Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Μήπως το Σοφονίας 2:3 εννοεί ότι, και αν ακόμη είναι κάποιος στην αλήθεια, πράττοντας το θέλημα του Θεού, δεν είναι βέβαιος ότι θα λάβη αιώνια ζωή;—Χ. Μπ., Πόρτο Ρίκο.
Στο εδάφιο αυτό διαβάζομε: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, πιθανώς θέλετε κρυφθή εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» (ΜΝΚ) Η Νεοελληνική Μετάφρασις λέγει, «Ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου.»
Η Εβραϊκή λέξις, που μεταφράζεται «ίσως», είναι ουλαΐ. Η Εβραϊκή λέξις δεν μεταδίδει οποιαδήποτε ιδέα θετικότητος. Μπορεί ν’ αποδοθή «ίσως», «πιθανώς», «μπορεί να γίνη» ή «δυνατόν». Στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου αποδίδεται ως «δυνατόν» στο Γένεσις 43:12 και 1 Βασ. 18:27. Αποδίδεται «ίσως» στο Ιησούς του Ναυή 9:7. Στο Σοφονίας 2:3 αποδίδεται «πιθανώς». Σε αρμονία με τη σκέψι αυτή η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις του 1952 αποδίδει το Σοφονίας 2:3 ως ακολούθως: «Ζητείτε τον ΚΥΡΙΟΝ, πάντες οι ταπεινοί της γης, οι εκτελούντες τας εντολάς του· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε ταπεινότητα· ίσως δυνηθήτε να κρυφθήτε κατά την ημέραν της οργής του ΚΥΡΙΟΥ.»
Ενίοτε το ουλαΐ εκφράζει αμφιβολία, αλλά μπορεί, επίσης, να εκφράζη ελπίδα. Ελπίς προφανώς υποδηλούται στη Γένεσι 16:2, όπου διαβάζομε: «Και είπεν η Σάρα προς τον Άβραμ, Ιδού, ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] με απέκλεισε της τεκνοποιίας· είσελθε λοιπόν προς την δούλην μου, ίσως αποκτήσω τέκνον εξ αυτής. Υπήκουσε δε ο Άβραμ εις τον λόγον της Σάρας.» Ελπίς, επίσης, εκφράζεται στον Αμώς 5:15, που λέγει: «Μισείτε το κακόν, και αγαπάτε το καλόν, και αποκαταστήσατε την κρίσιν εν τη πύλη· ίσως Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] ο Θεός των δυνάμεων ελεήση το υπόλοιπον του Ιωσήφ.»
Το Σοφονίας 2:3 δείχνει ότι εκείνοι, που αρχίζουν να ζητούν δικαιοσύνη και πραότητα, δεν λαμβάνουν εγγύησι ότι θα σκεπασθούν στην ημέρα της οργής του Ιεχωβά, επειδή απλώς έχουν αρχίσει μια δίκαιη πορεία. Αλλ’ υπάρχει ελπίς γι’ αυτούς να κριθούν κατάλληλοι για να σκεπασθούν. Το να αποκρυβούν είναι μια πιθανότης.
Υπάρχει, ωστόσο, αξιόλογος δόσις αβεβαιότητος που υποδηλούται από τη φρασεολογία αυτού του εδαφίου. Αυτή, όμως, η αβεβαιότης δεν αφορά τον Θεό με την έννοια ότι είναι ανίκανος να αποκρύψη πιστούς εκζητητάς δικαιοσύνης και πραότητος στον Αρμαγεδδώνα. Καθόλου. Το σημείον είναι ότι ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να το κάμη αυτό, και αυτό είναι εκείνο που δημιουργεί ή αφήνει κενό για αβεβαιότητα. Δεν μπορούμε να θεωρήσωμε τη διαφύλαξι ως κάτι οφειλόμενο, κάτι που μας ανήκει. Το παν εξαρτάται από το έλεος του Θεού, την παρ’ αξίαν αγαθότητά του σε μας τους αμαρτωλούς, διότι πράγματι οι αμαρτίες μας αξίζουν τον θάνατό μας. Εν τούτοις, ο μόνος τρόπος, με τον οποίον μπορούμε Γραφικώς να ελπίζωμε σε έλεος εκ μέρους του Θεού προς εμάς, είναι να εκζητούμε Αυτόν και τη δικαιοσύνη και την πραότητα, προτού να είναι πολύ αργά. Τότε είναι δυνατόν να λάβη υπ’ όψι του τη μετάνοιά μας, τη μεταστροφή μας και την αφιέρωσί μας προς αυτόν. Οι Γραφές μάς προσφέρουν βάσι να πιστεύωμε ότι πιθανώς θα το κάμη αυτό.
● Μπορείτε, παρακαλούμε, να εξηγήσετε τον Ψαλμόν 78:24, 25; Υποδηλοί, μήπως, το εδάφιο αυτό ότι οι άγγελοι έχουν ανάγκη κάποιου είδους τροφής για να συνεχίζουν τη ζωή τους;—Ντ. Χ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ψαλμός 78:24, 25 λέγει ότι οι Ισραηλίτες έφαγον «άρτον αγγέλων» στην έρημο. Διαβάζομε: «Και έβρεξεν εις αυτούς μάννα δια να φάγωσι, και σίτον ουρανού έδωκεν εις αυτούς· άρτον αγγέλων έφαγεν ο άνθρωπος· τροφήν έστειλεν εις αυτούς μέχρι χορτασμού.» Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι η Μελέτη της Γραφής του Νιούμπερρυ, που εξεδόθη υπό του Θωμά Νιούμπερρυ και βασίζεται στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου, λέγει σε μια περιθωριακή υποσημείωσι σχετική με την έκφρασι «άρτον αγγέλων έφαγεν ο άνθρωπος»: «ις ή καθένας έφαγε πράγματι τον άρτον των ισχυρών, Εβραϊστί λέχεμ αμπιρείμ.» Τώρα σημειώστε την απόδοσι των στίχων αυτών στην Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών: «Και έβρεχεν επ’ αυτούς μάννα δια να φάγωσι, και τον σίτον του ουρανού έδωκεν εις αυτούς. Ο άνθρωπος έφαγε αυτόν τούτον τον άρτον των ισχυρών· απέστειλεν εις αυτούς προμηθείας προς χορτασμόν.»
Ναι, οι Ισραηλίτες, αν και ήσαν απλοί άνθρωποι, έφαγον «αυτόν τούτον τον άρτον των ισχυρών.» Και αυτή η έκφρασις αναφέρεται στο μάννα που έφαγον στην έρημο. Λοιπόν, μήπως ήταν το μάννα πραγματικά τροφή αγγέλων, που εδόθη από τον Θεό στον άνθρωπο; Το μάννα πραγματικά, να το πούμε έτσι, κατέβηκε από τον ουρανό, διότι εμφανίσθηκε επάνω στο έδαφος με τη λειτουργία του πνεύματος του Θεού από τον ουρανό. Εν τούτοις, δεν ήταν κάποιο είδος άρτου που τρώγουν οι άγγελοι, ούτε έχομε καμμιά Γραφική απόδειξι ότι οι άγγελοι στον ουρανό τρώγουν κάτι.
Λοιπόν, όταν ο Ψαλμός 78:24 και 25 δείχνη ότι οι Ισραηλίτες με το να τρώγουν μάννα «έφαγον αυτόν τούτον τον άρτον των ισχυρών», τι εννοεί; Απλώς ότι συνετηρούντο με τροφή από μια δυνατή πνευματική πηγή, που η προμήθεια της εγίνετο λόγω της λειτουργίας του πνεύματος ή ενεργού δυνάμεως του Ιεχωβά. Όθεν, έτρωγαν τροφή που την επρομηθεύοντο με θείο τρόπο.