ΑΚΚΑΔ

(Ακκάδ).

Μία από τις τέσσερις πόλεις που ίδρυσε ο Νεβρώδ και οι οποίες έγιναν «αρχή του βασιλείου του». (Γε 10:10) Η Ακκάδ ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Αγκαντέ. Η ακριβής θέση της είναι ανεξακρίβωτη.

Το όνομα Ακκάδ χρησιμοποιείται επίσης για όλο το βόρειο τμήμα της περιοχής που αργότερα ονομάστηκε Βαβυλωνία. Η Ακκάδ φαίνεται ότι προσέλαβε εξοχότητα ως η κυριότερη ή η βασιλική πόλη εκείνης της περιοχής υπό τον Σαργών Α΄ (όχι τον Σαργών του εδ. Ησ 20:1). Το νότιο τμήμα της Μεσοποταμίας ήταν γνωστό ως Σουμέρ. Από τις δύο αυτές περιοχές γεννήθηκε η Βαβυλωνία, οι βασιλιάδες της οποίας συνέχιζαν να φέρουν τον τίτλο «βασιλιάς της Ακκάδ» στα βαβυλωνιακά κείμενα μέχρι την πτώση της Βαβυλώνας, το 539 Π.Κ.Χ. Στον Κύλινδρο του Κύρου, ο κατακτητής της Βαβυλώνας αυτοτιτλοφορείται «Βασιλιάς της Βαβυλώνας, βασιλιάς του Σουμέρ και της Ακκάδ».

Οι Ακκάδιοι φαίνεται ότι ξεπέρασαν τους Σουμέριους στην κατασκευή εξαίρετων έργων γλυπτικής και στην περίτεχνη σφραγιδογλυφία. Σήμερα, ο όρος «ακκαδική γλώσσα» χρησιμοποιείται για την αρχαία ασσυριακή και την αρχαία βαβυλωνιακή γλώσσα.