1 Βασιλέων
ή, κατά τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ΄
1 Καὶ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἦτο γέρων, προβεβηκὼς τὴν ἡλικίαν· καὶ ἐσκέπαζον αὐτὸν μὲ ἱμάτια, πλήν δὲν ἐθερμαίνετο. 2 Καὶ εἶπον οἱ δοῦλοι αὐτοῦ πρὸς αὐτόν, Ἄς ζητήσωσι διὰ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα νεάνιδα παρθένον, διὰ νὰ ἵσταται ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως καὶ νὰ περιθάλπῃ αὐτόν, καὶ νὰ κοιμᾶται εἰς τὸν κόλπον σου, διὰ νὰ θερμαίνηται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς. 3 Καὶ ἐζήτησαν ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις τοῦ Ἰσραήλ νεάνιδα ὡραίαν· καὶ εὕρηκαν τὴν ᾿Αβισὰγ τὴν Σουναμίτιν, καὶ ἔφεραν αὐτήν πρὸς τὸν βασιλέα. 4 Ἦτο δὲ ἡ νεάνις ὡραία σφόδρα, καὶ περιέθαλπε τὸν βασιλέα, καὶ ὑπηρέτει αὐτόν· πλήν ὁ βασιλεὺς δὲν ἐγνώρισεν αὐτήν.
5 Τότε ᾿Αδωνίας ὁ υἱὸς τῆς ᾿Αγγεὶθ ἐπήρθη εἰς ἑαυτόν, λέγων, ᾿Εγώ θέλω βασιλεύσει καὶ ἡτοίμασεν εἰς ἑαυτὸν ἁμάξας καὶ ἱππεῖς καὶ πεντήκοντα ἄνδρας προτρέχοντας ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 6 Ὁ δὲ πατήρ αὐτοῦ δὲν ἐπίκραινέ ποτε αὐτόν, λέγων, Διὰ τί σὺ πράττεις οὕτω; ἦτο δὲ καὶ ὡραῖος τὴν ὄψιν σφόδρα· καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐγέννησεν αὐτὸν μετὰ τὸν ᾿Αβεσσαλώμ. 7 Καὶ συνελάλησε μετὰ τοῦ Ἰωὰβ υἱοῦ τῆς Σερουΐας, καὶ μετὰ ᾿Αβιάθαρ τοῦ ἱερέως· καὶ οὗτοι, ἀκολουθήσαντες τὸν ᾿Αδωνίαν, ἐβοήθουν αὐτόν. 8 Σαδὼκ ὅμως ὁ ἱερεὺς καὶ Βεναΐας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ καὶ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ Σιμεΐ καὶ Ῥεΐ καὶ οἱ δυνατοὶ τοῦ Δαβὶδ δὲν ἦσαν μετὰ τοῦ ᾿Αδωνία.
9 Καὶ ἔσφαξεν ὁ ᾿Αδωνίας πρόβατα καὶ βόας καὶ σιτευτὰ πλησίον τῆς πέτρας τοῦ Ζωελέθ, ἥτις εἶναι πλησίον τῆς Ἔν-ρωγήλ, καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ Ἰούδα τοὺς δούλους τοῦ βασιλέως. 10 Τὸν Νάθαν ὅμως τὸν προφήτην καὶ τὸν Βεναΐαν καὶ τοὺς δυνατοὺς καὶ Σολομῶντα τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ δὲν ἐκάλεσε.
11 Καὶ εἶπεν ὁ Νάθαν πρὸς τὴν Βήθ-σαβεὲ τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος, λέγων, Δὲν ἤκουσας ὅτι ἐβασίλευσεν ᾿Αδωνίας ὁ υἱὸς τῆς ᾿Αγγείθ, καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Δαβὶδ δὲν ἐξεύρει τοῦτο; 12 τώρα λοιπὸν ἐλθὲ νὰ σοὶ δώσω, παρακαλῶ, συμβουλήν, διὰ νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωήν τοῦ υἱοῦ σου Σολομῶντος· 13 ὕπαγε καὶ εἴσελθε πρὸς τὸν βασιλέα Δαβὶδ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ δὲν ὥμοσας εἰς τὴν δούλην σου, λέγων, Βεβαίως Σολομὼν ὁ υἱὸς σου θέλει βασιλεύσει μετ᾿ ἐμέ, καὶ αὐτὸς θέλει καθίσει ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; διὰ τί λοιπὸν ἐβασίλευσεν ὁ ᾿Αδωνίας; 14 ἰδού, ἐνῷ ἔτι σὺ λαλεῖς ἐκεῖ μετὰ τοῦ βασιλέως, θέλω ἐλθεῖ καὶ ἐγὼ κατόπιν σου καὶ θέλω ἀναπληρώσει τοὺς λόγους σου.
15 Καὶ εἰσῆλθεν ἡ Βήθ-σαβεὲ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν κοιτῶνα· ἦτο δὲ ὁ βασιλεὺς γέρων σφόδρα καὶ ᾿Αβισὰγ ἡ Σουναμίτις ὑπηρέτει τὸν βασιλέα. 16 Καὶ κύψασα ἡ Βήθ-σαβεέ, προσεκύνησε τὸν βασιλέα. Καὶ ὁ βασιλεὺς εἶπε, Τί ἔχεις;
17 Ἡ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Κύριέ μου, σὺ ὥμοσας εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου πρὸς τὴν δούλην σου, λέγων, Βεβαίως ὁ Σολομών, ὁ υἱὸς σου, θέλει βασιλεύσει μετ᾿ ἐμέ, καὶ αὐτὸς θέλει καθίσει ἐπὶ τοῦ θρόνου μου· 18 ἀλλὰ τώρα, ἰδού, ὁ ᾿Αδωνίας ἐβασίλευσε· καὶ σὺ τώρα, κύριέ μου βασιλεῦ, δὲν ἐξεύρεις τοῦτο· 19 καὶ ἔσφαξε βόας καὶ σιτευτὰ καὶ πρόβατα ἐν ἀφθονίᾳ, καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ ᾿Αβιάθαρ τὸν ἱερέα καὶ Ἰωὰβ τὸν ἀρχιστράτηγον· τὸν δοῦλόν σου ὅμως Σολομῶντα δὲν ἐκάλεσεν· 20 ἀλλ᾿ εἰς σέ, κύριέ μου βασιλεῦ, εἰς σὲ ἀποβλέπουσιν οἱ ὀφθαλμοὶ παντὸς τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ἀπαγγείλῃς πρὸς αὐτοὺς τίς θέλει καθίσει ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ᾿ αὐτόν· 21 εἰδεμή, ἀφοῦ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς κοιμηθῇ μετὰ τῶν πατέρων αὑτοῦ, ἐγὼ καὶ ὁ υἱὸς μου ὁ Σολομὼν θέλομεν θεωρεῖσθαι πταῖσται.
22 Καὶ ἰδού, ἐνῷ αὐτή ἐλάλει ἔτι μετὰ τοῦ βασιλέως, ἦλθε καὶ Νάθαν ὁ προφήτης. 23 Καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν βασιλέα, λέγοντες, Ἰδού, Νάθαν ὁ προφήτης. Καὶ εἰσελθὼν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, προσεκύνησε τὸν βασιλέα κατὰ πρόσωπον αὑτοῦ ἕως ἐδάφους.
24 Καὶ εἶπεν ὁ Νάθαν, Κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ εἶπας, Ὁ ᾿Αδωνίας θέλει βασιλεύσει μετ᾿ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θέλει καθίσει ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; 25 διότι κατέβη σήμερον καὶ ἔσφαξε βόας καὶ σιτευτὰ καὶ πρόβατα ἐν ἀφθονίᾳ, καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ ᾿Αβιάθαρ τὸν ἱερέα· καὶ ἰδού, τρώγουσι καὶ πίνουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ λέγουσι, Ζήτω ὁ βασιλεὺς ᾿Αδωνίας· 26 ἐμὲ δέ, ἐμὲ τὸν δοῦλόν σου, καὶ Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Βεναΐαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαὲ καὶ Σολομῶντα τὸν δοῦλόν σου δὲν ἐκάλεσε· 27 παρὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ἔγεινε τὸ πρᾶγμα τοῦτο, καὶ δὲν ἐφανέρωσας εἰς τὸν δοῦλόν σου τίς θέλει καθίσει ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ᾿ αὐτόν;
28 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ καὶ εἶπε, Καλέσατέ μοι τὴν Βήθ-σαβεέ. Καὶ εἰσῆλθεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως. 29 Καὶ ὥμοσεν ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε, Ζῇ Κύριος, ὅστις ἐλύτρωσε τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης στενοχωρίας, 30 βεβαίως, καθὼς ὥμοσα πρὸς σὲ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ, λέγων, ὅτι Σολομὼν ὁ υἱὸς σου θέλει βασιλεύσει μετ᾿ ἐμέ, καὶ αὐτὸς θέλει καθίσει ἀντ᾿ ἐμοῦ ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, οὕτω θέλω κάμει τὴν ἡμέραν ταύτην.
31 Τότε ἡ Βήθ-σαβεέ, κύψασα κατὰ πρόσωπον ἕως ἐδάφους, προσεκύνησε τὸν βασιλέα καὶ εἶπε, Ζήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ εἰς τὸν αἰῶνα.
32 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαβίδ, Καλέσατέ μοι Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βεναΐαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ. Καὶ ἦλθον ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. 33 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς, Λάβετε μεθ᾿ ἑαυτῶν τοὺς δούλους τοῦ κυρίου σας καὶ καθίσατε Σολομῶντα τὸν υἱὸν μου ἐπὶ τὴν ἡμίονόν μου καὶ καταβιβάσατε αὐτὸν εἰς Γιών· 34 καὶ ἄς χρίσωσιν αὐτὸν ἐκεῖ Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· καὶ σαλπίσατε διὰ τῆς σάλπιγγος καὶ εἴπατε, Ζήτω ὁ βασιλεὺς Σολομών· 35 τότε θέλετε ἀναβῆ κατόπιν αὐτοῦ, διὰ νὰ ἔλθῃ καὶ νὰ καθίσῃ ἐπὶ τὸν θρόνον μου· καὶ αὐτὸς θέλει βασιλεύσει ἀντ᾿ ἐμοῦ· καὶ αὐτὸν προσέταξα νὰ ἦναι ἡγεμὼν ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ καὶ ἐπὶ τὸν Ἰούδαν.
36 Καὶ ἀπεκρίθη Βεναΐας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν, ᾿Αμήν· οὕτως ἄς ἐπικυρώσῃ Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως· 37 καθὼς ἐστάθη ὁ Κύριος μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, οὕτω νὰ ἦναι καὶ μετὰ τοῦ Σολομῶντος, καὶ νὰ μεγαλύνῃ τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαβίδ.
38 Τότε κατέβη Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ Βεναΐας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ καὶ οἱ Χερεθαῖοι καὶ οἱ Φελεθαῖοι, καὶ ἐκάθισαν τὸν Σολομῶντα ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως Δαβὶδ καὶ ἔφεραν αὐτὸν εἰς Γιών. 39 Καὶ ἔλαβε Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου ἐκ τῆς σκηνῆς καὶ ἔχρισε τὸν Σολομῶντα. Καὶ ἐσάλπισαν διὰ τῆς σάλπιγγος· καὶ εἶπε πᾶς ὁ λαός, Ζήτω ὁ βασιλεὺς Σολομών. 40 Καὶ ἀνέβη πᾶς ὁ λαὸς κατόπιν αὐτοῦ· καὶ ἔπαιζεν ὁ λαὸς αὐλοὺς καὶ εὐφραίνετο εὐφροσύνην μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐσχίζετο ἐκ τῶν φωνῶν αὐτῶν.
41 Καὶ ἤκουσεν ᾿Αδωνίας καὶ πάντες οἱ κεκλημένοι αὐτοῦ, καθὼς ἐτελείωσαν νὰ τρώγωσι. Καὶ ὅτε ἤκουσεν ὁ Ἰωὰβ τὴν φωνήν τῆς σάλπιγγος, εἶπε, Τίς ἡ φωνή αὕτη τῆς πόλεως θορυβούσης; 42 ᾿Ενῷ ἔτι ἐλάλει, ἰδού, Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς ᾿Αβιάθαρ τοῦ ἱερέως, ἦλθε· καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδωνίας πρὸς αὐτόν, Εἴσελθε· διότι σὺ εἶσαι ἀνήρ γενναῖος καὶ φέρεις ἀγαθὰς ἀγγελίας.
43 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰωνάθαν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Αδωνίαν, Βεβαίως ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἔκαμε βασιλέα τὸν Σολομῶντα· 44 καὶ ἀπέστειλε μετ᾿ αὐτοῦ ὁ βασιλεὺς Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτη καὶ Βεναΐαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαὲ καὶ τοὺς Χερεθαίους καὶ τοὺς Φελεθαίους, καὶ ἐκάθισαν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως· 45 καὶ ἔχρισαν αὐτὸν Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης βασιλέα ἐν Γιών· καὶ ἀνέβησαν ἐκεῖθεν εὐφραινόμενοι, καὶ ἡ πόλις ἀντήχησεν· αὕτη εἶναι ἡ φωνή, τὴν ὁποίαν ἠκούσατε· 46 καὶ μάλιστα ἐκάθησεν ὁ Σολομὼν ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς βασιλείας· 47 καὶ εἰσῆλθον ἔτι οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως νὰ εὐχηθῶσι τὸν κύριον ἡμῶν τὸν βασιλέα Δαβίδ, λέγοντες, Ὁ Θεὸς νὰ λαμπρύνῃ τὸ ὄνομα τοῦ Σολομῶντος ὑπὲρ τὸ ὄνομά σου, καὶ νὰ μεγαλύνῃ τὸν θρόνον σου καί νὰ μεγαλύνῃ τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον σου· καὶ προσεκύνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τῆς κλίνης· 48 καὶ εἶπε προσέτι ὁ βασιλεὺς οὕτως· Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις ἔδωκεν εἰς ἐμὲ σήμερον διάδοχον καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ μου βλέπουσι τοῦτο.
49 Τότε πάντες οἱ κεκλημένοι, οἱ μετὰ τοῦ ᾿Αδωνία, ἐξεπλάγησαν καὶ σηκωθέντες, ὑπῆγαν ἕκαστος τὴν ὁδὸν αὑτοῦ.
50 Ὁ δὲ ᾿Αδωνίας ἐφοβήθη ἀπὸ προσώπου τοῦ Σολομῶντος καὶ σηκωθεὶς ὑπῆγε καὶ ἐπιάσθη ἀπὸ τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου. 51 Καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Σολομῶντα, λέγοντες, Ἰδού, ὁ ᾿Αδωνίας φοβεῖται τὸν βασιλέα Σολομῶντα· καὶ ἰδού, ἐπιάσθη ἀπὸ τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου, λέγων, Ἄς ὁμόσῃ πρὸς ἐμὲ σήμερον ὁ βασιλεὺς Σολομών, ὅτι δὲν θέλει θανατώσει τὸν δοῦλον αὑτοῦ διὰ ῥομφαίας.
52 Καὶ εἶπεν ὁ Σολομών, ᾿Εὰν σταθῇ ἀνήρ ἀγαθός, οὐδὲ μία ἐκ τῶν τριχῶν αὐτοῦ θέλει πέσει ἐπὶ τὴν γῆν· ἐὰν ὅμως εὑρεθῇ κακία ἐν αὐτῷ θέλει θανατωθῆ. 53 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σολομών, καὶ κατεβίβασαν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου· καὶ ἦλθε καὶ προσεκύνησε τὸν βασιλέα Σολομῶντα· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Σολομών, Ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.