ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ

Η ευγενής και εγκάρδια προθυμία με την οποία κάποιος ευλογεί τους άλλους προσφέροντας απλόχερα, χωρίς φειδώ. Η εβραϊκή λέξη ναδίβ, που αποδίδεται «γενναιόδωρος» στο εδάφιο Ησαΐας 32:8, αποδίδεται επίσης “πρόθυμος” και “ευγενής”. (Ψλ 51:12· Αρ 21:18, υποσ.) Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «γενναιοδωρία» (2Κο 8:2· 9:11), «απλοχεριά» (Ρω 12:8) και «ειλικρίνεια» (Εφ 6:5· 2Κο 11:3) είναι η λέξη ἁπλότης. Ο ίδιος ο Ιεχωβά είναι η προσωποποίηση της γενναιοδωρίας, Εκείνος ο οποίος καλύπτει πλήρως όλες τις ανάγκες των υπάκουων πλασμάτων του «σύμφωνα με το θέλημά του». (1Ιω 5:14· Φλπ 4:19) Κάθε καλό δώρο και κάθε τέλειο δώρημα προέρχεται από αυτόν, περιλαμβανομένου και ενός τόσο ασύλληπτου δώρου όσο η σοφία.—Ιακ 1:5, 17.

Ο Μωυσής παρότρυνε τους ομοεθνείς του να καλλιεργούν αυτή τη θεϊκή ιδιότητα της γενναιοδωρίας, ακόμη και όταν δάνειζαν με ενέχυρο. «Δεν πρέπει να σκληρύνεις την καρδιά σου ή να είσαι σφιχτοχέρης προς το φτωχό αδελφό σου. Διότι πρέπει να ανοίξεις το χέρι σου γενναιόδωρα προς αυτόν . . . Πρέπει οπωσδήποτε να του δώσεις, και η καρδιά σου δεν πρέπει να τσιγκουνευτεί σε αυτά που θα του δώσεις . . . Να γιατί σε διατάζω, λέγοντας: “Πρέπει να ανοίγεις το χέρι σου γενναιόδωρα προς τον ταλαιπωρημένο και φτωχό αδελφό σου που υπάρχει στη γη σου”».—Δευ 15:7-11.

Η παροιμία λέει: «Η γενναιόδωρη ψυχή [κατά κυριολεξία, η ψυχή με δώρο ευλογίας] θα παχυνθεί [θα ευημερήσει], και όποιος ποτίζει άλλους άφθονα θα ποτιστεί άφθονα και ο ίδιος». (Παρ 11:25) Ο Ιησούς Χριστός εξέφρασε την ίδια σκέψη ως εξής: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πρ 20:35) Επίσης, είπε: «Να δίνετε και οι άνθρωποι θα σας δώσουν. Θα ρίξουν στον κόρφο σας μέτρο καλό, συμπιεσμένο, κουνημένο καλά, που θα ξεχειλίζει. Διότι με το μέτρο με το οποίο μετράτε θα μετρήσουν σε εσάς, σε ανταπόδοση».—Λου 6:38.

Στη Χριστιανική Εκκλησία. Και ο απόστολος Παύλος εξέφρασε την αλήθεια αυτής της παροιμίας, με διαφορετικό τρόπο: «Εκείνος που σπέρνει με τσιγκουνιά θα θερίσει και με τσιγκουνιά· και εκείνος που σπέρνει με αφθονία θα θερίσει και με αφθονία». Επομένως, συμπεραίνει ο ίδιος, «ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη». (2Κο 9:6, 7) Ο Παύλος συνεχίζει επισημαίνοντας το εξαίρετο παράδειγμα γενναιοδωρίας που θέτει ο Ιεχωβά, όχι μόνο χορηγώντας άφθονα σπόρο για το σπορέα και ψωμί για τροφή, αλλά επίσης καθιστώντας τους Κορίνθιους αδελφούς πλούσιους «για κάθε είδους γενναιοδωρία», ώστε να είναι γενναιόδωροι απέναντι στους άλλους. Τέτοιες γενναιόδωρες χειρονομίες, δήλωσε ο Παύλος, είχαν ως αποτέλεσμα «ευχαριστία προς τον Θεό».—2Κο 9:8-13.

Ο Παύλος, ενθαρρύνοντας την εκδήλωση της ίδιας αυτής θεοειδούς γενναιοδωρίας, έγραψε στους Ρωμαίους (12:8): «Αυτός που μοιράζει, ας μοιράζει με απλοχεριά». Στους Εβραίους (13:16) έγραψε: «Και μην ξεχνάτε να κάνετε το καλό και να μοιράζεστε πράγματα με άλλους, γιατί με τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός». Οι εκκλησίες στη Μακεδονία αποτελούσαν εξαιρετικά παραδείγματα γενναιόδωρης προσφοράς. Το γεγονός ότι είχαν ξεπεράσει κιόλας, και μάλιστα ευχαρίστως, «την πραγματική δυνατότητά τους», συνεισφέροντας από τη φτώχεια τους, έκανε «να αφθονεί ο πλούτος της γενναιοδωρίας τους».—2Κο 8:1-4.

Ας σημειωθεί ότι αυτά τα εδάφια για τη γενναιοδωρία και την απλοχεριά δεν έρχονται σε σύγκρουση ούτε είναι σε δυσαρμονία με άλλα εδάφια που καταδικάζουν τα αχάριστα, νωθρά και τεμπέλικα άτομα. Για παράδειγμα, ο τεμπέλης που δεν οργώνει όταν έχει κρύο δεν αξίζει καμιά βοήθεια όταν ζητιανεύει τον καιρό του θερισμού. Όποιος αρνείται να εργαστεί δεν δικαιούται να είναι αποδέκτης της γενναιοδωρίας των άλλων. (Παρ 20:4· 2Θε 3:10) Οι χήρες δεν έπρεπε να καταγράφονται στον κατάλογο για παροχή βοήθειας αν δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις. (1Τι 5:9, 10) Οι συνεισφορές που έγιναν από τις εκκλησίες όλης της Γαλατίας, της Μακεδονίας και της Αχαΐας δεν προορίζονταν για τους απόρους μεταξύ των ειδωλολατρών γενικά αλλά για τους άπορους «αγίους».—1Κο 16:1· 2Κο 9:1, 2.