Είναι Αυτό Ελευθερία;

ΘΕΛΕΤΕ να είσθε ελεύθερος; Προφανώς ναι. Πράγματι, κάθε λογικό άτομο θέλει να είναι ελεύθερο.

Η ελευθερία είναι μια πάρα πολύ επιθυμητή κατάστασις για τον άνθρωπο. Αυτό εννοεί την ελευθερία ν’ απολαμβάνη πραγματικά τη ζωή.

Υπάρχει ελευθερία σ’ αυτόν τον κόσμο; Πολλοί θα έλεγαν ότι πολύ λίγες χώρες υπάρχουν όπου οι άνθρωποι έχουν ελευθερία. Ειδικώς στον Δυτικό κόσμο υπάρχουν χώρες όπου οι άνθρωποι γενικά έχουν τις ελευθερίες των που προστατεύονται από τον νόμο.

Ελευθερία στο Σπίτι, στους Δρόμους;

Εν τούτοις, αν μένετε σε μια απ’ αυτές τις χώρες που κοινώς θεωρούνται ως ελεύθερες, ρωτήστε τον εαυτό σας: Αισθάνεσθε ελεύθερος να βαδίζετε σε οποιονδήποτε δρόμο τη νύχτα; Αισθάνεσθε ελεύθερος ν’ αφήνετε τις θύρες και τα παράθυρα του σπιτιού σας ξεκλείδωτα;

Ακόμη και στις πιο δημοκρατικές χώρες, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού φοβούνται να περάσουν από σκοτεινούς δρόμους. Αποφεύγουν τα πάρκα τη νύχτα. Έχουν κλειδαριές στις θύρες και στα παράθυρα των σπιτιών τους. Και οι τόποι εργασίας των προστατεύονται ομοίως. Είναι αυτό ελευθερία;

Στο περιοδικό Λουκ της 18 Νοεμβρίου 1969 ένας συντάκτης περιέγραψε κατάλληλα την παρούσα κατάστασι γράφοντας: «Ο φόβος έγινε ένας κυρίαρχος παράγων στη ζωή του έθνους. Άνθρωποι μού είπαν ότι φοβούνται περισσότερο από όσο φοβούνταν πριν από λίγα χρόνια. Οι κάτοικοι μικρών πόλεων διστάζουν να επισκέπτωνται τις μεγάλες πόλεις. Γυναίκες τρομάζουν να βγουν έξω τη νύχτα. Πολλές βιομηχανικές περιοχές πόλεων γίνονται τη νύχτα φανταστικώς ένοπλα στρατόπεδα, με σκύλους, προβολείς και συστήματα συναγερμού που λειτουργούν εναντίον εισβολέων. Περισσότερες θύρες σπιτιών κλειδώνονται. Η παλιά ανοιχτόκαρδη υποδοχή ξένων περιορίζεται. Η επίθεσις γίνεται δεκτή σαν ένας κανονικός κίνδυνος.»

Ακόμη και σε περιοχές προαστείων και μικρές πόλεις, οι άνθρωποι συχνά δεν αισθάνονται ασφαλείς στα ίδια τους τα σπίτια λόγω της αυξήσεως του εγκλήματος και της βίας. Ένας κάτοικος σε ένα φαινομενικά ειρηνικό προάστειο παρετήρησε: «Φοβούμαι τρομερά στο ίδιο μου το σπίτι.»

Έτσι, ακόμη και σε «ελεύθερες» χώρες μεγάλα τμήματα του πληθυσμού ζουν σαν να είναι πολιορκημένα από έναν εχθρικό στρατό. Πραγματικά, λοιπόν, πόσο ελεύθεροι είναι οι άνθρωποι που πρέπει να ζουν μ’ αυτόν τον τρόπο;

Ελευθερία στο Σχολείο;

Σε όλον τον κόσμο, τα γυμνάσια, τα κολλέγια, ακόμη και τα δημοτικά σχολεία πλήττονται από αταξίες. Στους μαθητάς που θέλουν να προχωρήσουν στην εκπαίδευσί τους αρνούνται κατά καιρούς αυτή την ελευθερία με το να τους διαλύουν. Στην Ιαπωνία, καθώς και αλλού, μερικά σχολεία έκλεισαν για πολύν καιρό λόγω των διαμαρτυριών και της οχλαγωγίας.

Στην πόλι της Νέας Υόρκης μια ομάς είκοσι περίπου νεαρών εισέβαλε σ’ ένα γυμνάσιο στη διάρκεια των μαθημάτων. Έδεσαν δυο δασκάλους στις έδρες των και εφίμωσαν τα στόματά των. Οι νεαροί έπειτα αγόρευσαν στους μαθητάς με πολιτικά υβρεολόγια. Σε μια άλλη περίπτωσι, μια ομάς διαδηλωτών προσεκλήθη μέσα στο σχολείο για να συζητήσουν τα παράπονα τους. Ενώ οι ομιλίες προχωρούσαν, πολλοί από την ομάδα μπήκαν μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και είπαν στα παιδιά να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, επετέθησαν κατά των διδασκάλων, ετρομοκράτησαν τους μαθητάς και διέκοψαν τα μαθήματα. Σε μια πόλι ανεφέρθη ότι οι διδάσκαλοι τρόμαξαν τόσο πολύ, ώστε τρεις στους τέσσερες απ’ αυτούς τώρα φέρουν όπλα στην ώρα του μαθήματος!

Χωρίς αμφιβολία πολλοί σπουδασταί που διαμαρτύρονται ειλικρινά αηδιάζουν με τις τρομερές συνθήκες του κόσμου. Βλέπουν τις αδικίες, την προκατάληψι, την ένδεια, τον πόλεμο και αγανακτούν. Εν τούτοις, άλλοι σπουδασταί επίσης εξοργίζονται γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά δεν εκλέγουν να καταφύγουν σε βία ή σε διάσπασι. Αυτοί θέλουν να μπορούν να συνεχίζουν τη μόρφωσί των. Έτσι όταν οι τρόποι της επανορθώσεως των αδικιών διακόπτουν τα μαθήματα ή έχουν ως αποτέλεσμα τη βία και τις σωματικές βλάβες, δεν είναι αυτά επέμβασις στην ελευθερία των άλλων σπουδαστών; Είναι ελευθερία όταν οι διδάσκαλοι φεύγουν από το σχολείο λόγω φόβου;

Οικονομική Ελευθερίας;

Η οικονομική κατάστασις επίσης ενεργεί εναντίον της ελευθερίας σε πολλές περιπτώσεις σήμερα. Παραδείγματος χάριν, σε πολλές χώρες οι τιμές ανεβαίνουν σταθερώς. Αλλ’ οι μισθοί δεν συμβαδίζουν πάντοτε. Πολλοί είναι εκείνοι, ιδιαιτέρως οι ηλικιωμένοι, των οποίων τα εισοδήματα δεν αυξάνουν πολύ, αν αυξάνουν καθόλου. Αυτοί δυνατόν να λαμβάνουν ωρισμένες συντάξεις ή «κοινωνική ασφάλισι.» Συχνά τα ανώτατα όρια τέτοιων συντάξεων είναι αξιοθρήνητα μικρά, αν ληφθούν υπ’ όψι οι σημερινές τιμές των τροφίμων, του ιματισμού και της στέγης.

Από την άποψι αυτή το περιοδικόν Λουκ διεκήρυξε: «Οι άνθρωποι των μετρίων σταθερών εισοδημάτων είναι απελπισμένοι και διερωτώνται μήπως πρόκειται να εξαθλιωθούν από μια πλημμύρα χαρτονομισμάτων χωρίς αξία. Μερικές πελάτισσες έχουν γίνει υστερικές από τις υψώσεις των τιμών κρεάτων και ειδών παντοπωλείων.» Είναι αυτό ελευθερία;

Έπειτα, επίσης, είναι ο καθένας πραγματικά ελεύθερος να εκτελή την εργασία που θέλει και απολαμβάνει; Πόσους ανθρώπους γνωρίζετε οι οποίοι πράγματι εκτελούν το είδος εργασίας που τους φέρει γνήσια ικανοποίησι; Δεν είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι πολύ συχνά εργάζονται μάλλον για ό,τι μπορούν να λάβουν, ή για ό,τι πληρώνει καλύτερα, παρά για ό,τι πραγματικά τους αρέσει; Ακόμη κι’ εκείνοι που δυνατόν να προτιμούν ένα ωρισμένο επάγγελμα μερικές φορές βρίσκονται ανίκανοι να το ασκούν λόγω διαφόρων μέτρων της πολιτικής της διοικήσεως ή των εργατικών συνδικάτων. Είναι αυτό ελευθερία;

Επίσης, πόσο ελεύθεροι είσθε ακόμη και για ν’ αναπνέετε καθαρόν αέρα; Περίπου 150 εκατομμύρια τόννοι μολυσματικών ουσιών γεμίζουν τώρα τον αέρα κάθε χρόνο, και οι περισσότερες απ’ αυτές δυνατόν να είναι θανατηφόρα δηλητήρια. Οι μεγάλες επιχειρήσεις εξακολουθούν να μολύνουν τον αέρα ακόμη και όταν έχουν ψηφισθή νόμοι εναντίον της μολύνσεως. Απλώς πληρώνουν το πρόστιμο, που συνήθως είναι μικρό, και εξακολουθούν την ίδια τακτική. Το να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία των άλλων δεν είναι καταπάτησις της ελευθερίας;

Ελευθερία στις Εκδηλώσεις των Σπορ;

Όταν η ομάς μπέιζμπωλ Μετς της Νέας Υόρκης εκέρδισε τον τίτλο στην περιφέρεια της, οι φανατικοί της φίλοι χάρηκαν. Αλλά τι συνέβη έπειτα; Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραψαν: «Το γήπεδο του Σταδίου Σήα έμοιαζε χθες με την παραμορφωμένη επιφάνεια της σελήνης. Αλλά η Αμερικανική σημαία δεν εκυμάτιζε, επειδή είχε κλαπή. Πράγματι, σχεδόν κάθε τι που δεν ήταν καρφωμένο είχε αρπαγή από τους θορυβούντας φιλάθλους.»

Ο αρχηγός της φρουράς του Σταδίου είπε με δυσπιστία: «Ποτέ δεν έχω ιδεί βλάβη σ’ ένα γήπεδο σε τέτοιο βαθμό.» Μια έκτασις 1.000 έως 1.500 ποδών του σκεπασμένου με χλόη γηπέδου είχε ανασκαφή και το γρασίδι είχε ληφθή ως «ενθύμιο» από το πλήθος. Και το γήπεδο ήταν γεμάτο χαρτιά και κουτιά κονσερβών.

Σημαίνει μήπως ελευθερία το να έχη ένας το δικαίωμα ν’ αρπάζη και να καταστρέφη την ιδιοκτησία των άλλων; Αν ο γείτονάς σας ανέσκαπτε το λιβάδι σας, παρεμόρφωνε τους τοίχους του σπιτιού σας, έσπαζε τα παράθυρα και έκλεπτε τα έπιπλα σας, θα θεωρούσατε αυτές τις πράξεις ως εκδηλώσεις ελευθερίας; Ή θα τις θεωρούσατε ως πράξεις εγκληματικές;

Η Ελευθερία Εντός των Πλαισίων του Νόμου Ευεργετική

Η αληθινή ελευθερία δεν σημαίνει την απουσία των νόμων που είναι δίκαιοι και ευεργετικοί. Για ν’ απολαμβάνη ένας ελευθερία ασφαλώς πρέπει να βρίσκεται εντός των πλαισίων του νόμου.

Το σύμπαν τηρείται σε θαυμαστή αρμονία από τους φυσικούς νόμους που ο Θεός έχει θέσει σε λειτουργία. Αυτοί οι φυσικοί νόμοι εργάζονται για το καλό του ανθρώπου. Παραδείγματος χάριν, καταθλίβεσθε από τη βαρύτητα; Σας προφυλάσσει από του να πετάξετε μακριά από τη γη προς βέβαιο θάνατο. Σας κάνει ικανό να κινήσθε γύρω χωρίς τη συνεχή έντασι της ελλείψεως βαρύτητος.

Τι θα συνέβαινε όμως αν επρόκειτο εσκεμμένως ν’ αγνοήσετε τον νόμο της βαρύτητος και να πηδήσετε από ένα υψηλό κτίριο; Θα πέφτατε θανάσιμα ή θα παθαίνατε σοβαρό τραυματισμό. Δεν μπορείτε ν’ αγνοήτε τους φυσικούς νόμους χωρίς να τιμωρηθήτε. Και όμως όταν ενεργήτε εντός του πλαισίου των, ωφελείσθε.

Αν δεν υπήρχαν οι φυσικοί νόμοι που να κυβερνούν το σύμπαν η δημιουργία θα ήταν σε αναρχία. Η ανθρώπινη ζωή γρήγορα θα έσβηνε. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθα γι’ αυτούς τους ασφαλείς φυσικούς νόμους! Λόγω αυτών γνωρίζομε ότι ο ήλιος θ’ ανατείλη κάθε πρωί. Η γη θα συνεχίση την κατάλληλη τροχιά της, με κατάλληλη κλίσι και περιστροφή. Οι νόμοι της αναπτύξεως θα παραμείνουν σταθεροί ώστε τα φυτά και τα δένδρα να παράγουν τροφή.

Ποτέ ο άνθρωπος δεν θα μπορέση να ελευθερωθή απ’ αυτούς τους φυσικούς νόμους. Ή θ’ απολαμβάνη ελευθερία μέσα στα όριά των, ή θα τους αγνοή για δική του βλάβη.

Νόμοι για Ανθρώπινη Διαγωγή

Πρέπει μήπως να νομίζωμε ότι ο Θεός θα έκανε τους φυσικούς νόμους να έλθουν σε ύπαρξι, αλλά θα άφηνε το ανθρώπινο γένος χωρίς νόμους για να κυβερνούν την κοινωνική του διαγωγή; Όχι, καθόλου.

Οι νόμοι του Δημιουργού για το ανθρώπινον γένος καταγράφθηκαν και διατηρήθηκαν έτσι ώστε εμείς να μπορούμε να γνωρίζωμε τον καλύτερο τρόπο για να χειριζώμεθα τις υποθέσεις μας. (2 Τιμ. 3:16,17) Για την ποιότητά των η Βίβλος λέγει: «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν· η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν. Τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν.»—Ψαλμ. 19:7, 8, ΜΝΚ.

Δεν είχε δημιουργηθή όμως ο άνθρωπος ελεύθερος ηθικός παράγων; Ναι, είχε. Αυτό είναι ένα θαυμάσιο δώρο από τον Θεό. Αλλά αυτή η ελευθερία πρέπει να χρησιμοποιήται μέσα στα κατάλληλα όρια—στα όρια που θέτει ο Θεός. Και ο σκοπός του Θεού ήταν αυτή η ελευθερία να είναι σχετική, όχι απόλυτη.

Υπάρχει μια κρίσιμη ανάγκη για κατάλληλα όρια της ελευθερίας του ανθρώπου. Γιατί; Για να μην υποδουλώνεται ή συγκρούεται με την ελευθερία των άλλων. Και όταν ένα άτομο υπακούη στους νόμους του Θεού, είναι σε θέσι ν’ απολαμβάνη την υψίστη μορφή ελευθερίας που υπάρχει.

Απόλαυσις Ελευθερίας Κάτω από τους Νόμους του Θεού

Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που απολαμβάνουν τέτοια ελευθερία. Ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά.

Γιατί μπορεί να λεχθή ότι αυτοί απολαμβάνουν την υψίστη μορφή ελευθερίας; Επειδή η υπακοή στους νόμους του Θεού έχει αποτέλεσμα την εξάλειψι των αιτιών που καταθλίβουν άλλους και που αρνούνται ελευθερία ακόμη και στον ίδιο. Ως αποτέλεσμα, αυτοί μπορούν ν’ απολαμβάνουν μεταξύ των ελευθερία από πόλεμο, μίσος, φυλετική προκατάληψι, εκμετάλλευσι, αδικία και έγκλημα, καθώς επίσης και θρησκευτική δεισιδαιμονία. Όλο αυτό έχει ένα θαυμάσιο ελευθερωτικό αποτέλεσμα. Η γνώσις των νόμων του Θεού οδηγεί σε πραγματική ελευθερία· καθώς ο Ιησούς είπε: «Η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»—Ιωάν. 8:32, 40

Μήπως η υπακοή στους νόμους του Θεού σημαίνει κατάθλιψι επειδή θέτει όρια στην ελευθερία; Όχι περισσότερο από όσο είναι καταθλιπτικός ο νόμος της βαρύτητος. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βεβαίως δεν αισθάνονται να περιορίζεται ή να εμποδίζεται η απόλαυσις της ζωής από τους δικαίους νόμους του Θεού. Διότι, ενώ οι νόμοι του Θεού προμηθεύουν κατάλληλα όρια, ταυτοχρόνως επιτρέπουν μια ευρεία περιοχή όπου το άτομο μπορεί ν’ απολαμβάνη την ελευθέρα του ηθική δράση. Το να διαπράξη όμως κανείς οποιαδήποτε πράξι που βλάπτει τον ίδιο ή άλλους δεν είναι ελευθερία, αλλά εγκληματική πράξις ενώπιον του Θεού.

Αληθινή Ελευθερία στο Μέλλον

Εκείνοι που υπακούουν στους νόμους του Θεού εκτιμούν το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν στους νόμους του έθνους στο οποίο διαμένουν. (Ματθ. 22:21) Επομένως ο Χριστιανός δεν εξουσιοδοτείται ν’ αναλάβη τα πράγματα ο ίδιος όταν αντιμετωπίζη αδικίες. Η ελευθερία δεν του δίνει δικαίωμα να μετέχη σε οχλοκρατίες, να καταστρέφη ιδιοκτησία, να βλάπτη και να φονεύη. Ο νόμος του Θεού λέγει: «Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να είναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος.»—2 Τιμ. 2:24.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί αγνοούν τις πολλές αδικίες που εγείρουν τη δίκαιη αγανάκτηση πολλών ανθρώπων σήμερα. Πράγματι το να υπακούη κανείς στους νόμους του Θεού σημαίνει να μισή αυτές τις αδικίες, διότι η Βίβλος λέγει: «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν.» (Ψαλμ. 97:10, ΜΝΚ) Πράγματι, όταν υπάρχη αντίθεσις μεταξύ του ανθρωπίνου νόμου και του νόμου του Θεού, ο κανών του Λόγου του Θεού είναι: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

Αλλά δεν θα έπρεπε το άτομο, που ενδιαφέρεται για ό,τι είναι ορθόν, να διορθώνη τις εσφαλμένες καταστάσεις; Είναι αλήθεια ότι μπορεί να κάμη ό,τι είναι δυνατόν μέσα στα όρια των νόμων του Θεού και του ανθρώπου. Αλλά όλα τα δικαίας διαθέσεως άτομα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψι το εξής γεγονός: ο Θεός δεν προτίθεται ν’ αλλάξη αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων ή να το διαφυλάξη! Έπεσε σε τόσο μεγάλη διαφθορά, αδικία και ανομία, ώστε ο σαφώς εκτεθειμένος σκοπός του Θεού είναι να το καταστρέψη, καθώς θα μπορούσε να γίνη για ένα καταδικασμένο κτίριο. Αυτός θα το αντικαταστήση μ’ ένα δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων κάτω από την ουρανία του κυβέρνησι που αναλαμβάνει ο Ιησούς Χριστός.—Δαν. 2:44.

Ο Θεός δεν θα προσπαθήση να διαφυλάξη αυτό το καταρρέον σύστημα με όλη την πονηρία και την αιματοχυσία του. Αντιθέτως, θα το βγάλη από τη μέση ολόκληρο. Αυτός είναι ο λόγος γιατί είναι μάταιο για ανθρώπους να προσπαθούν ν’ αλλάξουν τα πράγματα δια της βίας. Δεν μπορούν. Πράγματι, η Βίβλος προειδοποιεί ότι οι συνθήκες θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο εωσότου ο Θεός ο ίδιος θέση τέρμα σ’ αυτές εκμηδενίζοντας τους πονηρούς ανθρώπους.—2 Τιμ. 3:1-5, 13· Ψαλμ. 37:9, 10.

Ακόμη κι’ εκείνοι που υπακούουν στους νόμους του Θεού τώρα δεν απολαμβάνουν ελευθερία με την πιο πλήρη έννοια. Γιατί όχι; Επειδή, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, είναι ακόμη υποδουλωμένοι στο νόμο της αμαρτίας και του θανάτου που εκληρονόμησαν από τους πρώτους μας γονείς. (Ρωμ. 5:12) Ακόμη αρρωσταίνουν, γηράσκουν και πεθαίνουν.

Εν τούτοις, τα θεοφοβούμενα άτομα σήμερα μπορούν ν’ αποβλέπουν στο μέλλον που θα απελευθερωθούν, όχι μόνον από αυτό το πονηρό σύστημα, αλλά επίσης από τη δουλεία στην ασθένεια, στο γήρας και τον θάνατο! Αυτή η ελευθερία θα έλθη στο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, που τώρα είναι πολύ πλησίον. Μεγάλη θα είναι η αγαλλίασις σ’ εκείνη τη νέα τάξι όταν ο Θεός «θα εξαλείψη παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.»—Αποκαλ. 21:4.

Έτσι, στη νέα τάξι του Θεού, η ελευθερία μέσα στα κατάλληλα όρια των νόμων του Θεού θ’ απολαμβάνεται στο πλήρες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο ψαλμωδός μπορούσε να προείπη: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:11.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Πόσο ελεύθερος είσθε περιπατώντας στην ύπαιθρο τη νύχτα;