Η Πέμπτη Γενική Λουθηρανική Συνέλευσις

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Γαλλία

Η Παγκόσμιος Λουθηρανική Ομοσπονδία διεξήγαγε την Πέμπτη της Γενική Συνέλευσι από τις 14 έως 24 Ιουλίου στο Εβιάν, μια Γαλλική λουτρόπολι στις ακτές της Λίμνης της Γενεύης. Τη συνάθροισι παρηκολούθησαν 210 απεσταλμένοι που αντιπροσώπευαν πολλές από τις διάφορες Λουθηρανικές εκκλησίες σ’ όλον τον κόσμον. Εκατόν δώδεκα ήλθαν από Ευρωπαϊκές χώρες, 33 από τη Βόρειο Αμερική, 27 από την Αφρική, 27 από την Ασία και 11 από τη Λατινική Αμερική. Αυτοί οι επίσημοι απεσταλμένοι συνοδεύονταν από 131 συμβούλους και παρατηρητάς.

Ο Λουθηρανισμός λέγουν ότι είναι η «πιο παλαιά και η πιο μεγάλη από τις μη Ρωμαιοκαθολικές και μη Ορθόδοξες» θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου, διότι τα μέλη της υπολογίζονται σ’ όλο τον κόσμο μεταξύ εβδομήντα και ογδόντα εκατομμυρίων, από τα οποία τα περισσότερα ζουν στη Γερμανία, τη Σκανδιναβία και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Παγκόσμιος Λουθηρανική Ομοσπονδία αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα των Λουθηρανικών εκκλησιών, σε σαράντα περίπου χώρες.

Η συνέλευσις της Ομοσπονδίας στο Εβιάν ξεκίνησε άσχημα. Πρώτα η Ανατολική Γερμανία αρνήθηκε την άδεια όπως οι συνεδριάσεις διεξαχθούν στη Βαϊμάρη. Έπειτα εξελέγη το Πόρτο Αλλέγκρε της Βραζιλίας, αλλά για πολιτικούς λόγους αποφασίσθηκε τελικά ότι θα ήταν άκαιρο να συνέλθουν σ^!εκείνη τη χώρα, κι έτσι την τελευταία στιγμή έγιναν διευθετήσεις όπως η συνέλευσις διεξαχθή στη Γαλλία. Αυτό, εν τούτοις, δυσαρέστησε τη Βραζιλιανή εκκλησία, η οποία αρνήθηκε να στείλη αντιπροσωπεία και απέστειλε απλώς δύο παρατηρητάς.

Έτσι, από την αρχή ακόμη η συνέλευσις διεταράχθη από σημεία δυσαρέσκειας και διαιρέσεως. Ενώ ο Φρέντερικ Α. Σιοτζ, Αμερικανός Πρόεδρος της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας, εκφωνούσε την εναρκτήριο ομιλία του, σαράντα περίπου νεαροί απεσταλμένοι που φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια σηκώθηκαν όρθιοι και διαμαρτυρήθηκαν σιωπηλά. Μετά τη συνάθροισι εξήγησαν, την εκδήλωσί τους λέγοντας: «Η απόφασις όπως η συνέλευσις διεξαχθή στο Εβιάν παρά στη Βραζιλία ελήφθη από τους ηγέτας των Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών [Λουθηρανικών] εκκλησιών, χωρίς να συμβουλευθούν τους αντιπροσώπους των υπανάπτυκτων χωρών.» Δείχνοντας την έκτασι μέχρι της οποίας οι Λουθηρανικές εκκλησίες ήσαν διαιρεμένες σ’ αυτό το ζήτημα, η Παρισινή ημερησία εφημερίς Λε Μοντ έκαμε τα εξής σχόλια σε άρθρο της στην 1η σελίδα: «Αν η συνέλευσις είχε διεξαχθή στη Βραζιλία, θα υπήρχε μεγάλος αριθμός απόντων. Παραδείγματος χάριν, η Γερμανική και η Σκανδιναβική αποστολή πιθανώτατα δεν θα την παρακολουθούσαν.»-—16 Ιουλίου 1970.

Το θέμα της συνελεύσεως ήταν «Απεσταλμένοι στον κόσμο.» Τα κύρια ζητήματα στην ημερησία διάταξι ήσαν τα επόμενα: εμπόδια στην εξάπλωσι του ευαγγελίου· ο οικουμενισμός και το πρόβλημα της ενότητος· συμμετοχή και ενωμένη ευθύνη στη σύγχρονη κοινωνία· ειρήνη και πείνα στον κόσμο.

«Δυσαρέσκεια και Κακή Συνείδησις»

Καθόσον οι ένδεκα ημέρες της συνελεύσεως περνούσαν, το αίσθημα της απογοητεύσεως και δυσαρέσκειας μεγάλωνε μεταξύ των απεσταλμένων, ιδιαίτερα των νεωτέρων. Αυτό το αίσθημα αντενακλάτο στους τίτλους των εφημερίδων που περιείχαν εκθέσεις επί της συνελεύσεως. Εδώ είναι λίγοι που ελήφθησαν από δύο αξιόπιστες Γαλλικές εφημερίδες: «Έπειτα από Πολλά Βάσανα η Πέμπτη Συνέλευσις της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας Άνοιξε στο Εβιάν» (Φιγκαρώ, 15 Ιουλίου)· «Νεαροί Απεσταλμένοι Ενεργούν Προκλητικά κατά της Πολιτικής της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας» (Λε Μοντ, 16 Ιουλίου)· «Απεσταλμένοι στη Συνέλευσι της Λουθηρανικής Ομοσπονδίας Στενοχωρούνται από Οικουμενικά Προβλήματα» (Λε Φιγκαρώ, 17 Ιουλίου)· «Νεαροί Λουθηρανοί Απεσταλμένοι Κάνουν Παθητική Διαδήλωσι Ενώπιον του Μεγάρου της Συνελεύσεως στο Εβιάν» (Λε Φιγκαρώ, 18/19 Ιουλίου)· «Εκκλησιαστικοί Απεσταλμένοι Θεωρούνται Μη Αντιπροσωπευτικοί στην Παγκόσμια Λουθηρανική Συνέλευσι» (Λε Μοντ, 22 Ιουλίου)· «Λουθηρανοί Προσπαθούν να Υπερνικήσουν την Επιφύλαξί των σε Πολιτικά και Κοινωνικά Προβλήματα.»-—Λε Μοντ, 26/27 Ιουλίου.

Προς το τέλος της συνελεύσεως ο Αντρέ Αππέλ, Γάλλος Γενικός Γραμματεύς της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας, κατέγραψε σε κατάλογο τα επόμενα άλυτα προβλήματα: (1) Το ζήτημα εκείνου που έχει ονομασθή «η κάθετος διάστασις» του ευαγγελίου (σχέσεις μεταξύ ανθρώπου και ΘΙεού)· (2) το μέρος που η εκκλησία θα έπρεπε να παίξη στην πολιτική, ιδιαίτερα η παγκόσμιος εκκλησία που κατήντησε να σιωπά από τα ανταγωνιστικά εθνικά συμφέροντα και διαφορές γνώμης· (3) Η έκτασις μέχρι της οποίας η εκκλησία μπορεί και θα έπρεπε να εκδηλώνη σταθερότητα σχετικά μ’ εκείνους που υποφέρουν (αγώνες απελευθερώσεως, επαναστάσεις)· (4) ο ορισμός της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας ως εκκλησιαστικής κοινότητος.

Ο Πάστωρ Μαρκ Λίνχαρντ, του Λουθηρανικού Ινστιτούτου Οικουμενικής Ερεύνης στο Στρασβούργο της Γαλλίας, είπε χωρίς περιστροφές ότι η συνέλευσις ερριψοκινδύνευσε να φανή σαν «ένα θέατρο εκκλησιαστικών νευρόσπαστων των οποίων τα νήματα σύρονται απλώς από τη θέλησί τους να επιζήσουν.»

Η εφημερίς Λε Μοντ έκαμε το εξής σχόλιο: «Δυσαρέσκεια και κακή συνείδησις—αυτά είναι τα αισθήματα που κυριαρχούν στους διακοσίους πενήντα περίπου απεσταλμένους που λαμβάνουν μέρος στη Συνέλευσι της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας που διεξάγεται στο Εβιάν.» Στη διάρκεια μιας συνεντεύξεως τύπου, ένας ομιλητής που εκπροσωπούσε τους νεωτέρους απεσταλμένους λέγει: «Τίποτε δεν αναμένομε να προέλθη από αυτή τη συνέλευσι.»

Ωστόσο, η γραμματεία της συνελεύσεως εκυκλοφόρησε δεσμίδες υπομνημάτων και εκθέσεων. Ένας απεσταλμένος παρετήρησε: «Οι τέσσερες ευαγγελισταί χρειάσθηκαν μόνο λίγες σελίδες για να καταγράψουν το άγγελμα που κηρύχθηκε από τον Ιησού στη διάρκεια των τριών ετών της δημοσίας του ζωής, ενώ οι συζητήσεις στο Εβιάν γέμισαν δεκάδες χιλιάδων πολυγραφημένες σελίδες.»

Σ’ ένα σημείο, μια ομάς νεαρών απεσταλμένων έκαμε διαδήλωσι μπροστά στην αίθουσα της συνελεύσεως, έσχισε τις εκθέσεις της συνελεύσεως και τις πέταξε στα καλάθια των αχρήστων, λέγοντας: «Θα κάναμε καλύτερα να ομολογήσωμε την ανικανότητά μας να εκφρασθούμε σαφώς, παρά να λέμε πάρα πολλά άδεια λόγια.» Εκθέτοντας τα ίδια επεισόδια η εφημερίς Λε Μοντ προσέθεσε: «Μη κάνετε λάθος! Αυτοί οι διαδηλωταί στο Εβιάν δεν είναι επαναστάτες. Πολλοί απ’ αυτούς είναι γυιοι κληρικών και σπουδασταί της θεολογίας.»—22 Ιουλίου.

Ανακεφαλαιώνοντας τα αποτελέσματα της Πέμπτης Γενικής Λουθηρανικής Συνελεύσεως, η εφημερίς Λε Φιγκαρώ έγραψε: «Η μακρά έκθεσις που προέκυψε από τις συζητήσεις της συνελεύσεως και των υποεπιτροπών τονίζει υπεράνω όλων τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων Λουθηρανικών Εκκλησιών . . . και εκφράζει την ελπίδα ότι ένας καλύτερος διάλογος μεταξύ των θα οδηγήση σε μια κοινή ένωσι που βασίζεται σ’ ένα βάπτισμα, με μια Κοινότητα ιδεωδών και σε μια κατεύθυνσι των Αγίων Γραφών.»—24 Ιουλίου.

Η έκθεσις επίσης συνιστούσε όπως ο διάλογος επεκταθή ώστε να περιλάβη τις Μεταρρυθμισμένες (Καλβινιστικές) εκκλησίες, τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την Αγγλικανική Κοινωνία και τις Ορθόδοξες εκκλησίες. Επροτάθησαν ζωηρότερες ανταλλαγές με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Τελικά, η έκθεσις επέμεινε στην ανάγκη ν’ αυξηθούν οι επαφές με τους Μεθοδιστάς, τους Βαπτιστάς, τους Πεντηκοστιανούς και ακόμη τους αθεϊστάς, με σκοπό μιας καλύτερης αμοιβαίας κατανοήσεως!

Θα μας Δώση η Ιστορία Αρκετό Χρόνο;

Ο Δόκτωρ Κεν Σ. Νάτσον, πρόεδρος του θεολογικού Σεμιναρίου Βάρτμπουργ στη Ντουμπιούκ της Αϊόβας, μιλώντας στο Εβιάν για την ανάγκη συμφιλιώσεως μέσα στον Χριστιανισμό και ιδιαίτερα μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής και των Λουθηρανικών εκκλησιών, ρώτησε: «Θα μας δώση η ιστορία αρκετό χρόνο»;

Προφανώς ο Νάτσον εννοεί ότι ο χρόνος τελειώνει για τον Χριστιανικό κόσμο. Έχει δίκιο. Η σύγχρονη ιστορία παραβαλλόμενη με τη Βιβλική προφητεία δείχνει ότι έτσι έχει το πράγμα. Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου θα πρέπει να κινηθούν γρήγορα αν ελπίζουν να ενωθούν προτού η ιστορία—η από τον Θεό κατευθυνόμενη ιστορία—τους προφθάση. Αλλά υπάρχουν λίγα σημεία κάποιας πραγματικής θελήσεως για να υπερνικήσουν τους φραγμούς που διαιρούν τις εκκλησίες τη μια από την άλλη και μέσα τους.

Μιλώντας στην Πέμπτη Λουθηρανική Συνέλευσι, ο Καρδινάλιος Βίλλεμπραντς απαρίθμησε τα εμπόδια για ενότητα μεταξύ των Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών Εκκλησιών, μνημονεύοντας το ιερατείο, την παπική εξουσία, το αλάθητον του πάπα, τη θέσι της Παρθένου Μαρίας, κλπ. Παρεδέχθη ότι σε μερικά από αυτά τα θέματα «οι αντιτιθέμενες απόψεις έχουν γίνει ακόμη πιο έντονες.»

Ως προς την ελπίδα της ενότητος μεταξύ των Προτεσταντικών εκκλησιών, ο Δόκτωρ Τεντ, καθηγητής της θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, Γερμανίας, είπε στο Εβιάν: «Μεταξύ των μελών του παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, μπορεί επίσης να γίνη αισθητή μια προς τα οπίσω κίνησις. Πολλές από αυτές τις εκκλησίες, απογοητευμένες με τα αποτελέσματα που επετεύχθησαν κατά τα πρώτα δέκα έτη, επιστρέφουν τώρα στην τοπική ή περιφερειακή των απομόνωσι.»

Η Λουθηρανική Εκκλησία είναι βαθειά διαιρεμένη. Καθώς φάνηκε από την Πέμπτη Γενική Συνέλευσι, οι εκκλησίες που είναι συγκεντρωμένες σε ομάδες στη Λουθηρανική Παγκόσμιο Ομοσπονδία απέχουν πολύ από το να είναι ενωμένες. Επί πλέον, είκοσι περίπου εκατομμύρια Λουθηρανοί ανήκουν σε Λουθηρανικές εκκλησίες που αρνούνται να ενωθούν με την Παγκόσμιο Ομοσπονδία. Ανεφέρθη ότι «στη Σουηδία υπάρχει μάλιστα μια Λουθηρανική Εκκλησία που έχει στενές σχέσεις με την Εκκλησία της Αγγλίας, αλλ’ αρνείται να σχετισθή με τις άλλες Λουθηρανικές Εκκλησίες.»—Λε Μοντ, 26/27 Ιουλίου.

«Διηρέθη ο Χριστός;» (1 Κορ. 1:13) Βεβαίως όχι! Τότε αν ανήκετε σε μια διαιρεμένη εκκλησία που είναι μέρος του διαιρεμένου Χριστιανικού κόσμου δεν είναι επείγον να ζητήσετε την αληθινή εκκλησία του Χριστού αλλού; ‘Θα σας δώση η ιστορία αρκετό χρόνο’ για να το κάμετε;

Έκκλησις Προς Ειλικρινείς Λουθηρανούς

Ναι! Αλλά δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο! Τι πρέπει λοιπόν να κάμετε; Ζητήστε την αληθινή Χριστιανοσύνη «που βασίζεται, σε. . .μια κατεύθυνσι των Αγίων Γραφών.» Αρκετά παραδόξως, ο Καρδινάλιος Βίλλεμπραντς απέδωκε τον εξής φόρον τιμής στον Λούθηρο στο Εβιάν: «Ο Λούθηρος έκαμε κάτι αξιοσημείωτο για την εποχή του κάνοντας τη Βίβλο το σημείον ξεκινήματος για τη Χριστιανική θεολογία και ζωή.» Και στο άρθρο της για τον Λουθηρανισμό η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία (1965, Τομ. 14, σελ. 447) λέγει: «Η τυπική αρχή της Λουθηρανικής Θεολογίας είναι η αξίωσίς της ότι οι κανονικές Γραφές είναι η μόνη πηγή και το μέτρον της Χριστιανικής πίστεως και πράξεως.»

Εν τούτοις τον Ιούλιο του 1965, όταν Ρωμαιοκαθολικοί και Λουθηρανοί λόγιοι συναντήθηκαν στη Βαλτιμόρη, έκαμαν μια κοινή δήλωσι: «Ομολογούμεν από κοινού την Πίστη της Νικαίας.» Αλλά το Πιστεύω της Νικαίας αναπτύσσει το αινιγματικό δόγμα της τριάδος, το οποίον δεν βρίσκεται πουθενά στη Βίβλο. Ακόμη και ένας Λουθηρανός θεολόγος, ο Καθηγητής Ν. Λερόυ Νόρκουιστ, παρεδέχθη: «Η Θεωρία της Τριάδος δεν μπορεί να ‘ξεδιαλυθή’. . . . Οι άνθρωποι που την διεμόρφωσαν, την εσχεδίασαν σαν ένα εργαλείο για να χρησιμοποιήται εναντίον των αιρετικών . . . με τέτοιον τρόπο ώστε τελικά μπορούσαν να λέγουν, ‘Αν δεν την πιστεύης, δεν είσαι ένας αληθινός πιστός^’.» (Ο Λουθηρανός, 15 Ιουνίου 1960, σελίδες 11, 12) Τι πιστεύετε, λοιπόν, το Πιστεύω της Νικαίας ή τη Βίβλο; Η εκλογή είναι αναπόφευκτη.

Μια άλλη βασική πεποίθησις των Λουθηρανικών εκκλησιών είναι η Ομολογία του Άουγκσμπουργκ. Αυτή η ομολογία πίστεως βεβαιώνει ότι «τους ασεβείς ανθρώπους και τους διαβόλους Αυτός [ Χριστός] θα καταδικάση να βασανίζωνται αιωνίως.» Εν τούτοις οι κανονικές Γραφές λέγουν: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» (Ρωμ. 6:23) Πιστεύετε στην Ομολογία του Άουγκσμπουργκ ή στη Βίβλο; Πρέπει να εκλέξετε, και ο χρόνος παρέρχεται!

Το έτος 1970 συμβαίνει να είναι η 450ή επέτειος της δημοσιεύσεως από τον Λούθηρο της πρώτης μεταρρυθμιστικής πραγματείας με τον τίτλον «Προσφώνησις προς τους Γερμανούς Ευγενείς, Η Βαβυλωνιακή Αιχμαλωσία της Εκκλησίας»-που εννοούσε τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ατυχώς, έχοντας εγκαταλείψει «την εμμονή των ότι οι κανονικές Γραφές είναι η μόνη πηγή και το μέτρον της Χριστιανικής πίστεως και πράξεως,» οι Λουθηρανικές εκκλησίες δείχνουν ότι αποτελούν μέρος της παγκοσμίου αυτοκρατορίας των Βαβυλωνιακών Θρησκευτικών Θρησκειών, που προφητικά ονομάζονται «Βαβυλών η Μεγάλη.» Τα σύγχρονα γεγονότα και η Βιβλική προφητεία δείχνουν ότι αυτή η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας γρήγορα πλησιάζει στο τέλος της. Η ιστορία δεν θα της δώση χρόνο να ενωθή για επιβίωσι. Η Βαβυλών πρέπει ν’ αφανισθή! Αλλά σεις δεν πρέπει να καταστραφήτε μαζί της. Η Βίβλος λέγει: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αύτης»—Αποκαλ. 17:1-5· 18:1-5.

Δεχθήτε βοήθεια! Γράψτε στους εκδότες αυτού του περιοδικού για μια δωρεάν εξάμηνη σειρά μαθημάτων κατ’ οίκον Βιβλικής μελέτης. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήδη βοηθούν εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπους για να οικοδομήσουν την πίστι τους στις Άγιες Γραφές ως «τη μόνη πηγή και το μέτρον της Χριστιανικής πίστεως και πράξεως.»