Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

ΠΩΣ κατάφερε μια ναρκομανής μεμονωμένη μητέρα στη Ρωσία να απαγκιστρωθεί από αυτή τη συνήθεια και να βελτιώσει τη σχέση της με τα παιδιά της; Πώς βρήκε ένας άστεγος στο Κιότο της Ιαπωνίας τη δύναμη και το θάρρος να υπερνικήσει τις προσωπικές του αδυναμίες που τον οδήγησαν στη φτώχεια; Τι βοήθησε έναν Αυστραλό γελαδάρη να πάψει να πίνει ανεξέλεγκτα; Εξετάστε όσα έχουν να πουν αυτά τα άτομα.

«Έμαθα ότι εγώ έχω την υποχρέωση να συντηρώ τον εαυτό μου».​—ΝΕΛΙ ΜΠΑΪΜΑΤΟΒΑ

ΗΛΙΚΙΑ: 45

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΡΩΣΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΝΑΡΚΟΜΑΝΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στο Βλαντικαυκάς, την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Βόρειας Οσετίας (τώρα Αλανία). Η οικογένειά μου ήταν σχετικά εύπορη. Αλλά παρότι είχαμε υλικές ανέσεις, η ζωή μου δεν ήταν ευτυχισμένη. Στα 34, είχα ήδη δύο αποτυχημένους γάμους. Ήμουν ναρκομανής δέκα χρόνια και είχα εισαχθεί δύο φορές σε κλινική αποτοξίνωσης. Μολονότι είχα δύο παιδιά, εκείνον τον καιρό δεν νοιαζόμουν καθόλου για αυτά ούτε τα πήγαινα καλά με τους φίλους και τους συγγενείς μου.

Η μητέρα μου είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά, και την άκουγα συχνά να κλαίει για εμένα και να προσεύχεται στον Ιεχωβά να με βοηθήσει. Σκεφτόμουν: “Πόσο αφελής είναι η μητέρα μου! Πώς μπορεί να με βοηθήσει ο Ιεχωβά;” Από τη μεριά μου έκανα προσπάθειες να κόψω τα ναρκωτικά. Αλλά δεν μπορούσα να απεξαρτηθώ με τις δικές μου δυνάμεις. Σε κάποια περίπτωση, ύστερα από δύο μέρες χωρίς ναρκωτικά, ένιωσα την ανάγκη να βγω από το σπίτι και πήδηξα από το παράθυρο. Δυστυχώς, ήμουν στον πάνω όροφο. Πέφτοντας, έσπασα το χέρι μου και το πόδι μου και τραυματίστηκα στη μέση. Έμεινα κατάκοιτη πάνω από έναν μήνα.

Ενόσω ανέρρωνα, η μητέρα μου με φρόντιζε χωρίς να τα βάζει μαζί μου. Αντιλαμβανόταν την εύθραυστη συναισθηματική και διανοητική μου κατάσταση. Ωστόσο, άφηνε μερικά τεύχη του Ξύπνα!a δίπλα στο κρεβάτι μου. Τα διάβαζα το ένα μετά το άλλο και διαπίστωσα ότι είναι πολύ ενδιαφέροντα και πληροφοριακά. Μετά αποφάσισα να μελετήσω τη Γραφή με τους Μάρτυρες.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ένα πράγμα που με δίδαξε η Γραφή ήταν η υπευθυνότητα. Αντί να αναμένω να με συντηρεί η μητέρα μου, έμαθα ότι εγώ έχω την υποχρέωση να συντηρώ τον εαυτό μου και τα παιδιά μου. Επειδή τόσα χρόνια έκανα ό,τι μου άρεσε, δεν ήταν εύκολο να συνηθίσω στην ιδέα μιας σταθερής εργασίας.

Επίσης, με βοήθησε πολύ η συμβουλή στα εδάφια Δευτερονόμιο 6:5-7, σύμφωνα με τα οποία οι γονείς πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά τους για τον Θεό. Κατάλαβα ότι ήμουν υπόλογη στον Θεό για την ανατροφή των δύο παιδιών μου, γεγονός που με υποκίνησε να αρχίσω να τους αφιερώνω χρόνο και να τους δείχνω αγάπη με το σωστό τρόπο.

Ένιωθα βαθιά ευγνωμοσύνη για το ότι ο Ιεχωβά μού είχε επιτρέψει να μάθω την αλήθεια για εκείνον. Γι’ αυτό, του αφιέρωσα τη ζωή μου και βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Επειδή έμαθα να ελέγχω τον ιδιαίτερα ευέξαπτο χαρακτήρα μου, η σχέση μου με τη μητέρα μου βελτιώθηκε. Η σχέση μου με τα παιδιά μου είναι επίσης καλύτερη.

Εφόσον έχω αναπτύξει μίσος για τα ασεβή πράγματα, πολλά από τα προβλήματα που προκαλούσε ο προηγούμενος τρόπος ζωής μου έχουν εξαφανιστεί. Τώρα βρίσκω μεγάλη ευτυχία βοηθώντας άλλους να μάθουν την αλήθεια για τον στοργικό μας Θεό, τον Ιεχωβά.

«Πιστεύω ότι στην κυριολεξία σώθηκε η ζωή μου».​—ΜΙΝΟΡΟΥ ΤΑΚΕΝΤΑ

ΗΛΙΚΙΑ: 54

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΙΑΠΩΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΖΟΥΣΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στην πόλη Γιαμαγκούτσι με τον πατέρα μου και τη γιαγιά μου. Δεν γνώρισα ποτέ τη μητέρα μου. Όταν ήμουν 19 χρονών, η γιαγιά μου πέθανε και εγώ συνέχισα να ζω με τον πατέρα μου. Εργαζόμουν ως μάγειρας, και ο πατέρας μου έκανε παρόμοια εργασία. Οι βάρδιές μας ήταν διαφορετικές, γι’ αυτό και βλεπόμασταν σπάνια. Σιγά σιγά άρχισα να δουλεύω πολύ και να πίνω με φίλους.

Καθώς περνούσε ο καιρός, βαρέθηκα τη δουλειά μου. Μάλωνα με το αφεντικό μου και έπινα ολοένα και περισσότερο. Τελικά, και ενώ πλησίαζα τα 30, αποφάσισα να φύγω από το σπίτι και να ταξιδέψω. Όταν μου τελείωσαν τα χρήματα, άρχισα να εργάζομαι σε κάποιο μέρος όπου έπαιζαν πατσίνκο (ένα τυχερό παιχνίδι). Γνώρισα μια κοπέλα και παντρευτήκαμε. Αλλά χωρίσαμε σε δυόμισι μόλις χρόνια.

Έπασχα από κατάθλιψη, ήμουν αδύναμος χαρακτήρας και επιπλέον κατέληξα να καταχρεωθώ σε δανειστές. Έφυγα κρυφά για να γλιτώσω από αυτούς και έζησα για λίγο στη γενέτειρά μου με τον πατέρα μου, αλλά επειδή του έλεγα ψέματα η σχέση μας ψυχράνθηκε. Πήρα χρήματα από το σπίτι του, και για κάποιο διάστημα εξοικονομούσα τα προς το ζην από τα τυχερά παιχνίδια. Τελικά έμεινα αδέκαρος και ζούσα για λίγο σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό. Μετακόμισα στη Χακάτα, μετά στο Χιμέτζι και τελικά στην πόλη του Κιότο. Ζούσα στους δρόμους για δύο περίπου χρόνια.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Το 1999, ενώ ήμουν σε κάποιο πάρκο κοντά στον ποταμό Καμογκάουα, στο Κιότο, με πλησίασαν δύο γυναίκες. Η μία με ρώτησε: «Θα σας ενδιέφερε να μελετήσετε την Αγία Γραφή;» Δέχτηκα την πρόταση. Ώριμοι Χριστιανοί από την τοπική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά μελέτησαν τη Γραφή μαζί μου και με βοήθησαν να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι να εφαρμόζω τις αρχές της. Μου πρότειναν να ψάξω να βρω δουλειά και σπίτι. Για να τους ευχαριστήσω, πήγα σε μια δυο συνεντεύξεις εργασίας, αλλά στην αρχή δεν προσπαθούσα και πολύ. Αργότερα, όμως, άρχισα να προσεύχομαι για βοήθεια και προσπαθούσα στα σοβαρά να βρω δουλειά, μέχρι που τελικά βρήκα.

Η προσευχή με βοήθησε επίσης σε μια πολύ δύσκολη δοκιμασία. Οι δανειστές από τους οποίους ήθελα να γλιτώσω με βρήκαν και απαιτούσαν να τους πληρώσω. Ένιωθα μεγάλη πίεση. Εκείνη την περίοδο, στην καθημερινή μου ανάγνωση της Γραφής, βρήκα το εδάφιο Ησαΐας 41:10. Σε αυτό, ο Θεός υπόσχεται στους πιστούς του υπηρέτες: «Μάλιστα θα σε βοηθήσω». Αυτή η υπόσχεση μου έδωσε δύναμη και θάρρος. Έβαλα τα δυνατά μου και τελικά έλυσα τα οικονομικά μου προβλήματα. Το 2000 απέκτησα τα προσόντα να βαφτιστώ ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Η γνώση της Γραφής με ώθησε να τα ξαναβρώ με τον πατέρα μου, και εκείνος με συγχώρησε για την προηγούμενη διαγωγή μου. Ήταν πανευτυχής που είχα μάθει να ζω σε αρμονία με τους Γραφικούς κανόνες. Πιστεύω ότι στην κυριολεξία σώθηκε η ζωή μου επειδή άρχισα να ζω σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές.

Επιπρόσθετα, μπορώ να εργάζομαι για να συντηρούμαι. (Εφεσίους 4:28· 2 Θεσσαλονικείς 3:12) Έχω βρει επίσης αληθινούς φίλους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. (Μάρκος 10:29, 30) Είμαι ευγνώμων από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτά που με έχει διδάξει ο Ιεχωβά.

«Δεν μου ήταν εύκολο να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές».​—ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΧΑΝΤΣΟΝ

ΗΛΙΚΙΑ: 72

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΕΠΙΝΕ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Ήμουν το 11ο παιδί που απέκτησαν οι γονείς μου, ο Γουίλι και η Λούσι. Η οικογένειά μου ζούσε σε μια κοινότητα Αβορίγινων, την Ορούκουν, η οποία βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα του Κουίνσλαντ. Η Ορούκουν ήταν χτισμένη στις όχθες του γραφικού ποταμού Άρτσερ, κοντά στη θάλασσα. Οι γονείς μου έμαθαν σε εμάς τα παιδιά να κυνηγάμε και να ψαρεύουμε για να επιβιώνουμε. Εκείνον τον καιρό, μια κυβερνητική διάταξη απαγόρευε σε εμάς τους Αβορίγινες να διαχειριζόμαστε χρήματα, και μας υποχρέωνε να ζούμε μόνο σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή.

Οι γονείς μου έκαναν το καλύτερο για να μου ενσταλάξουν καλές ιδιότητες και δίδαξαν όλους μας να σεβόμαστε τα ηλικιωμένα μέλη της κοινότητας και να μοιραζόμαστε τα λιγοστά μας υπάρχοντα. Ως αποτέλεσμα, βλέπαμε όλους τους ηλικιωμένους ως μητέρες και πατέρες μας, θείες και θείους μας.

Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν εφτά χρονών και μετακομίσαμε σε μια ιεραποστολή για Αβορίγινες στη Μαπούν, περίπου 150 χιλιόμετρα βόρεια της Ορούκουν. Σε ηλικία 12 χρονών, άρχισα να μαθαίνω τη δουλειά του γελαδάρη, και σχεδόν μέχρι τα 50 μου εργαζόμουν σε πολλά αγροκτήματα εκτροφής βοοειδών. Ήταν σκληρή ζωή. Συχνά, έπινα ανεξέλεγκτα. Αυτό μου έφερνε πολλούς μπελάδες και προβλήματα.

Μια φορά που ήμουν πολύ πιωμένος, βγήκα τρεκλίζοντας από ένα ξενοδοχείο και έπεσα στις ρόδες ενός αυτοκινήτου που περνούσε με μεγάλη ταχύτητα. Τα επόμενα δύο χρόνια ακολούθησα πρόγραμμα αποκατάστασης και φυσιοθεραπείας, και εγκατέλειψα οριστικά το επάγγελμά μου.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ενόσω ήμουν στο στάδιο της αποκατάστασης, μια φίλη μου μού έφερε να διαβάσω μερικά περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Ωστόσο, δεν είχα μάθει πολλά γράμματα, και δεν μπορούσα να διαβάζω καλά. Τότε, μια μέρα που έκανε πολλή ζέστη, μου χτύπησε την πόρτα ένας 83χρονος κύριος. Τον προσκάλεσα μέσα για να του προσφέρω ένα ποτήρι κρύο νερό. Εκείνος μου έδωσε μερικά Γραφικά έντυπα και με ρώτησε αν μπορούσε να ξαναέρθει για να μου εξηγήσει τα περιεχόμενά τους. Τελικά, ξεκινήσαμε τακτική μελέτη της Γραφής. Άρχισα να διακρίνω ότι έπρεπε να κάνω μερικές αλλαγές στην προσωπικότητά μου και στον τρόπο ζωής μου, αν ήθελα να ευαρεστώ τον Θεό.

Δεν μου ήταν εύκολο να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές. Ωστόσο, χάρη σε αυτά που με είχε διδάξει η μητέρα μου, ένιωθα βαθύ σεβασμό για τον ηλικιωμένο κύριο που μελετούσε τη Γραφή μαζί μου και για την πνευματική κατανόηση που μου πρόσφερε. Εντούτοις, δίσταζα να αφιερώσω τη ζωή μου στον Θεό. Πίστευα ότι έπρεπε να γνωρίζω όλα όσα λέει η Γραφή.

Τελικά, ένας συνεργάτης με βοήθησε να διορθώσω την άποψή μου αναφορικά με αυτό το ζήτημα. Ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, και μου επισήμανε τα ενθαρρυντικά λόγια στα εδάφια Κολοσσαείς 1:9, 10. Αυτή η περικοπή λέει ότι πρέπει να “αυξάνουμε στην ακριβή γνώση του Θεού”. Ο συνεργάτης μου με βοήθησε να καταλάβω ότι πάντα θα μάθαινα καινούρια πράγματα, γι’ αυτό δεν υπήρχε λόγος να αφήνω τις περιορισμένες μου γνώσεις να μου γίνονται εμπόδιο.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μού έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση όταν άρχισα να τους συναναστρέφομαι. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια ανθρώπους κάθε είδους να είναι ενωμένοι στη λατρεία του Θεού. Αυτή η ενότητα με έπεισε πέρα για πέρα ότι είχα βρει την αληθινή θρησκεία, και έτσι το 1985 βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Η ικανότητά μου στην ανάγνωση βελτιώθηκε, και τώρα διαθέτω πολλές ώρες την εβδομάδα βοηθώντας και άλλους να μάθουν να διαβάζουν και να μελετούν τη Γραφή. Επίσης, η φίλη μου που μου είχε φέρει αρχικά να διαβάσω τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! έκανε και αυτή μελέτη με τους Μάρτυρες, βαφτίστηκε και τώρα είναι η αγαπητή μου σύζυγος. Μαζί βρίσκουμε πραγματική χαρά βοηθώντας άλλους Αβορίγινες να μάθουν για τον Ιεχωβά Θεό.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]

Με τη σύζυγό μου βρίσκουμε πραγματική χαρά βοηθώντας άλλους Αβορίγινες να μάθουν για τον Θεό