2 Βασιλέων

5 Ὁ δὲ Νεεμάν, ὁ στρατηγὸς τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας, ἦτο ἀνήρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὑτοῦ καὶ τιμώμενος, ἐπειδή ὁ Κύριος δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκε σωτηρίαν εἰς τὴν Συρίαν· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦτο δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ, λεπρὸς ὅμως. 2 ᾿Εξῆλθον δὲ οἱ Σύριοι κατὰ τάγματα καὶ ἔφερον αἰχμάλωτον ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ μικρὰν τινα κόρην· καὶ ὑπηρέτει τὴν γυναῖκα τοῦ Νεεμάν. 3 Καὶ εἶπε πρὸς τὴν κυρίαν αὑτῆς, Εἴθε νὰ ἦτο ὁ κύριός μου ἔμπροσθεν τοῦ προφήτου τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, διότι ἤθελεν ἰατρεύσει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 4 Καὶ εἰσελθὼν ὁ Νεεμὰν ἀπήγγειλε πρὸς τὸν κύριον αὑτοῦ, λέγων, Οὕτω καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ κόρη ἡ ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ. 5 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ᾿Ελθέ, ὕπαγε, καὶ θέλω στείλει ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἕξ χιλιάδας χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλαγὰς ἐνδυμάτων· 6 Καὶ ἔφερε τὴν ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, λέγουσαν, Καὶ τώρα καθὼς ἔλθῃ ἐπιστολή αὕτη πρὸς σέ, ἰδού, ἔστειλα πρὸς σὲ Νεεμὰν τὸν δοῦλόν μου, διὰ νὰ ἰατρεύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 7 Καὶ καθὼς ἀνέγνωσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ τὴν ἐπιστολήν, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ εἶπε, Θεὸς εἶμαι ἐγώ, διὰ νὰ θανατόνω καὶ νὰ ζωοποιῶ, ὥστε οὗτος στέλλει πρὸς ἐμὲ νὰ ἰατρεύσω ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ; γνωρίσατε λοιπόν, παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι οὗτος ζητεῖ πρόφασιν ἐναντίον μου. 8 Ὡς δὲ ἤκουσεν ὁ ᾿Ελισσαιέ, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, ἀπέστειλε πρὸς τὸν βασιλέα, λέγων, Διὰ τί διέσχισας τὰ ἱμάτιά σου; ἄς ἔλθῃ τώρα πρὸς ἐμέ, καὶ θέλει γνωρίσει ὅτι εἶναι προφήτης ἐν τῷ Ἰσραήλ. 9 Τότε ἦλθεν ὁ Νεεμὰν μετὰ τῶν ἵππων αὑτοῦ καὶ μετὰ τῆς ἁμάξης αὑτοῦ, καὶ ἐστάθη εἰς τὴν θύραν τῆς οἰκίας τοῦ ᾿Ελισσαιέ. 10 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ελισσαιὲ μηνυτήν, λέγων, Ὕπαγε καὶ λούσθητι ἑπτάκις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, καὶ θέλει ἐπανέλθει ἡ σὰρξ σου εἰς σέ, καὶ θέλεις καθαρισθῆ. 11 Ὁ δὲ Νεεμὰν ἐθυμώθη καὶ ἀνεχώρησε καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ἔλεγον, Θέλει βεβαίως ἐξέλθει πρὸς ἐμὲ καὶ θέλει σταθῆ καὶ ἐπικαλεσθῆ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ, καὶ διακινήσει τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὸν τόπον καὶ ἰατρεύσει τὸν λεπρόν· 12 ὁ ᾿Αβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, δὲν εἶναι καλήτεροι ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα τοῦ Ἰσραήλ; δὲν ἠδυνάμην νὰ λουσθῶ ἐν αὐτοῖς καὶ νὰ καθαρισθῶ; Καὶ στραφείς, ἀνεχώρησε μετὰ θυμοῦ. 13 ᾿Επλησίασαν δὲ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπον· Πάτερ μου, ἐὰν ὁ προφήτης ἤθελε σοὶ εἰπεῖ μέγα πρᾶγμα, δὲν ἤθελες κάμει αὐτό; πόσῳ μᾶλλον τώρα, ὅταν σοὶ λέγῃ, Λούσθητι καὶ καθαρίσθητι; 14 Τότε κατέβη καὶ ἐβυθίσθη ἑπτάκις εἰς τὸν Ἰορδάνην, κατὰ τὸν λόγον τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· καὶ ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἀποκατέστη ὡς σὰρξ παιδίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη. 15 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ συνοδία αὐτοῦ, καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ· καὶ εἶπεν, Ἰδού, τώρα ἐγνώρισα ὅτι δὲν εἶναι Θεὸς ἐν πάσῃ τῇ γῇ, εἰμή ἐν τῷ Ἰσραήλ· ὅθεν τώρα δέχθητι, παρακαλῶ, δῶρον παρὰ τοῦ δούλου σου. 16 Ὁ δὲ εἶπε, Ζῇ Κύριος, ἐνώπιον τοῦ ὁποῖον παρίσταμαι, δὲν θέλω δεχθῆ. Ὁ δὲ ἐβίαζεν αὐτὸν νὰ δεχθῆ, ἀλλὰ δὲν ἔστερξε. 17 Καὶ εἶπεν ὁ Νεεμάν, Καὶ ἄν μή, ἄς δοθῇ, παρακαλῶ, εἰς τὸν δοῦλόν σου δύο ἡμιόνων φορτίον ἐκ τοῦ χώματος τούτου, διότι ὁ δοῦλός σου δὲν θέλει προσφέρει εἰς τὸ ἑξῆς ὁλοκαύτωμα οὐδὲ θυσίαν εἰς ἄλλους θεούς, παρὰ μόνον εἰς τὸν Κύριον· 18 περὶ τούτου τοῦ πράγματος ἄς συγχωρήσῃ ὁ Κύριος τὸν δοῦλόν σου, ὅτι, ὅταν εἰσέρχηται ὁ κύριός μου εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ῥιμμὼν διὰ νὰ προσκυνήσῃ ἐκεῖ, καὶ στηρίζηται ἐπὶ τὴν χεῖρά μου, καὶ ἐγὼ κλίνω ἐμαυτὸν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ῥιμμών, ἐνῷ κλίνω ἐμαυτὸν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ῥιμμών, ὁ Κύριος ἄς συγχωρήσῃ τὸν δοῦλόν σου περὶ τοῦ πράγματος τούτου! 19 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ. Καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ μικρὸν τι διάστημα.

20 Εἶπε δὲ ὁ Γιεζεί, ὁ ὑπηρέτης τοῦ ᾿Ελισσαιὲ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, Ἰδού, ἐφείσθη ὁ κύριός μου τοῦ Νεεμὰν τούτου τοῦ Συρίου, ὥστε νὰ μή λάβῃ ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔφερε· πλήν, ζῇ Κύριος, ἐγὼ θέλω τρέξει κατόπιν αὐτοῦ καὶ θέλω λάβει τι παρ᾿ αὐτοῦ. 21 Καὶ ἔτρεξεν ὁ Γιεζεὶ κατόπιν τοῦ Νεεμάν. Καὶ ὅτε εἶδεν αὐτὸν ὁ Νεεμὰν τρέχοντα κατόπιν αὐτοῦ, ἐπήδησεν ἐκ τῆς ἁμάξης εἰς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ εἶπε, Καλῶς ἔχετε; 22 Ὁ δὲ εἶπε, Καλῶς· ὁ κύριός μου μὲ ἀπέστειλε, λέγων, Ἰδού, ταύτην τὴν ὥραν ἦλθον πρὸς ἐμέ, ἐκ τοῦ ὄρους ᾿Εφραΐμ, δύο νέοι ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν· δὸς εἰς αὐτούς, παρακαλῶ, ἕν τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο ἀλλαγὰς ἐνδυμάτων. 23 Καὶ εἶπεν ὁ Νεεμάν, Λάβε εὐχαρίστως δύο τάλαντα. Καὶ ἐβίασεν αὐτόν, καὶ ἔδωσε τὰ δύο τάλαντα τοῦ ἀργυρίου εἰς δύο θυλάκια, μετὰ δύο ἀλλαγῶν ἐνδυμάτων· καὶ ἐπέθεσεν αὐτὰ εἰς δύο ἐκ τῶν δούλων αὑτοῦ, καὶ ἐβάσταζον αὐτὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 24 Καὶ ὅτε ἦλθεν εἰς Ὀφήλ, ἔλαβεν αὐτὰ ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἐφύλαξεν ἐν τῷ οἴκῳ· καὶ ἀπέλυσε τοὺς ἄνδρας, καὶ ἀνεχώρησαν. 25 Αὐτὸς δὲ εἰσῆλθε καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ κυρίου αὑτοῦ. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ελισσαιέ, Πόθεν, Γιεζεί; Ὁ δὲ εἶπεν, Ὁ δοῦλός σου δὲν ὑπῆγε πούποτε. 26 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Δὲν ὑπῆγεν ἡ καρδία μου μετὰ σοῦ, ὅτε ὁ ἄνθρωπος ἐπέστρεψεν ἀπὸ τῆς ἁμάξης αὑτοῦ εἰς συνάντησίν σου; εἶναι καιρὸς νὰ λάβῃς ἀργύριον καὶ νὰ λάβῃς ἱμάτια καὶ ἐλαιῶνας καὶ ἀμπελῶνας καὶ πρόβατα καὶ βόας καὶ δούλους καὶ δούλας; 27 διὰ τοῦτο ἡ λέπρα τοῦ Νεεμὰν θέλει κολληθῆ εἰς σὲ καὶ εἰς τὸ σπέρμα σου εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν αὐτοῦ λελεπρωμένος ὡς χιών.