαβαών. 25 Καὶ συνηθροίσθησαν οἱ υἱοὶ Βενιαμὶν ὀπίσω τοῦ ᾿Αβενήρ, καὶ ἔγειναν ἕν σῶμα καὶ ἐστάθησαν ἐπὶ τῆς κορυφῆς τινὸς βουνοῦ. 26 Τότε ὁ ᾿Αβενήρ ἐφώνησε πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ εἶπε, Θέλει κατατρώγει ἀκαταπαύστως ἡ ῥομφαία; δὲν ἐξεύρεις ὅτι πικρία θέλει εἶσθαι εἰς τὸ τέλος; ἕως πότε λοιπὸν δὲν θέλεις προστάξει τὸν λαὸν νὰ ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τοῦ νὰ καταδιώκωσι τοὺς ἀδελφοὺς αὑτῶν; 27 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ, Ζῇ ὁ Θεός, ἐὰν δὲν ἤθελες λαλήσει, βεβαίως τότε ὁ λαὸς ἤθελεν ἀναβῆ τὸ πρωΐ, ἕκαστος ἀπὸ τῆς καταδιώξεως τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ. 28 Καὶ ἐσάλπισεν ὁ Ἰωὰβ ἐν τῇ σάλπιγγι· καὶ ἐστάθη πᾶς ὁ λαός, καὶ δὲν κατεδίωκον πλέον κατόπιν τοῦ Ἰσραήλ οὐδὲ ἐμάχοντο πλέον. 29 Καὶ ὡδοιπόρησαν ὁ ᾿Αβενήρ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ διὰ τῆς πεδιάδος ὅλην τὴν νύκτα ἐκείνην, καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐπέρασαν δι᾿ ὅλης τῆς Βιθρὼν καὶ ἦλθον εἰς Μαχαναΐμ. 30 Ὁ δὲ Ἰωάβ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τῆς καταδιώξεως τοῦ ᾿Αβενήρ· καὶ ὅτε συνήθροισε πάντα τὸν λαόν, ἔλειπον ἐκ τῶν δούλων τοῦ Δαβὶδ δεκαεννέα ἄνδρες καὶ ὁ ᾿Ασαήλ. 31 Οἱ δοῦλοι δέ τοῦ Δαβὶδ ἐπάταξαν ἐκ τοῦ Βενιαμὶν καὶ ἐκ τῶν ἀνδρῶν τοῦ ᾿Αβενήρ τριακοσίους ἑξήκοντα ἄνδρας, οἵτινες ἀπέθανον. 32 Καὶ ἐσήκωσαν τὸν ᾿Ασαήλ καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, τῷ ἐν Βηθλεέμ. Ὁ δὲ Ἰωὰβ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ὡδοιπόρησαν ὅλην τὴν νύκτα καὶ ἔφθασαν εἰς Χεβρὼν περὶ τὰ χαράγματα.