Άσμα Ασμάτων

8 »Μακάρι να ήσουν σαν αδελφός μου,

που θήλασε τα στήθη της μητέρας μου!

Τότε, αν σε έβρισκα έξω, θα σε φιλούσα,+

και κανείς δεν θα με καταφρονούσε.

 2 Θα σε οδηγούσα,

θα σε έφερνα στο σπίτι της μητέρας μου,+

αυτής που με δίδασκε.

Θα σου έδινα να πιεις μυρωμένο κρασί,

φρέσκο χυμό από ρόδια.

 3 Το αριστερό του χέρι θα είχα προσκέφαλό μου,

και το δεξί του χέρι θα με αγκάλιαζε.+

 4 Σας ορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

να μην ξυπνήσετε ούτε να ξεσηκώσετε την αγάπη μέσα μου ώσπου να το θελήσει από μόνη της».+

 5 «Ποια είναι αυτή που ανεβαίνει από την έρημο

γερμένη πάνω στον αγαπημένο της;»

 6 Βάλε με σφραγίδα πάνω στην καρδιά σου,

σφραγίδα πάνω στον βραχίονά σου,

γιατί η αγάπη είναι ισχυρή όπως ο θάνατος,+

και η αποκλειστική αφοσίωση ανυποχώρητη όπως ο Τάφος.*

 7 Τα ορμητικά νερά δεν σβήνουν την αγάπη+

ούτε την παρασύρουν οι ποταμοί.+

Αν κάποιος έδινε όλα τα πλούτη του σπιτιού του ως αντάλλαγμα για την αγάπη,

θα τα* καταφρονούσαν εντελώς».

 8 «Έχουμε μια μικρή αδελφή+

που δεν έχει στήθη.

Τι θα κάνουμε με την αδελφή μας

την ημέρα που θα μας τη ζητήσει κάποιος;»

 9 «Αν είναι τείχος,

θα χτίσουμε πάνω της ασημένια έπαλξη.

Αν όμως είναι πόρτα,

θα τη φράξουμε με κέδρινη σανίδα».

10 «Εγώ είμαι τείχος,

και τα στήθη μου είναι σαν πύργοι.

Στα μάτια του λοιπόν έγινα

σαν κάποια που έχει ειρήνη.

Τα χίλια κομμάτια ασήμι* ανήκουν σε εσένα, Σολομών,

και διακόσια σε εκείνους που φροντίζουν τους καρπούς του».

13 «Εσύ που κατοικείς στους κήπους,+

οι σύντροφοι επιζητούν να ακούν τη φωνή σου.

14 «Βιάσου, αγαπημένε μου,

και γίνε γοργοπόδαρος σαν γαζέλα+

ή σαν ελαφάκι

πάνω στα βουνά των μυρωδικών».