‘Χιονάνθρωποι’ της Ιαπωνίας
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ «ΞΥΠΝΑ!» ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
ΤΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΙΣ! Δεν είναι πάντοτε απόλαυσις για ένα παιδί να φτιάχνη έναν χιονάνθρωπο; Αλλά στο Σαππόρο του Χοκκαΐντο, που είναι το βορειότερο νησί της Ιαπωνίας, έχουν καταπληκτικούς χιονανθρώπους. Μερικοί απ’ αυτούς ζυγίζουν πάνω από χίλιους τόννους και είναι εκπληκτικοί στις καλλιτεχνικές λεπτομέρειές τους. Υπάρχουν, επίσης, ζώα, πουλιά και ψάρια από χιόνι, θεοί από χιόνι, τραίνα από χιόνι υπερμεγέθη αεροπλάνα, παγόδες και κάστρα. Ένας πραγματικός κόσμος καμωμένος από χιόνι!
Είναι ένας βραχύβιος κόσμος, εν τούτοις, διότι διαρκεί μόλις τέσσερες μέρες στα τέλη Ιανουαρίου και στις αρχές Φεβρουαρίου. Κατόπιν διαλύεται πάλι σε σωρούς χιονιού και μεταφέρεται μακριά.
Ο τόπος αυτού του φεστιβάλ του χιονιού, το Σαππόρο, ονομάζεται «Πόλις Νεότητος της Ιαπωνίας.» Αν και είναι μια πόλις λίγο περισσότερο από εκατό χρόνια, έχει αναπτυχθή σε μια δραστήρια μητρόπολι 930.000 κατοίκων. Είναι παράξενο ότι ένα πρόσφατο ομοίωμα από χιόνι παρίστανε έναν «Εκατομμυριούχο Πολίτη του Σαππόρο» σαν ένα άτομο με θολωμένα μάτια και με δυο μόνον δόντια στην κάτω σιαγόνα. Οι περισσότεροι από τον σκληραγωγημένο λαό της πόλεως έχουν πιο γερή όψι απ’ αυτόν!
Οι Ιαπωνικές πόλεις γενικά αναπτύχθηκαν από ομάδες φεουδαλικών χωριών, με στενά, στριφτά δρομάκια αντί για οδούς. Αλλά το Σαππόρο είναι διαφορετικό. Σχεδιασμένο με τη βοήθεια Βρεττανών και Αμερικανών σχεδιαστών πόλεων, έχει φαρδιές και ευθείες λεωφόρους και ένα πάρκο, πλάτους 330 ποδών, διασχίζει το κέντρον της πόλεως από ανατολάς προς δυσμάς. Είναι γεμάτο από πασχαλιές και ακακίες ανάμεσα σε πρασιές με χλόη και πολύχρωμα παρτέρια με άνθη το καλοκαίρι. Εν τούτοις είναι μια αντίθεσις σε λευκό τον χειμώνα και ιδιαίτερα στη διάρκεια του φεστιβάλ του χιονιού.
Ένα Φεστιβάλ που Μεγάλωσε σαν τη Μπάλλα του Χιονιού
Αυτό το φεστιβάλ άρχισε το 1950. Για να φαιδρύνουν την μονοτονία των μακρών χειμώνων του Βορρά, τα παιδιά ωργανώνονταν για να κατασκευάζουν ομοιώματα από χιόνι για διασκέδασι και άσκησι. Καθώς το φεστιβάλ μεγάλωνε, οι δημοτικοί σύμβουλοι είδαν μεγάλες δυνατότητες αν το χρησιμοποιούσαν για να κάμουν δημοφιλές το Σαππόρο. Το φεστιβάλ έχει πάρει τώρα διαστάσεις μαμμούθ.
Μια στερεά εξέδρα από χιόνι κατασκευάζεται για κάθε έκθεμα και ξύλινες σκαλωσιές καρφώνονται σ’ αυτή τη βάσι. Αυτές πρέπει να είναι στερεές, αλλιώς ένας όγκος από χιόνι και πάγο χιλίων τόννων μπορεί να είναι επικίνδυνος για τους θεατάς. Πριν από μερικά χρόνια μια αναπαράστασις της κιβωτού του Νώε κατέρρευσε στη διάρκεια της κατασκευής και χρειάσθηκε να κατασκευασθή πάλι από την αρχή. Αν οι κατασκευασταί είχαν απλώς ακολουθήσει το σχέδιο που εκτίθεται στο βιβλίο της Γενέσεως της Βίβλου αντί του φανταστικού σχεδίου της ταινίας «Η Βίβλος,» αναμφιβόλως θα είχαν κατασκευάσει μια πολύ στερεώτερη κιβωτό. Αλλά τουλάχιστον τα ζώα ήσαν με θαυμαστή ακρίβεια, αναπαραστάσεις παρμένες από τη ζωή.
Για την Έκθεσι του 1970 η αρχαία ιστορία αντιπροσωπεύθηκε από μια θαυμάσια «σκαλισμένη» αναπαράστασι, 45 ποδών ύψους και 100 ποδών πλάτους, του Σκαμμένου σε Βράχο Ναού Αμπού—Σιμπέλ της Αιγύπτου, ο οποίος λέγουν ότι κτίσθηκε από τον Ραμσή 2 για να πανηγυρίση την κατάκτησι του Σουδάν. Αυτή είχε συμπληρωθή με τους Φαραώ, με πτερωτούς λέοντες και με ιερογλυφικά που φαίνονταν τόσο ακατανόητα στους Ιάπωνες όσο η Ιαπωνική γραφή στους ξένους.
Η σύγχρονη ιστορία εικονίζετο σε κάποιο άλλο μέρος της εκθέσεως, όπου ο επισκέπτης μπορούσε να κάμη τα ‘πρώτα του μεγάλα βήματα’ ανάμεσα σε κρατήρες της σελήνης, μόνο που τα πόδια του πατούσαν σε χιόνι αντί σε σεληνιακή σκόνη. Σε όλο το μήκος δυο αστροναύτες χιονάνθρωποι, μια σεληνάκατος από χιόνι και ένας πύραυλος «Απόλλων 11» από χιόνι, έδιναν ρεαλισμό στην εικόνα,
Μια Παιδική Απόλαυσις σε Χιόνι και Πάγο
Εν τούτοις, η «έκθεσις» είναι κυρίως μια απόλαυσις για τα παιδιά. Διότι εδώ παριστάνονται με χιόνι πολλές από τις ιστορίες της Ιαπωνίας και της Δύσεως που έχουν λεχθή και επαναληφθή στα παιδιά διά μέσου των αιώνων. Ένα έκθεμα, που απλώνεται σε όλο το πλάτος του πάρκου της πόλεως, παριστάνει την Πριγκήπισσα Χιονάτη καθώς φθάνει στο «εκπληκτικό παλάτι του Πρίγκηπος.» Έρχεται σε ένα ταχύ μοντέρνο τραίνο συνοδευομένη από τους νάνους, δυο από τους οποίους κάθονται καβάλα στο τραίνο. Ένας τεράστιος Γκούλλιβερ, που πιθανόν ζυγίζει δυο χιλιάδες τόννους βρίσκεται ξαπλωμένος κατά μήκος του πάρκου. Παιδιά από χιόνι κάνουν χειμερινό σπορ γύρω από την μέση του ενώ πραγματικά παιδιά με χρωματιστά μπερέ και πουλόβερ μαζεύονται γύρω από τα πόδια του για να βγουν φωτογραφίες.
Στο επόμενο τετράγωνο του πάρκου βρίσκεται ένας ασπρομάλλης και ασπροπρόσωπος Ουρασίμα Τάρο, ο Ριπ Βαν Ουίνκλ της Ιαπωνίας καθώς βγαίνει από το λαϊκό θρύλο της Ιαπωνίας πάνω σε μια κάτασπρη χελώνα εκατό τόννων.
Γύρω από τα μεγαλύτερα ομοιώματα υπάρχουν στη σειρά πολλά μικρότερα εκθέματα που περιλαμβάνουν οικιακά ζώα, αλεπούδες, ασβούς και αρκούδες. Πώς αγαπούν τα παιδιά ν’ αγκαλιάζουν αυτά τα ζώα σε φυσικό μέγεθος τόσο κοντά και ν’ ανεβαίνουν στις παγωμένες ράχες των!
Για ποικιλία ένα ολόκληρο τετράγωνο δείχνει εκθέματα φτιαγμένα από καθαρό πάγο! Εξέχουσα μεταξύ αυτών είναι μια παγόδα με επτά εξώστες, της οποίας η όμοια με παγοκρύσταλλα οικοδομή λαμποκοπά με τα χρωματιστά φώτα τη νύχτα. Εκεί κοντά σκαλισμένα με λεπτότητα και δεξιοτεχνία από όγκους πάγου, βρίσκονται μια αγροικία, ένας σταύλος και ζώα αγροκτήματος. Υπάρχει ακόμη ένα πλοίο με θησαυρούς και ένας πραγματικός ζωολογικός κήπος από πάγο: βάτραχοι, ένας πιγγουίνος, μια καμήλα, μια κόμπρα, ένας κύκνος, ένα κουνάβι, μια αρκούδα (στερεά δεμένη στον φράχτη), ένας κάβουρας, μια χελώνα και μερικά αρκτικά σκυλιά.
Θεοί από Χιόνι και Χιονάνθρωποι Καταστρέφονται
Αφού η Ιαπωνία είναι μια Βουδδιστική χώρα, ένα τερατώδες άγαλμα του Μποσατσού-Χάνκα Βούδδα, τριάντα έξη πόδια υψηλό, εκτίθεται σε περίβλεπτη θέσι στο κεντρικό πάρκο. Αλλ’ ακόμη και ο «Βούδδας,» αν και περίτεχνα σκαλισμένος εξωτερικά, είναι κι’ αυτός εσωτερικά όπως κάθε άλλη ανθρωποποίητη εικόνα—μόνο λίγο πιο κρύα στο Σαππόρο. Είναι αρκετά στερεός για ν’ αντιμετωπίση τις περισσότερες καταιγίδες, μολονότι ένα φουμπούκι (χιονοστρόβιλος) στη διάρκεια του φεστιβάλ μπορεί να είναι δριμύς για τους επισκέπτες. Και αν μαζευτή μαλακό χιόνι στα μάτια του και τ’ αυτιά του, πυροσβεστικές αντλίες και σκάλες είναι σε επιφυλακή για να το καταβρέξουν και να το σκουπίσουν με βούρτσες. Επί τέσσερες ημέρες και τέσσερες φωτισμένες νύχτες, ο Βούδδας βασιλεύει μαζί με τους άλλους θεούς και τα εκθέματα που λαμποκοπούν από το χιόνι.
Μετά απ’ αυτές τις τέσσερες παροδικές ημέρες δόξας, όλα τα εκθέματα θεών, ανθρώπων και άλλων πρέπει να χαλάσουν, διότι θα ήσαν κίνδυνος για τα παιδιά και τους άλλους περαστικούς αν αφεθούν να λειώσουν από τα στοιχεία της φύσεως. Ήδη, το πρωινό μετά το φεστιβάλ, ο Βούδδας έχει χάσει ένα δάχτυλο. Σύντομα, οι εργάτες είναι απασχολημένοι με σκαπάνη και φτυάρι για να χαλάσουν αυτόν και τους συντρόφους του αρχίζοντας από πάνω προς τα κάτω. Μερικές φορές αυτοί οι «θεοί» δέχονται ένα αποχαιρετιστήριο παρασκεύασμα από κρασί σάκε, που χύνεται ανάμεσα στα παγωμένα δόντια τους για ν’ αντέξουν στα χτυπήματα των εργατών.
Κατά κάποιον τρόπο, αυτό το έργο της κατεδαφίσεως του Βούδδα εικονίζει αυτό που πολλοί από τους σκεπτόμενους κατοίκους του Σαππόρο πράττουν τώρα. Αυτή η πόλις, και ολόκληρη η χιονοδαρμένη νήσος του Χοκκαΐντο αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους πιο καρποφόρους αγρούς για τη μαρτυρία της Βασιλείας στην Ιαπωνία. Καθώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν από την Αγία Γραφή σ’ αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους, πολλοί απ’ αυτούς έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο Βούδδας, όσο ωραία κι’ αν είναι σκαλισμένος, είναι απλώς ένα είδωλο, και ότι, όπως αναφέρει η Βίβλος, «το είδωλον είναι ουδέν εν τω κόσμω.» (1 Κορ. 8:4· Ψαλμ 115:4-8) Στις καρδιές τους κατεδαφίζουν την ιδέα του Βούδδα τελείως, ακριβώς όπως οι εργάτες κατεδαφίζουν τους θεούς του φεστιβάλ του χιονιού.
Μολονότι το φεστιβάλ του χιονιού φέρνει στην επιφάνεια πολλά εκπληκτικά και γεμάτα χάρι έργα τέχνης, αυτά είναι μόνο ανθρωποποίητα και διαρκούν μόνον μερικές μέρες. Και μπορεί κανένα απ’ αυτά να συγκριθή με την ομορφιά του χιονισμένου τοπίου που ο Ιεχωβά υφαίνει στην εξοχή κάθε χειμώνα; Αυτός το κάνει αυτό επί χιλιάδες χρόνια. Ομοιώματα από χιόνι, όπως οι θεοί που μερικά παριστάνουν, έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι θαυμαστοί κύκλοι που ο Ιεχωβά έχει διευθετήσει για τη γη θα συνεχισθούν για πάντα προς ευχάριστη απόλαυσι αυτών που τον αγαπούν. Θα είναι ακριβώς όπως υπεσχέθη πολύν καιρό πριν, στον καιρό του Νώε: «Εν όσω μένει η γη, σπορά και θερισμός, και ψύχος και καύμα, και θέρος και χειμών και ημέρα και νυξ, δεν θέλουσι παύσει.»—Γεν. 8:22.