2 Βασιλέων

9 ᾿Ελισσαιὲ δὲ ὁ προφήτης ἐκάλεσεν ἕνα ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Περίζωσον τὴν ὀσφὺν σου καὶ λάβε εἰς τὴν χεῖρά σου τὴν φιάλην ταύτην τοῦ ἐλαίου καὶ ὕπαγε εἰς Ῥαμὼθ-γαλαάδ· 2 καὶ ὅταν εἰσέλθῃς ἐκεῖ, θέλεις ἰδεῖ ἐκεῖ τὸν Ἰηοῦ, υἱὸν τοῦ Ἰωσαφάτ, υἱοῦ τοῦ Νιμσί· καὶ θέλεις εἰσέλθει καὶ σηκώσει αὐτὸν ἐκ μέσου τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ θέλεις εἰσαγάγει αὐτὸν εἰς τὸ ἐνδότερον δωμάτιον· 3 καὶ λαβὼν τὴν φιάλην τοῦ ἐλαίου, θέλεις ἐπιχέει ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ εἰπεῖ, Οὕτω λέγει Κύριος· Σὲ ἔχρισα βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· τότε ἀνοίξας τὴν θύραν, φύγε καὶ μή μείνῃς. 4 Καὶ ὑπῆγεν ὁ νέος, ὁ νέος ὁ προφήτης, εἰς Ῥαμὼθ-γαλαάδ. 5 Καὶ ὅτε ἦλθεν, ἰδού, οἱ ἄρχοντες τοῦ στρατεύματος ἐκάθηντο· καὶ εἶπεν, Ἔχω λόγον πρὸς σέ, ὦ ἄρχων. Καὶ ὁ Ἰηοῦ εἶπε, Πρὸς τίνα ἐκ πάντων ἡμῶν; Ὁ δὲ εἶπε, πρὸς σέ, ὦ ἄρχων. 6 Καὶ σηκωθεὶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον· καὶ ἐπέχεε τὸ ἔλαιον ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Σὲ ἔχρισα βασιλέα ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· 7 καὶ θέλεις πατάξει τὸν οἶκον τοῦ ᾿Αχαὰβ τοῦ κυρίου σου, διὰ νὰ ἐκδικήσω τὰ αἵματα τῶν δούλων μου τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα πάντων τῶν δούλων τοῦ Κυρίου, ἐκ χειρὸς τῆς Ἰεζάβελ· 8 διότι πᾶς ὁ οἶκος τοῦ ᾿Αχαὰβ θέλει ἐξολοθρευθῆ· καὶ θέλω ἀφανίσει ἐκ τοῦ ᾿Αχαὰβ τὸν οὐροῦντα εἰς τὸν τοῖχον καὶ τὸν κεκλεισμένον καὶ τὸν ἀφειμένον ἐν τῷ Ἰσραήλ· 9 καὶ θέλω καταστήσει τὸν οἶκον τοῦ ᾿Αχαὰβ ὡς τὸν οἶκον τοῦ Ἱεροβοάμ, υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, καὶ ὡς τὸν οἶκον τοῦ Βαασά, υἱοῦ τοῦ ᾿Αχιά· 10 καὶ τὴν Ἰεζάβελ οἱ κύνες θέλουσι καταφάγει ἐν τῷ ἀγρῷ τῆς Ἰεζραέλ, καὶ δὲν θέλει εἶσθαι ὁ θάπτων αὐτήν. Καὶ ἀνοίξας τὴν θύραν, ἔφυγε. 11 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἰηοῦ πρὸς τοὺς δούλους τοῦ κυρίου αὑτοῦ· καὶ εἶπέ τις πρὸς αὐτόν, Εἰρήνη; διὰ τί ἦλθε πρὸς σὲ ὁ παράφρων οὗτος; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Σεῖς γνωρίζετε τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸ λέγειν αὐτοῦ. 12 Καὶ εἶπον, Ψευδὲς εἶναι· εἰπὲ εἰς ἡμᾶς, παρακαλοῦμεν. Ὁ δὲ εἶπεν, Οὕτω καὶ οὕτως ἐλάλησε πρὸς ἐμέ, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· σὲ ἔχρισα βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ. 13 Τότε ἔσπευσαν, καὶ λαβόντες ἕκαστος τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ, ἔβαλον ὑπ᾿ αὐτὸν ἐπὶ τοῦ ὑψηλοτέρου ἀναβαθμοῦ· καὶ ἐσάλπισαν ἐν σάλπιγγι, λέγοντες, ᾿Εβασίλευσεν ὁ Ἰηοῦ. 14 Καὶ ὁ Ἰηοῦ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφάτ, υἱοῦ τοῦ Νιμσί, ἔκαμε συνωμοσίαν κατὰ τοῦ Ἰωράμ. Ὁ δὲ Ἰωρὰμ ἐφυλάττετο ἐν Ῥαμὼθ-γαλαάδ, αὐτὸς καὶ ἅπας ὁ Ἰσραήλ, ἀπὸ προσώπου τοῦ ᾿Αζαήλ, βασιλέως τῆς Συρίας. 15 Εἶχε δὲ ἐπιστρέψει ὁ βασιλεὺς Ἰωρὰμ διὰ νὰ ἰατρευθῇ ἐν Ἰεζραὲλ ἀπὸ τῶν τραυμάτων, τὰ ὁποῖα οἱ Σύριοι ἔκαμον εἰς αὐτόν, ὅτε ἐπολέμει ἐναντίον τοῦ ᾿Αζαήλ βασιλέως τῆς Συρίας. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰηοῦ· ᾿Εὰν ἦναι ἡ γνώμη σας, ἄς μή ἐξέλθῃ μηδεὶς φεύγων ἐκ τῆς πόλεως, διὰ νὰ ὑπάγῃ νὰ ἀπαγγείλῃ τοῦτο ἐν Ἰεζραέλ. 16 Καὶ ἱππεύσας ὁ Ἰηοῦ, ὑπῆγεν εἰς Ἰεζραέλ· διότι ὁ Ἰωρὰμ ἐκοίτετο ἐκεῖ. Καὶ Ὀχοζίας ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα εἶχε καταβῆ νὰ ἴδῃ τὸν Ἰωράμ. 17 Ἵστατο δὲ ὁ σκοπὸς ἐπὶ τοῦ πύργου ἐν Ἰεζραήλ καί, ἰδὼν τὴν συνοδίαν τοῦ Ἰηοῦ ἐρχομένου, εἶπε, Συνοδίαν βλέπω. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωράμ· Λάβε ἐπιβάτην καὶ πέμψον εἰς συνάντησιν αὐτῶν· καὶ ἄς ἐρωτήση, Εἰρήνη; 18 Ὑπῆγε λοιπὸν ἐπιβάτης ἵππου εἰς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ εἶπεν, Οὕτω λέγει ὁ βασιλεύς· Εἰρήνη; Καὶ εἶπεν ὁ Ἰηοῦ, Τί σὲ μέλει περὶ εἰρήνης; στρέψον ὀπίσω μου. Καὶ ὁ σκοπὸς ἀπήγγειλε, λέγων, Ὁ μηνυτής ἦλθε μέχρις αὐτῶν καὶ δὲν ἐπέστρεψε. 19 Καὶ ἀπέστειλε δεύτερον ἐπιβάτην ἵππου· ὅστις, ἐλθὼν πρὸς αὐτούς, εἶπεν, Οὕτω λέγει ὁ βασιλεύς· Εἰρήνη; Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰηοῦ, Τί σὲ μέλει περὶ εἰρήνης; στρέψον ὀπίσω μου. 20 Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ σκοπός, λέγων, Ἦλθε μέχρις αὐτῶν καὶ δὲν ἐπέστρεψεν· ἡ δὲ πορεία εἶναι ὡς ἡ πορεία τοῦ Ἰηοῦ υἱοῦ τοῦ Νιμσί· διότι ὁδεύει μανιωδῶς. 21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωράμ, Ζεύξατε. Καὶ ἔζευξαν τὴν ἅμαξαν αὐτοῦ. Καὶ ἐξῆλθον Ἰωρὰμ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ Ὀχοζίας ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἕκαστος ἐν τῇ ἁμάξῃ αὑτοῦ, καὶ ὑπῆγαν εἰς συνάντησιν τοῦ Ἰηοῦ, καὶ εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἀγρῷ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου. 22 Καὶ ὡς εἶδεν ὁ Ἰωρὰμ τὸν Ἰηοῦ, εἶπεν, Εἰρήνη, Ἰηοῦ; Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Τί εἰρήνη, ἐνόσῳ πληθύνονται αἱ πορνεῖαι τῆς Ἰεζάβελ τῆς μητρὸς σου καὶ αἱ μαγεῖαι αὐτῆς; 23 Καὶ ἔστρεψεν ὁ Ἰωρὰμ τὰς χεῖρας αὑτοῦ καὶ ἔφυγε, λέγων πρὸς τὸν Ὀχοζίαν, Δόλος, Ὀχοζία. 24 Καὶ δράξας ὁ Ἰηοῦ τὸ τόξον αὑτοῦ, ἐπάταξε τὸν Ἰωρὰμ μεταξὺ τῶν βραχιόνων αὐτοῦ· καὶ τὸ βέλος ἐξῆλθε διὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ. Ὁ δὲ ἐκάμφθη ἐν τῇ ἁμάξῃ αὑτοῦ. 25 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰηοῦ πρὸς τὸν Βιδκάρ, τὸν στρατηγὸν αὑτοῦ· Λάβε καὶ ῥίψον αὐτὸν εἰς τὴν μερίδα τοῦ ἀγροῦ τοῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου· διότι ἐνθυμήθητι, ὅτε ἐγὼ καὶ σὺ ἐπορευόμεθα ἔφιπποι ὀπίσω ᾿Αχαὰβ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος ἐπρόφερε κατ᾿ αὐτοῦ τὴν ἀπόφασιν ταύτην· 26 Ναί, εἶδον χθὲς τὰ αἵματα τοῦ Ναβουθαὶ καὶ τὰ αἴματα τῶν υἱῶν αὐτοῦ, λέγει Κύριος· καὶ θέλω κάμει εἰς σὲ ἀνταπόδοσιν ἐν τῇ μερίδι ταύτῃ, λέγει Κύριος· - τώρα λοιπὸν σήκωσον καὶ ῥίψον αὐτὸν εἰς τὴν μερίδα ταύτην κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. 27 Ὁ δὲ Ὀχοζίας βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ὡς εἶδε τοῦτο, ἔφυγε διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς οἰκίας τοῦ κήπου. Καὶ κατεδίωξεν ὀπίσω αὐτοῦ ὁ Ἰηοῦ καὶ εἶπε, Πατάξατε καὶ τοῦτον ἐν τῇ ἁμάξῃ αὐτοῦ. Καὶ ἔκαμον οὕτω, κατὰ τὴν ἀνάβασιν Γούρ, πλησίον τοῦ Ἰβλεάμ. Καὶ ἔφυγεν εἰς Μεγιδδώ καὶ ἐκεῖ ἀπέθανε. 28 Καὶ ἔφεραν αὐτὸν οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐπὶ ἁμάξης εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ, μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, ἐν τῇ πόλει Δαβίδ.

29 ᾿Εβασίλευσε δὲ ὁ Ὀχοζίας ἐπὶ Ἰούδα κατὰ τὸ ἑνδέκατον ἔτος τοῦ Ἰωρὰμ υἱοῦ τοῦ ᾿Αχαάβ.

30 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἰηοῦ εἰς Ἰεζραέλ, καὶ ἀκούσασα ἡ Ἰεζάβελ, ἔβαψε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῆς καὶ ἐκαλλώπισε τὴν κεφαλήν αὑτῆς καὶ διέκυψε διὰ τοῦ παραθύρου. 31 Καί, ἐνῷ εἰσήρχετο εἰς τὴν πύλην ὁ Ἰηοῦ, εἶπεν, Εὐτύχησεν ὁ Ζιμβρί, ὁ φονεύσας τὸν κύριον αὑτοῦ; 32 Ὁ δέ, ὑψώσας τὸ πρόσωπον αὑτοῦ πρὸς τὸ παράθυρον, εἶπε, Τίς εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ; τίς; Καὶ ἔκυψαν πρὸς αὐτὸν δύο τρεῖς εὐνοῦχοι. 33 Καὶ εἶπε, Ῥίψατε αὐτήν κάτω. Καὶ ἔρριψαν αὐτήν κάτω, καὶ ἐρραντίσθη ἐκ τοῦ αἵματος αὐτῆς πρὸς τὸν τοῖχον καὶ πρὸς τοὺς ἵππους· καὶ κατεπάτησεν αὐτήν. 34 Καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθε καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιεν, εἶπεν, Ὑπάγετε νὰ ἴδητε τώρα τὴν κατηραμένην ταύτην, καὶ θάψατε αὐτήν· διότι εἶναι θυγάτηρ βασιλέως. 35 Καὶ ὑπῆγαν διὰ νὰ θάψωσιν αὐτήν· πλήν δὲν εὕρηκαν εἰς αὐτήν παρὰ τὸ κρανίον καὶ τοὺς πόδας καὶ τὰς παλάμας τῶν χειρῶν. 36 Καὶ ἐπιστρέψαντες ἀπήγγειλαν πρὸς αὐτόν. Ὁ δὲ εἶπεν, Οὗτος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε διὰ τοῦ δούλου αὑτοῦ Ἠλία τοῦ Θεσβίτου, λέγων, ᾿Εν τῇ μερίδι τῆς Ἰεζραὲλ θέλουσι καταφάγει οἱ κύνες τὰς σάρκας τῆς Ἰεζάβελ· 37 καὶ τὸ πτῶμα τῆς Ἰεζάβελ θέλει εἶσθαι ὡς κοπρία ἐπὶ προσώπου τοῦ ἀγροῦ ἐν τῇ μερίδι Ἰεζραέλ, ὥστε νὰ μή εἴπωσιν, Αὕτη εἶναι ἡ Ἰεζάβελ.

2 Βασιλέων 9:1

Ευρετήρια