22 Τότε εκείνος είπε: «Ενόσω ήταν ακόμη ζωντανό το παιδί, νήστευα+ και έκλαιγα+ επειδή έλεγα μέσα μου: “Ποιος ξέρει; Ίσως ο Ιεχωβά μού δείξει εύνοια και ζήσει το παιδί”.+

3 και είπε: «Σε ικετεύω, Ιεχωβά, θυμήσου,+ σε παρακαλώ, πώς έχω περπατήσει+ ενώπιόν σου με φιλαλήθεια+ και με πλήρη καρδιά,+ και ότι έχω πράξει το καλό στα μάτια σου». Και ο Εζεκίας άρχισε να κλαίει με μεγάλο κλάμα.+