17 Βράδυ και πρωί και μεσημέρι δεν μπορώ να μη δείχνω έγνοια, και βογκώ από θλίψη·+

Και αυτός ακούει τη φωνή μου.+

147 Σηκώθηκα νωρίς τα χαράματα+ για να κραυγάσω για βοήθεια.+

Τους λόγους σου πρόσμεινα.+