Ποιος Είναι Πραγματικά Άμεμπτος;
1 Όταν ο απόστολος Παύλος μιλούσε επαινετικά για τους αδελφούς που ‘ορέγονται επισκοπήν’ υπενθύμισε στον Τιμόθεο: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να είναι άμεμπτος». (1 Τιμ. 3:1, 2) Αλλά αυτή δεν είναι μια απαίτησις που αφορά μόνον τους πρεσβυτέρους. Στο ίδιο βιβλίο της Αγίας Γραφής και άλλα μέλη της εκκλησίας ενθαρρύνονται επίσης να είναι άμεμπτα. (1 Τιμ. 5:7) Αλλά τι σημαίνει να είναι κανείς άμεμπτος;
2 Το σημείο που είναι ανάγκη να κατανοήσωμε όλοι μας είναι ότι η διαγωγή μας δεν αποτελεί απλώς ένα προσωπικό ζήτημα. Οτιδήποτε κάνομε αντανακλά στην οικογένεια μας, στην εκκλησία και στο όνομα του Θεού. Είναι ανάγκη να συμπεριφερώμεθα μ’ έναν τρόπο που να φέρνη τιμή στον Ιεχωβά και στον λαό του. Δεν πρέπει μόνον να μιλούμε για καλή διαγωγή, αλλά πρέπει ο καθένας μας ατομικά να είναι ένας «τύπος των καλώ έργων». (Τίτον 2:6, 7) Μολονότι ένα άτομο μπορεί να το κάνη αυτό, είναι πιθανόν μερικά άτομα να παρεξηγούν τη στάσι του και να βρίσκουν σφάλματα, όπως έκαμαν τα μέλη της Ιουδαϊκής εκκλησίας με τον Χριστό. (Λουκ. 7:34, 35) Αλλά εκείνο που εννοούσε ο Παύλος με τη συμβουλή του ήταν ότι δεν έπρεπε να βρεθή κανένας πραγματικός ισχυρισμός κατηγορίας εναντίον αυτού του ατόμου.
3 Φυσικά κανένας μας δεν είναι αναμάρτητος. Αν εξετάσωμε τους εαυτούς μας θα παρατηρήσωμε ότι όλοι έχομε ελαττώματα· πολλές φορές αστοχούμε. (1 Ιωάν. 1:8) Αλλά δεν πρέπει να αποτυγχάνωμε με οποιονδήποτε σοβαρό τρόπο να συμμορφωνώμεθα με τις απαιτήσεις του Λόγου του Θεού ώστε να χρειαζόμεθα επίπληξι. (Βλέπε Γαλάτας 5:19-21). Πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα σθεναρά για να εφαρμόζωμε Γραφικές αρχές σε όλα τα ζητήματα της ζωής μας. Αληθεύει αυτό με σας; Αληθεύει επίσης αυτό για το σπίτι σας και τους συγγενείς σας; Επίσης για την εργασία σας και για την αναψυχή σας; Είναι ο τρόπος της ζωής σας τέτοιος ώστε όλοι οι άλλοι ν’ αντιλαμβάνωνται ότι εσείς είσθε πραγματικά ένας μιμητής του Χριστού;—Παράβαλε με 1 Κορινθίους 11:1.
4 Καθώς μιμούμεθα τον Χριστό, χρειάζεται να δίδωμε προσοχή όχι μόνο στις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούμεθα, αλλά επίσης και στο πνεύμα το οποίο δείχνομε. Γι’ αυτό, όταν ο απόστολος Παύλος έγραφε στην εκκλησία των Φιλίππων στην οποία συμπεριλαμβάνοντο και οι επίσκοποι και οι διακονικοί υπηρέται, έδωσε έμφασι στην ανάγκη που είχαν να είναι μιμηταί του Χριστού και απ’ αυτή την άποψι—«μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών».—Φιλιππ. 1:1· 2:1-8.
5 Αλλά τι θα λεχθή για ένα άτομο που δεν το κάνει αυτό; Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι τόσο ισχυρογνώμονες ώστε συχνά οι άλλοι δεν μπορούν να συζητήσουν μαζί τους. Όταν ένα τέτοιο άτομο συμμετέχη σε μια συζήτησι είναι φιλόνεικο και δίνει την εντύπωσι στους άλλους ότι με τα λόγια μάχεται εναντίον των αδελφών του. Επειδή θεωρεί τον εαυτό του πολύ σπουδαίο, έχει την τάσι να βλέπη τις απόψεις των άλλων με περιφρόνησι. Σαν αποτέλεσμα, οι παρατηρήσεις του ευκολώτερα δημιουργούν οξείες διαιρέσεις στο θέμα που συζητείται αντί να συντελούν σε μια ταύτισι των απόψεων. Φυσικά δεν εκφράζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Μερικοί έχουν πιο ισχυρή προσωπικότητα από άλλους. Αλλά οι φιλονεικίες και οι διαιρέσεις χαρακτηρίζονται από τον Λόγο του Θεού ως «έργα της σαρκός». (Γαλ. 5:19, 20) Οποιοσδήποτε κάνει αυτά τα πράγματα δεν είναι άμεμπτος.
6 Με τη συμβουλή του που αναγράφεται στην 1 Τιμόθεον 5:7 και η οποία αναφέρθηκε προηγουμένως, ο Παύλος έλεγε ότι οι πραγματικοί Χριστιανοί έπρεπε να ήσαν άμεμπτοι στον τρόπο με τον οποίο εφρόντιζαν για τις χήρες που ήσαν στενοί συγγενείς των. Αλλά φυσικά η ίδια υψηλή αρχή εφαρμόζεται σε κάθε τομέα της ζωής μας, δεν είναι έτσι; Ανεξάρτητα με το τι κάνει ο κόσμος που μας περιβάλλει, όλοι μας πρέπει να είμεθα άμεμπτοι. Πώς; Με το να ‘κρατούμεν τον λόγον της ζωής’ και να το κάνωμε αυτό φανερό τόσο με τα λόγια μας όσο και τη διαγωγή μας.—Φιλιππ. 2:14-16.