Μια Ενδιαφέρουσα Έκθεσις από τον Καναδά

Στο Ετήσιον Βιβλίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά του έτους 1962 και στη σελίδα 104 δημοσιεύεται η κατωτέρω ενδιαφέρουσα έκθεσις για το επίμαχο ζήτημα της μεταγγίσεως αίματος. Ιδού τι αναφέρει η έκθεσις:

«Στη διακονία του αγρού αντιμετωπίζομε αντιρρήσεις για τη στάσι μας στο θέμα των μεταγγίσεων αίματος, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο θέμα προς το παρόν. Οι αδελφοί μαθαίνουν πώς ν’ αφήνουν τον οικοδεσπότη να εκφράζεται πάνω στο θέμα και να αντιλαμβάνωνται πρώτα πόσα ξέρει αυτός γι’ αυτό το ζήτημα. Διάφορα πράγματα μας εβοήθησαν εν σχέσει με τούτο. Ένα άρθρο που εδημοσιεύθη στην Καναδική Νομική Εφημερίδα και ανεδημοσιεύθη στην εφημερίδα Καναδός Ιατρός, εσχολίαζε μ’ επιδεξιότητα τις ιατρικές, νομικές και θρησκευτικές απόψεις που σχετίζονται με το ζήτημα. Αυτό περιήλθε σε γνώσι των δύο επαγγελματικών ομάδων που είναι περισσότερο αναμεμιγμένες στο ζήτημα και είχε μια πολύ ποθητή κατευναστική επίδρασι σ’ αυτές. Ηκούσθησαν πολλά επαινετικά σχόλια. Οι διάνοιες των ανθρώπων αρχίζουν να διανοίγωνται, όταν διακρίνουν ότι επί του προκειμένου υπάρχουν περισσότερα πράγματα απ’ όσα αντικρύζει το μάτι. Τότε είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν και να μάθουν από την Αγία Γραφή. Κατόπιν εδημοσιεύθη στην Εφημερίδα του Καναδικού Ιατρικού Συνδέσμου, από δύο ιατρούς του Ουίννιπεγκ, ένα ωραίο άρθρο, το οποίον υπεδείκνυε στους ιατρούς και στα νοσοκομεία να κάνουν την ίδια απροκατάληπτη μεταχείρισι στους Μάρτυρας όπως και στις άλλες θρησκείες που απορρίπτουν ωρισμένες μορφές ιατρικής θεραπείας. Παρέσχον από δικές τους πείρες σε περιπτώσεις Μαρτύρων αισθητές υποδείξεις για τη θεραπεία ατόμων, που δεν ήθελαν αίμα. Επακολούθησε το περιοδικό Μακλήιν, ένα λαϊκό εθνικό περιοδικό, το οποίον εδημοσίευσε ένα άρθρο που ετόνιζε ότι στις τέσσερες μεταγγίσεις οι τρεις επερίττευαν και ήσαν επικίνδυνες. Αυτό διήνοιξε θαυμάσιες ευκαιρίες μαρτυρίας πάνω στο ζήτημα. Το νέο βιβλιάριο Αίμα, Ιατρική και ο Νόμος του Θεού, εξεδόθη ακριβώς στον πιο εύθετο καιρό κι εχρησιμοποιήθη καλά από τους αδελφούς. Υπήρξαν διάφορες περιπτώσεις, στις οποίες οι γονείς ηπειλήθησαν με δικαστική αγωγή να τους αφαιρεθούν τα τέκνα και να γίνη σ’ αυτά βιαίως μετάγγισις. Σε μερικές περιπτώσεις οι ιατροί τελικά συγκατετέθησαν σε εγχειρήσεις χωρίς αίμα, τα δε βρέφη επέζησαν. Σε άλλες περιπτώσεις άλλαξαν οι ιατροί, ο νέος ιατρός απεφάσισε να εφαρμόση άλλη θεραπεία που ήταν επιτυχής, και τα βρέφη έζησαν.»