Ένας Έφηβος που Είναι Περήφανος για τη Θρησκεία Του

ΟΤΑΝ ήταν 13 ετών, ο Άντριου ανέλαβε μια σχολική εργασία γύρω από το θέμα της πολιτιστικής κληρονομιάς. «Στην αρχή», λέει ο ίδιος, «σκέφτηκα ότι μπορούσα να γράψω για τον παππού μου, αλλά μετά σκέφτηκα: “Για στάσου! Είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτή είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να μιλήσω για την πίστη μου!”

»Έδωσα στην εργασία μου το θέμα “Μένουν Σταθεροί”, και έφτιαξα μια μεγάλη αφίσα η οποία απεικόνιζε τον άγριο διωγμό που αντιμετώπισαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη ναζιστική Γερμανία. Τα οπτικά βοηθήματα που είχα περιλάμβαναν μια απομίμηση της στολής με το μοβ τρίγωνο και διάφορες φωτογραφίες και επιστολές από την οικογένεια Κουσερόβ.a Επίσης, μοίρασα αντίγραφα της επιστολής που έστειλαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη γερμανική κυβέρνηση, μέσω της οποίας κατήγγειλαν με έναν πολιτικά ουδέτερο, αλλά ωστόσο σταθερό, τρόπο τις αδικίες που διαπράχθηκαν εις βάρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Παράλληλα με την παρουσίαση της εργασίας μου, πρόβαλλα συνεχώς τη βιντεοταινία Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Μένουν Σταθεροί Απέναντι στην Επίθεση των Ναζί. Είχα επίσης τοποθετήσει σε ευδιάκριτη θέση Γραφές, ειδικά βιβλιάρια και φυλλάδια.

»Αρχικά, οι εργασίες μας παρουσιάστηκαν στο γυμναστήριο σε όλους τους μαθητές και στο προσωπικό του σχολείου. Το επόμενο βράδυ προσκλήθηκαν οι οικογένειες και οι φίλοι. Πολλοί μού έκαναν ερωτήσεις, επειδή δεν γνώριζαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν διωγμό από τους Ναζί».

Ο Άντριου παραδέχεται ότι χρειαζόταν θάρρος για να μιλήσει σχετικά με την πίστη του. «Ήξερα ότι μερικά άτομα θα με κορόιδευαν», λέει, «αλλά θα ένιωθα απαίσια αν δεν το είχα κάνει. Εδώ υπήρχαν άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν την πίστη τους στον Ιεχωβά, και έτσι συμπέρανα ότι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να υπομείνω κάποιες επικρίσεις».

Στο τέλος, ο Άντριου ήταν χαρούμενος που επωφελήθηκε από αυτή την ευκαιρία για να δώσει μαρτυρία. «Έκανα πολλές συζητήσεις γύρω από το γιατί δεν πηγαίνουμε στον πόλεμο, και έδωσα Γραφές, βιβλία και φυλλάδια στα ενδιαφερόμενα άτομα», λέει, προσθέτοντας: «Από όσα μπορούσα να θυμηθώ ποτέ δεν ένιωσα πιο περήφανος που είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά».

[Υποσημείωση]