39 Τελικά η ψυχή του Δαβίδ του βασιλιά λαχτάρησε να πάει στον Αβεσσαλώμ· διότι είχε παρηγορηθεί για τον Αμνών, για το θάνατό του.

33 Τότε ο βασιλιάς αναστατώθηκε και ανέβηκε στο ανώγειο+ πάνω από την πύλη και ξέσπασε σε κλάματα· και αυτό έλεγε καθώς περπατούσε: «Γιε μου Αβεσσαλώμ, γιε μου, γιε μου+ Αβεσσαλώμ! Μακάρι να πέθαινα εγώ αντί για εσένα, Αβεσσαλώμ γιε μου, γιε μου!»+

2 Έτσι λοιπόν, η σωτηρία εκείνη την ημέρα κατέληξε σε πένθος από όλο το λαό, επειδή ο λαός άκουσε να λέγεται εκείνη την ημέρα: «Ο βασιλιάς πόνεσε για το γιο του».