27 Η θυσία των πονηρών είναι κάτι απεχθές.+ Πόσο μάλλον όταν την προσφέρει κανείς με έκλυτη διαγωγή.+

11 «Τι με ωφελούν οι πολλές θυσίες σας;» λέει ο Ιεχωβά. «Χόρτασα από ολοκαυτώματα+ κριαριών+ και από το πάχος των καλοθρεμμένων ζώων·+ και στο αίμα+ των νεαρών ταύρων και των αρσενικών αρνιών και των τράγων+ δεν βρήκα ευχαρίστηση.+

3 »Εκείνος που σφάζει τον ταύρο είναι σαν εκείνον που πατάσσει άνθρωπο.+ Εκείνος που θυσιάζει το πρόβατο είναι σαν εκείνον που σπάζει τον τράχηλο σκύλου.+ Εκείνος που προσφέρει δώρο είναι σαν εκείνον που προσφέρει το αίμα γουρουνιού!+ Εκείνος που παρουσιάζει αναμνηστική προσφορά λιβανιού+ είναι σαν κάποιον που λέει ευλογία με μαγικά λόγια.+ Αυτοί, επίσης, διάλεξαν τις δικές τους οδούς, και στα αηδιαστικά τους πράγματα βρήκε ευχαρίστηση η ψυχή τους.+

20 «Τι σημασία έχει για εμένα το ότι φέρνετε λιβάνι από τη Σεβά+ και το καλό αρωματικό καλάμι από τη μακρινή γη; Τα ολοκαυτώματά σας δεν προσφέρουν ευχαρίστηση,+ και οι θυσίες σας δεν μου έχουν φέρει ικανοποίηση».+

23 »Αλίμονο σε εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές! Επειδή δίνετε το δέκατο+ από το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο, αλλά έχετε αδιαφορήσει για τα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα του Νόμου, δηλαδή τη δικαιοσύνη+ και το έλεος+ και την πιστότητα.+ Αυτά επιβαλλόταν να τα κάνετε, χωρίς όμως να αδιαφορήσετε για τα άλλα.