Κήρυγμα στη Δυτική Αφρική

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ που αφήκαν την πατρίδα τους και το λαό τους για να κηρύξουν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού στις μακρινές γωνίες της γης ανάμεσα σε παράξενες συνθήκες, έχουν πλουσίως ανταμειφθή με πολλές ευλογητές πείρες. Παραδείγματος χάριν, σημειώστε τ’ ακόλουθα που αναφέρονται σε μια έκθεσι που ελήφθη προσφάτως από ένα ιεραπόστολο που υπηρετεί στην Άκκρα της Χρυσής Ακτής, Δυτική Αφρική, σχετικά με το ταξίδι του στη Βρεττανική Τογκολάνδη, που διήρκεσε δυο εβδομάδες.

»Όταν εδίναμε μαρτυρία σ’ ένα σπίτι στο χωριό Κλέφε, ένας μορφωμένος άνθρωπος ανέβη και ήσυχα εκάθησε. Αφού έδωσα τη μαρτυρία, ο άνθρωπος αυτός ερώτησε αν μπορούσαμε να πάμε σε κάποιο μέρος για να μιλήσωμε. Με ωδήγησε στο σχολείο του. Μου είπε ότι ήταν Πρεσβυτεριανός διδάσκαλος, που δεν είχε χρησιμοποιήσει την Αγία Γραφή ούτε κανένα από τα βιβλία μας που την εξηγούν, αλλά σήμερα άκουσε να διδάσκεται η Γραφή μ’ έναν τρόπο διαφορετικό από κάθε άλλον που ως τότε είχε ακούσει. ‘Η θρησκεία μου είναι άχρηστη,’ είπε. Ύστερα από τη συζήτησί μας για την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής, επρομηθεύθη το βιβλίο ‘Έστω ο Θεός Αληθής’ κι ερώτησε αν κάποιος μπορή να έλθη να μελετήση μαζί του αυτό το εγχειρίδιο. Έγινε διευθέτησις γι’ αυτή τη μελέτη.

»Στο Πέκι έκαμα μια επανεπίσκεψι σε μια γυναίκα που είχε εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον. Είπε ότι εκείνο που της είχα πει πρέπει να είναι η αλήθεια, γιατί ποτέ ένας λευκός δεν θα ήρχετο στο ταπεινό της σπίτι και να καθήση μαζί της για να εξηγήση την Αγία Γραφή και μάλιστα από τόσο μακρινή χώρα, αν αυτά δεν ήσαν η αλήθεια. Είπε τα εξής: ‘Αφότου ήμουν μικρό κορίτσι, εδιδάχθηκα στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία, αλλά ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν είδα ένα λευκό διάκονο αυτής της εκκλησίας να πάη από σπίτι σε σπίτι κηρύττοντας.’ Όταν της εζήτησα να έλθη μαζί μας να κηρύξη, απάντησε, ‘Γιατί όχι; Μου εδείξατε ότι πρέπει να κηρύττω. Θα έλθω.’

»Στο Τοχ εχρησιμοποιήσαμε ένα μεγάλο κέρας για να καλέσωμε το λαό να συγκεντρωθή για μια δημοσία ομιλία. Οι αγρότες μόλις είχαν γυρίσει από τη βαριά δουλειά στον καύσωνα του ήλιου κι επήραν τις θέσεις τους στις ρίζες ενός δένδρου που έρριχνε μια πλατειά σκιά. Μετά την ομιλία, που ακούστηκε από 106, οι προεστοί του χωριού εξέφρασαν τη λύπη τους που δεν είχαμε αναγγείλει την άφιξί μας εγκαίρως ώστε να μπορούσαν να την ακούσουν περισσότεροι. Ένας απ’ αυτούς εξεδήλωσε κατάπληξι για το ότι ένας λευκός μπορούσε να έλθη ανάμεσά τους, να καθήση στις ρίζες και να μιλή μαζί τους ακριβώς σαν να ήταν και αυτός μαύρος.

»Ένας εντόπιος αδελφός έδιδε μαρτυρία σ’ ένα Καθολικό ιερέα πάνω στο θέμα του άδου, αποδεικνύοντας τα διάφορα σημεία από τη μετάφρασι Ντουαί. Ο ιερεύς παρεκάλεσε τον αδελφό να πάη στο σπίτι του για μια ευρύτερη συζήτησι. Είπε ότι, αν και εσπούδασε στη θεολογική σχολή στο Άκροπογκ και Κούμασι, ποτέ δεν είχε ακούσει μια τέτοια παρουσίασι πάνω στο θέμα του άδου. Από πού ο αδελφός απέκτησε αυτές τις πληροφορίες; Μόλις του ελέχθη ότι αυτές βρίσκονται στο εγχειρίδιον ‘Έστω ο Θεός Αληθής’, αμέσως ο ιερεύς επρομηθεύθη ένα αντίτυπο, αλλά κατέστησε προσεκτικό τον αδελφό, ‘Μην πης σε κανένα ότι αγόρασα αυτό το βιβλίο.’ Μια σχεδόν παρομοία πείρα είχε ο αδελφός αυτός μ’ έναν Καθολικό κατηχητή.

»Πριν από δυο χρόνια ένας Ευρωπαίος αδελφός από το εκεί τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά επεσκέφθη την αποικία των λεπρών, όχι μακριά από το Χο όπου ένας αδελφός ζη ανάμεσα σε 200 λεπρούς. Στην περίπτωσι εκείνη η προκατειλημμένη στάσις του Ευρωπαίου Καθολικού διευθυντού της αποικίας επέφερε μεγάλη καταδίωξι εναντίον αυτού του αδελφού, ακόμη δε έγινε απειλή για απομάκρυνσι του αδελφού από την αποικία. Στο μεταξύ είχα το προνόμιο να δώσω εκεί ένα άγγελμα πραγματικής ελπίδος σε 34 λεπρούς που τα σώματά τους είχαν τόσο άσχημα φαγωθή από τη λέπρα, ώστε παρουσίαζαν ένα φριχτό θέαμα. Το ν’ αντικρύση κανείς το πρόσωπο μερικών ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Η ομιλία εδόθη σε μια αίθουσα διαλέξεων, που προσφάτως είχε τελείως διασκευασθή, με την άδεια του νέου Ευρωπαίου διευθυντού, ο οποίος με χαρά εδέχθη τρία βοηθήματα Γραφικής μελέτης ως εισφορά για τη βιβλιοθήκη τους. Ο αδελφός, του οποίου τα δάχτυλα είχαν φαγωθή τελείως από τη λέπρα, είχε μια καταπληκτική ευχέρεια στο γύρισμα των σελίδων, καθώς εδιάβαζε. Του είχε ανατεθή πλήρης εποπτεία των έργων ανοικοδομήσεως της αποικίας, επειδή ήταν ένας τελειοποιημένος οικοδόμος. Είναι πολύ ευτυχής παρά τη θλίψι του.

»Στο Χο έγιναν δύο δημόσιες συναθροίσεις, με ακροατήριο 288 συνολικώς· στο Ντένε άκουσαν τη δημοσία διάλεξι 74. Εβαδίσαμε πεζή μιάμιση ώρα για να διασχίσωμε τριών μιλίων δρόμο περνώντας από βραχώδη βουνά για να φθάσωμε στο Τσίτο, όπου, εκτός από το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, εδώσαμε μια δημοσία ομιλία με 60 παρόντας. Στην οπισθία πλευρά εκεί κοντά στο Αβέτιλε-Πέκι 260 και στο Ζάκι 320 συγκεντρώθηκαν ν’ ακούσουν δημόσιες διαλέξεις. Τις δύο εβδομάδες 1.142 άκουσαν την πρόσκλησι ‘Δέσμιοι, εξέλθετε!’».