Ανατροφή Τέκνων με Θεοσεβή Τροφή
ΣΗΜΕΡΑ πάρα πολλοί γονείς είναι θλιμμένοι για τον δρόμο που πήραν τα παιδιά τους. Εξακολουθούν να ρωτούν, «Τι κακό κάναμε;»
Υπάρχουν όμως και γονείς που τα παιδιά τους τούς δίνουν χαρά. Μια τέτοια μητέρα έγραψε προσφάτως στην Εταιρία Σκοπιά λέγοντας πώς τα παιδιά της έδιναν μαρτυρία στο όνομα και τη βασιλεία του Θεού. Τελείωνε την επιστολή της λέγοντας, «τα παιδιά μας είναι μια πραγματική ευχαρίστησις σε μας.»
Πού οφείλεται η διαφορά; Αναμφιβόλως τα παιδιά που φέρουν χαρά στους γονείς των είναι εκείνα που ανατρέφονται προσεκτικά «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4 ΜΝΚ) Θα μπορούσε να λεχθή ότι ένα τέτοιο αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ενός πατέρα μάρτυρος του Ιεχωβά στην Αλαμπάμα που ανέθρεψε 18 παιδιά, 12 από την πρώτη του γυναίκα και έξη από τη δεύτερη. Σήμερα τα παιδιά αυτά έχουν ηλικία από δεκατεσσάρων έως σαρανταδύο ετών και όλα είναι ζηλωταί αφιερωμένοι διάκονοι του Ιεχωβά Θεού. Μερικά απ’ αυτά είναι επίσκοποι, ιεραπόστολοι και άλλοι ολοχρόνιοι κήρυκες. Πώς κατώρθωσε να τα αναθρέψη «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά;»
Εν πρώτοις, καλλιέργησε μια θερμή, στοργική ατμόσφαιρα στο σπίτι. Όσοι έλειπαν από το σπίτι την ημέρα, ρωτούσαν ο ένας τον άλλον στο βραδυνό φαγητό, «Τι έκαμες σήμερα;» Αν είχαν καμμιά ενδιαφέρουσα ή διασκεδαστική πείρα χαίρονταν να την διηγούνται στους άλλους. Αν κανείς επέστρεφε στο σπίτι αργότερα και κανείς δεν τον ρωτούσε, «τι έκαμες σήμερα;» συνήθως ρωτούσε, «Δεν θα με ρωτήση κι’ εμένα κανείς τι έκαμα σήμερα;» Ο καθένας αισθανόταν ότι η υπόλοιπη οικογένεια ενδιαφερόταν κι’ εφρόντιζε γι’ αυτόν.
Αυτός ο πατέρας φρόντιζε επίσης ν’ απολαμβάνη αναψυχή όλη η οικογένεια μαζί. Τόσο αυτός όσο και η γυναίκα του συμμετείχαν στις οικογενειακές ομάδες παιχνιδιού. Δεν ήσαν τόσο απησχολημένοι ώστε να μη έχουν καιρό για τέτοια πράγματα. Και έπαιρναν μαζί τους όλα τους τα παιδιά όταν επισκέπτονταν μέρη, όπως το Γκραντ Κένυον και το Εθνικό Πάρκο της Γιόσεμαϊτ, στις διακοπές τους.
Όσο στοργικός και τρυφερός ήταν ο πατέρας αυτός, τόσο σταθερός γινόταν όταν ήταν αναγκαίο. Καθώς τα κορίτσια μεγάλωναν, έθετε έναν αυστηρό κανόνα για τις κόρες του. Όσες φορές ένα αγόρι προσκαλούσε κάποια από τις κόρες του να βγουν έξω, μια από τις αδελφές της έπρεπε να την συνοδεύση. Αυτό βέβαια δεν άρεσε πάντοτε στους νεαρούς, αλλά οι κόρες εσέβοντο τις οδηγίες και επιθυμίες αυτές του πατέρα των καθώς και κάθε άλλη. Εκτιμούσαν το σοφό και στοργικό ενδιαφέρον του γι’ αυτές.
Ιδιαιτέρως ο πατέρας εδίδασκε κι’ έδινε το παράδειγμα να θέτουν τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού πρώτα. (Ματθ. 6:33) Εφρόντιζε ώστε η οικογένεια να μελετά τη Βίβλο μαζί και να προσεύχεται μαζί και ενεθάρρυνε τα παιδιά του να κάνουν προσωπική μελέτη της Γραφής. Οι Βιβλικές λέξεις ήσαν από τις πρώτες εκφράσεις που έμαθαν. Έθεσε ως απαράβατο κανόνα ποτέ να μη παραμελήσουν τις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας. Ακόμη και όταν συγγενείς που δεν ήσαν Μάρτυρες τους επεσκέπτοντο, ολόκληρη η οικογένειά του, πολλές φορές δεκατέσσερα άτομα, πήγαιναν στις συναθροίσεις. Οι συγγενείς ρωτούσαν: «Όλοι θα πάτε;» Ναι, όλοι πήγαιναν κι’ έτσι οι επισκέπται έπρεπε να εκλέξουν αν θα έμεναν στο σπίτι μόνοι ή θα συνώδευαν την οικογένεια στις συναθροίσεις τους. Προς έκπληξίν τους, οι επισκέπται εύρισκαν ότι απελάμβαναν και ωφελούνταν από την παρακολούθησι μιας συναθροίσεως των Μαρτύρων!
Όχι μόνον ο πατέρας και η μητέρα έθεταν ένα καλό παράδειγμα τακτικότητος στη Χριστιανική διακονία του αγρού, αλλά και ολόκληρη η οικογένεια δαπανούσε συχνά ένα έως τρεις μήνες στη διάρκεια του καλοκαιριού για να κηρύξουν σε περιοχές της χώρας που συνήθως δεν είχαν την ευκαιρία ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού. Όταν πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, οι γονείς έπαιρναν και τα μικρά μαζί των, ώστε καθώς αυτά μεγάλωναν πήγαιναν από θύρα σε θύρα μόνα των όπως ‘τα παπάκια μαθαίνουν κολύμπι.’
Υποβοηθητική επίσης στο να δώση σ’ αυτά τα παιδιά τα οφέλη της ‘παιδείας και νουθεσίας του Ιεχωβά’ ήταν η συνήθεια του πατέρα να προσκαλή στο σπίτι του εκείνους που υπηρετούσαν ως περιοδεύοντες εκπρόσωποι της Εταιρίας Σκοπιά. Αυτοί ένοιωθαν πραγματικά σαν στο σπίτι τους κι’ έτσι πάντοτε έρχονταν με χαρά. Είχαν μια καλή επίδρασι στα παιδιά και τους έδιναν κάτι που να το επιδιώκουν.
Δεκαοκτώ παιδιά, και όλα σταθερά στην καθαρή λατρεία του Ιεχωβά, στο κήρυγμα και στη διαγωγή! Ναι αυτό μπορεί να κατορθωθή όταν ακολουθήται η αποστολική συμβουλή να ανατρέφωνται τα τέκνα «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.»