Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Με τα ολοένα καταστρεπτικότερα πολεμικά όπλα και τη μειωμένη ηθικότητα και αγάπη προς τις ηθικές αρχές, ποια ελπίδα υπάρχει για τον άνθρωπο και τη γη; Θα τερματισθεί ποτέ η ανομία;

Παρά την άμιλλα στην κατασκευή των φονικωτέρων όπλων της ανθρωπίνης ιστορίας, υπάρχει ελπίδα για τους ανθρώπους που αγαπούν δικαιοσύνη, ελπίδα να ζήσουν για πάντα στη γη κάτω από ειρηνικές συνθήκες. Τα όπλα και η ανομία του ανθρώπου δεν καθιστούν αδύνατο έναν τέτοιο νέο κόσμο. Είναι, φυσικά, όπως εδήλωσε ο Ιησούς: «Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατο είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά.» Ο Θεός το υποσχέθηκε αυτό: «Νέους ουρανούς και νέα γη προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»​—Ματθ. 19:26· 2 Πέτρ. 3:13.

Ένας δίκαιος νέος κόσμος σημαίνει ειρήνη για τη γη, και ειρηνική κοινωνία Νέου Κόσμου έχει ήδη σχηματισθή. Και ζουν ήδη σε αρμονία με τη Βιβλική προφητεία: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία.»​—Ησ. 2:4.

Η κοινωνία Νέου Κόσμου δεν φοβάται μήπως η γη καταστραφή από ανθρώπινη αφροσύνη. Έχομε τη Θεία διαβεβαίωση: «Ο θεμελιών την γη επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» Ούτε τα πυρηνικά όπλα θα καταστήσουν τη γη ακατοίκητη· διότι ο Θεός «ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισε αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασε αυτήν δια να κατοικήται.»​—Ψαλμ. 104:5· Ησ. 45:18.

Ο λόγος του Θεού αναγνωρίζει, εν τούτοις, ότι ο άνθρωπος προβαίνει στο να ερημώση τη γη. Γι’ αυτό ο Ύψιστος Θεός υπεσχέθη ν’ αναλάβη δράσιν ‘να διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην.’ Θα το πράξη αυτό σύντομα στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, που καλείται ‘ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.’ Ο δίκαιος αυτός πόλεμος θα τακτοποιήση το μέγα ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά. Ο Σατανάς, που γνωρίζει ότι λίγος καιρός του μένει, δεν θα διαφύγη. Αυτός, μαζί με τους δαίμονές του, θ’ απομονωθή δέσμιος σε μια άβυσσο φυλακής. Έτσι, ο Αρμαγεδδών θα επιτελέση, ό,τι δεν έκαμε ποτέ ανθρώπινος πόλεμος​—θα φθάση στη ριζική αιτία της ανομίας. Θα εκτελεσθούν, επίσης, όλοι όσοι διέπραξαν ανομίες, επειδή οι δυνάμεις του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα έρχονται ‘δια να κάμουν κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξουν πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών.’​—Αποκ. 11:18· 16:14· 20:1-3· Ιούδ. 15.

Προτού ο Αρμαγεδδών διανοίξη τον δρόμο για τον νέο κόσμο του Θεού πρέπει να δοθή μια προειδοποίηση. Η ειρηνική κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά διασαλπίζει αυτή την προειδοποίησι, για να μπορέσουν όλοι όσοι αγαπούν ηθικότητα να φύγουν απ’ τον καταδικασμένο κόσμο του Σατανά και να βρουν προστασία εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά: «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσεις την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί. Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»​—Ψαλμ. 37:34, 11, ΜΝΚ.

● Ποια είναι η σοφία που αναφέρεται στον Εκκλησιαστή 1:18;

Το Εκκλησιαστής 1:18 λέγει: «Διότι εν πολλή σοφία είναι πολλή λύπη· και όστις προσθέτει γνώσιν, προσθέτει πόνον.» Οι Γραφές δείχνουν ότι υπάρχουν δύο είδη σοφίας, το θεοσεβές είδος και το κοσμικό είδος. Προφανώς αυτό το εδάφιο δεν αναφέρεται στο θεοσεβές είδος, διότι γι’ αυτό διαβάζομε: «Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν· διότι το εμπόριο αυτής είναι καλύτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου, και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων· και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής. Μακρότης ημερών είναι εν τη δεξιά αυτής· εν τη αριστερά αυτής, πλούτος και δόξα. Αι οδοί αυτής είναι οδοί τερπναί, και πάσαι αι τρίβοι αυτής ειρήνη. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν· και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.»​—Παρ. 3:13-18.

Αυτή είναι η αληθινή σοφία, η οποία βασίζεται στον φόβο του Ιεχωβά Θεού και στην αποδοχή των προμηθειών του μέσω του Ιησού Χριστού. Αυτή δεν φέρνει λύπη. Επί πλέον, η αύξησις της γνώσεως του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού, τον οποίον απέστειλε, σημαίνει αιώνια ζωή για όλους όσοι θ’ αποκτήσουν τέτοια γνώσι και θα την χρησιμοποιήσουν σύμφωνα με τη θεοσεβή σοφία.​—Ιωάν. 17:3.

Αλλά η σοφία που αναφέρεται στον Εκκλησιαστή 1:18 είναι η σοφία του κόσμου τούτου που δεν αναγνωρίζει τη σχέσι προς τον Θεό και για τούτο φέρνει μαζί της αφθονία λύπης. Το κατά κόσμον σοφό άτομο αυξάνει σε γνώσι, αλλά χρησιμοποιεί αυτή τη γνώσι σύμφωνα με τη σοφία μη θεοκρατικών ανθρώπων, και συνεπώς αυξάνει μόνο πόνο για τον εαυτό του, όπως μπορεί να δη κανείς στον κόσμο σήμερα που υπάρχει περισσότερη γνώσις παρά οποτεδήποτε προηγουμένως διαθέσιμη στις βιβλιοθήκες μας και στα σχολεία μας και σε άλλα ιδρύματα για συγκέντρωσι πληροφοριών, και όμως συγχρόνως δεν υπήρξε ποτέ περισσότερος πόνος στο ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό το είδος της σοφίας ο απόστολος Παύλος έγραψε. «Διότι η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ.»​—1 Κορ. 3:19.

● Πρέπει να γίνεται διάκρισις μεταξύ της βασιλείας του Θεού και της βασιλείας του Χριστού; Επίσης, εφόσον ο απόστολος Πέτρος αναφέρεται στην «αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού,» πώς συμβαίνει ώστε η κυριαρχία του Ιησού να τερματίζεται όταν αυτός «παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεό και Πατέρα»;​—2 Πέτρ. 1:11· 1 Κορ. 15:24.

Ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται, «Ελθέτω η βασιλεία σου [του Πατρός].» (Ματθ. 6:9, 10) Η βασιλεία λοιπόν είναι του Θεού, αλλά ο Ιεχωβά, ο ‘Βασιλεύς των αιώνων’ έχει δώσει κυριαρχικές ευθύνες στον μονογενή του Υιό για ένα περιωρισμένο χρονικό διάστημα και για ένα ειδικό σκοπό. Στη διάρκεια της καθωρισμένης αυτής περιόδου, ο Ιησούς υπηρετεί ως υποκυρίαρχος που απεστάλη από τα δεξιά του Πατέρα του.​—1 Τιμ. 1:17· Ψαλμ. 110:1, 2· Δαν. 4:17.

Εξ αιτίας του στασιασμού του πνευματικού υιού που έγινε ο Διάβολος, καθώς και των πρώτων ανθρώπων στη γη, ο Ιεχωβά προώρισε μια νέα εκδήλωσι της κυριαρχίας του. Αυτό θα γινόταν μέσω του «σπέρματος» της επαγγελίας. (Γέν. 3:15· Εφεσ. 1:8-12) Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του την ημέρα του θανάτου του: «Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν ως ο Πατήρ μου ετοίμασε εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου.» Εν τούτοις, ο Πατέρας θα εξέλεγε εκείνους που θα βασίλευαν μαζί του και θα τους έδιδε θέσεις στην κυβέρνησι τής Βασιλείας.​—Ματθ. 20:23· Λουκ. 12:32· 22:29, 30· Ρωμ. 8:16, 17.

Λόγω του ότι λοιπόν είναι εξουσιοδοτημένος να άρχη, μαζί με τους 144.000 συμβασιλείς, μπορεί κατάλληλα να λεχθή ότι ο Ιησούς έχει μια βασιλεία, τη Μεσσιανική βασιλεία. Ο Δανιήλ οραματίσθηκε την τότε μελλοντική ανάληψι εξουσίας εκ μέρους του Ιησού και αυτών των «αγίων», λέγοντας: «Έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών [του Ιεχωβά] και εισήγαγαν αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύουν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή . . . Και η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου.»​—Δαν. 7:13, 14, 27.

Αυτή η διωρισμένη εξουσία λειτουργεί μέσα στην παγκόσμια βασιλεία ή κυβερνητική διάταξι του Ιεχωβά, έτσι ώστε, όταν ο Ιησούς αρχίζη να κυβερνά ως ο Μεσσιανικός βασιλεύς, οι ουράνιες φωνές κατάλληλα ψάλλουν: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών [του Ιεχωβά] και του Χριστού αυτού, [του κεχρισμένου από τον Θεό], και θέλει βασιλεύσει [ο Ιεχωβά] εις τους αιώνας των αιώνων.» Έτσι, η Μεσσιανική βασιλεία αντλεί τη δύναμι και την εξουσία της από τον Ιεχωβά ο οποίος είναι Παγκόσμιος Κυρίαρχος σε όλη τη δημιουργία του.​—Αποκ. 11:15· 4:11· Ιωάν. 5:19, 30.

Ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός, όταν αναστήθηκε ανέμενε στα δεξιά του Πατέρα του ώσπου να έλθη ο καιρός να αρχίση να βασιλεύη από τους ουρανούς στο ανθρώπινο γένος γενικά (Πράξ. 2:32-36· Εβρ. 10:12, 13) Αυτό αντιστοιχεί στο χρόνο οπότε μια μεγάλη φωνή από τον ουρανό διεκήρυξε: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού.» (Αποκ. 12:10· παράβαλε με 11:17, 18.) Μαζί με τον Ιησού, 144.000 εκλεγμένοι από την ανθρωπότητα άρχουν ως συγκληρονόμοι και λέγεται σ’ αυτούς ότι «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»​—Αποκ. 20:6· 14:1, 3.

Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του, όλοι οι άνθρωποι της γης που θα έχουν επωφεληθή από τα ευεργετήματα της Βασιλείας θα είναι τελειοποιημένοι ενώπιον του Θεού. Θα είναι όμοιοι με τον Αδάμ προτού αμαρτήση. Ο Ιησούς, αφού θα έχη εκπληρώσει αυτό που του ανέθεσε ο Πατέρας του να κάνη, κατόπιν, «θα παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα.» (1 Κορ. 15:24-28) Καμμιά δευτερεύουσα βασιλεία δεν παραμένει κατόπιν μεταξύ του Ιεχωβά και του ευπειθούς ανθρωπίνου γένους. Η Μεσσιανική περίοδος τελειώνει, αλλά η βασιλεία του Ιεχωβά συνεχίζεται αιωνίως. Η εξουσία του Χριστού και των συγκληρονόμων της βασιλείας του «εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή·» και «δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν.» (Δαν. 2:44) Η ειδικά διωρισμένη εξουσία, θα επανέλθη απλώς και πάλι στον Ιεχωβά. «Τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, δια να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.»​—1 Κορ. 15:28.

Τα οφέλη αυτής της Βασιλείας υπό τον Χριστό θα είναι αιώνια με την κατά γράμμα έννοια της λέξεως ‘αιώνιος’ όπως χρησιμοποιείται στην επιστολή 2 Πέτρου 1:11. Από απόψεως σχετικότητας, η χιλιετής βασιλεία του είναι αιώνιος. Σε αντίθεσι με τη διάρκεια της διακυβερνήσεως οιουδήποτε ανθρώπινου βασιλιά που έχει βασιλεύσει επάνω στη γη, η βασιλεία του Ιησού πάνω στην ανθρωπότητα συνεχίζεται επί πολλούς αιώνες. Η βασιλεία του διαρκεί περισσότερο από τη διάρκεια της ηλικίας του μακροβιότερου ανθρώπου στην ανθρώπινη ιστορία, δηλαδή του Μαθουσάλα, ο οποίος έζησε 31 χρόνια λιγότερο από μια χιλιετηρίδα. (Γέν. 5:27) Εκτός απ’ αυτό, ο Ιησούς θα είναι ακόμη επίτιμος βασιλεύς, διότι ο τίτλος της βασιλείας του δεν τερματίζεται απλώς επειδή μεταβιβάζει τη Μεσσιανική βασιλεία και πάλι στον Πατέρα του. Αυτός θα ενδιαφέρεται πάντοτε για την ανθρωπότητα, διότι ως πρώτιστος εργάτης του Ιεχωβά παρουσιάζεται να λέη: «Η τρυφή μου ήτο μετά των υιών των ανθρώπων.» (Παρ. 8:31) Και θα έχη πάντοτε μια ιδιαίτερα θερμή θέσι στις καρδιές των ανθρώπων ένεκα όλων εκείνων που έκανε γι’ αυτούς. Αυτό συμφωνεί με την επιστολή προς Εβραίους 7:17 που λέει ότι ο Ιησούς είναι «ιερεύς εις τον αιώνα.»

Τι ακριβώς θα ανατεθή στον Ιησού και στους συνάρχοντές του να κάνουν μετά τη χιλιετή βασιλεία, η Αγία Γραφή δεν μας το λέει. Η Αποκάλυψις 22:5, περιγράφοντας την όμοια με πόλι Νέα Ιερουσαλήμ στους ουρανούς, μνημονεύει εκείνους που ‘βασιλεύουν εις τους αιώνας των αιώνων’, προφανώς αναφέρεται στον Ιησού και τους συνάρχοντές του, τους 144.000 που αποτελούν τη νύμφη του. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά έχει επιφυλάξει πολλά καλά προνόμια και ευκαιρίες γι’ αυτούς φροντίζοντας να τους αναθέση προνόμια υπηρεσίας σε όλη τη δημιουργία του.