Κιβώτιον Ερωτήσεων

● Τι μορφές προσφωνήσεως συνιστώνται για χρήσι στη διάρκεια των συναθροίσεων εκκλησίας;

Όταν ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται, τους είπε να απευθύνωνται στον Ιεχωβά ως ‘Πατέρα Ημών’. Αυτή η σκέψις μιας σχέσεως πνευματικής οικογενείας μεταξύ όλων των ακολούθων του τονίσθηκε, επίσης, όταν τους είπε: «πάντες δε σεις αδελφοί είσθε.» (Ματθ. 23:8) Πολλές φορές, οι απόστολοι και οι μαθητές του Ιησού χρησιμοποιούσαν τη λέξι «αδελφός» με μια πολύ άμεση έννοια. Ο Πέτρος απευθύνθηκε στον Παύλο ως ‘τον αγαπητόν ημών αδελφόν Παύλον’ ο δε Παύλος μίλησε για τον Τίτο ως ‘αδελφό του’, και τον Τιμόθεο ως ‘αδελφό’.—2 Πέτρ. 3:15· 2 Κορ. 2:13· Εβρ. 13:23.

Έχοντας υπ’ όψι τη στενή πνευματική σχέσι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά φυσιολογικά αποκαλούν ο ένας τον άλλον «αδελφό» και «αδελφή». Γενικά το κάνουν αυτό προσθέτοντας και το επώνυμο στη διάρκεια των εκκλησιαστικών συναθροίσεων. Για τον ομιλητή, η χρήσις των μικρών ονομάτων μπορεί κατά καιρούς να προξενήση ωρισμένα προβλήματα. Αν ένα άτομο είναι καινούργιο στις συναθροίσεις μας και εμείς δεν το γνωρίζωμε πολύ καλά, μπορεί να νομίση ότι είμαστε πολύ εξοικειωμένοι μαζί του αν τον προσφωνήσωμε με το μικρό του όνομα, εφόσον χρησιμοποιούνται συνήθως τα επώνυμα όταν οι άνθρωποι συγκεντρώνωνται σε Χριστιανικές συναθροίσεις.

Επειδή ο ομιλητής θα μπορούσε να προσφωνήση τα πολύ μικρά παιδιά με το μικρό τους όνομα, αν προσφωνήση και τα μεγαλύτερα άτομα, επίσης, με το μικρό τους όνομα, μερικοί μπορεί να το θεωρήσουν αυτό ως έλλειψι σεβασμού. Ή, ας πάρωμε την περίπτωσι μιας αδελφής, της οποίας ο σύζυγος δεν είναι στην αλήθεια αλλά ήλθε σε μια συνάθροισι για πρώτη φορά. Πώς θα του φανή αν ακούση να καλήται η σύζυγός του με το μικρό της όνομα από έναν άλλο έγγαμο άνδρα ενώπιον όλης της εκκλησίας;

Αυτές οι δυσκολίες μπορούν να επιλυθούν αν εκείνοι που διεξάγουν τις συναθροίσεις χρησιμοποιούν τα επώνυμα όταν καλούν άτομα να δώσουν σχόλια. Δεν μπορούμε να απευθυνώμεθα στους νεοφερμένους λέγοντάς τους αδελφούς ή αδελφές, εφόσον η πνευματική σχέσις της θείας οικογενείας δεν υπάρχει στην περίπτωσί τους. Αντιθέτως να χρησιμοποιήτε το κύριο όνομα και το επώνυμο με την πιο χαρακτηριστική λέξι Κύριε, Κυρία ή Δεσποινίς, εκτός αν υπάρχη λόγος να γίνη εξαίρεσις. Εξ άλλου, όταν ένα άτομο πρόκειται ν’ αφιερωθή και θεωρή τον εαυτό του ως ένα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορεί να μην υπάρχη αντίρρησις να προλογίζεται το επώνυμό του με τη λέξι «αδελφός» ή «αδελφή.»

Όταν χρησιμοποιούμε τις λέξεις «αδελφός» ή «αδελφή» στη διάρκεια των συναθροίσεων εκκλησίας, αυτό δείχνει μια πολύ ευλογητή σχέσι, μια οικογενειακή σχέσι κάτω από ένα Πατέρα, τον Ιεχωβά Θεό. (Εφεσ. 2:19) Πρόκειται για ένα δεσμό που είναι πολύ στενώτερος και πιο πολύτιμος από τον δεσμό που μαρτυρεί η χρήσις των μικρών ονομάτων.