Τι Παίρνουν Όταν Αγοράζουν Κρασί;

ΙΣΩΣ ποτέ δεν αγοράσατε μια μποτίλλια κρασί. Για πολλούς άλλους, εν τούτοις, η αγορά κρασιού είναι σχετικώς συνηθισμένο πράγμα. Η πλειονότης αυτών των ατόμων απολαμβάνουν πίνοντας κρασί με μέτρο, συχνά στα γεύματα. Αυτοί δεν είναι αλκοολικοί. Αλλά τι παίρνουν τα πολλά άτομα που αγοράζουν κρασί;

Είδη Κρασιού

Το κρασί είναι ζυμωμένος χυμός καρπού, συνήθως χυμός των σταφυλιών. Υπάρχουν δύο γενικές κατηγορίες κρασιού, το «ξηρό» και το «γλυκό.» Το ξηρό κρασί παράγεται με το ν’ αφήνουν τη ζύμωσι να προχωρή ώστε να μετατρέπεται το πλείστον από το σταφυλοζάχαρο σε οινόπνευμα, ενώ το γλυκό κρασί προκύπτει όταν η ζύμωσις σταματά ενώ ένα αρκετό ποσόν σταφυλοζαχάρου ακόμη παραμένει. Σε μερικές ποικιλίες γλυκού κρασιού προστίθεται ζάχαρη μετά τη ζύμωσι.

Στην κατασκευή γλυκών κρασιών η διαδικασία της ζυμώσεως συνήθως σταματά με την προσθήκη ενός μικρού ποσού ρακής. Κρασιά στα οποία έχει προστεθή ρακή είναι επίσης ως «επιδόρπια κρασιά.» Η ρακή χρησιμεύει για να διαφυλάττη το απομένον σταφυλοζάχαρο και επίσης ν’ αυξάνη την περιεκτικότητα του οινοπνεύματος στο κρασί. Ενώ το οινόπνευμα που περιέχουν τα ξηρά επιτραπέζια κρασιά δεν υπερβαίνει τα 14 τοις εκατό, το οινόπνευμα των επιδορπίων κρασιών είναι κατά προσέγγισιν 20 τοις εκατό.

Τα άσπρα κρασιά γενικά παράγονται από λευκά σταφύλια, μολονότι και κόκκινα σταφύλια μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν, αν ο χυμός χωρισθή γρήγορα από τις φλούδες των. Αδιάφορα από το χρώμα της φλούδας των σταφυλιών που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των, τα περισσότερα άσπρα κρασιά ζυμούνται μόνον από τον χυμό. Στην παρασκευή του κόκκινου κρασιού, η σάρκα και οι φλούδες των κόκκινων σταφυλιών αφήνονται να ζυμωθούν μαζί με τον χυμό. Το φυσικό χρώμα των φλοιών μπαίνει στον χυμό, δίνοντας στο κρασί το κόκκινό του χρώμα. Επιπροσθέτως, ουσίες όπως η ταννίνη από τους φλοιούς και τους σπόρους συντελούν στο να δίνουν στο κόκκινο κρασί ένα δυνατώτερο άρωμα από το άσπρο κρασί. Κοκκινωπά κρασιά προκύπτουν όταν ο χυμός αφήνεται να ζυμωθή με στυμμένα κόκκινα σταφύλια για λίγο, και κατόπιν τραβούν τον χυμό για να συνεχισθή να ζυμώνεται μόνος του.

Αφρώδη κρασιά, όπως η σαμπάνια και το μπουργκόν αφρίζουν λόγω της παρουσίας διοξειδίου του άνθρακος. Φυσικό διοξείδιων του άνθρακος σχηματίζεται στη διάρκεια της πορείας μιας δευτέρας ζυμώσεως σε κλειστά δοχεία, είτε στη φιάλη στην οποία πωλείται η σαμπάνια είτε σε μεγάλες δεξαμενές που είναι εσωτερικά ντυμένες με γυαλί. Τα προϊόντα ζυμώσεως εντός φιαλών είναι φυσικά πιο ακριβά από τις σαμπάνιες που έχουν υποστή ζύμωσι σε μεγάλη ποσότητα. Ακόμη φθηνότερες ποικιλίες ενώνονται με διοξείδιο του άνθρακος τεχνητά.

Η ποιότης και η ποικιλία των σταφυλιών που χρησιμοποιούνται έχουν άμεση επιρροή στην ποιότητα των κρασιών που παράγονται από αυτά. Μολονότι κακής ποιότητος κρασιά έχουν παραχθή από καλά σταφύλια, ποτέ δεν μπορεί καλό κρασί να παραχθή από κακής ποιότητος σταφύλια. Όχι μόνον πρέπει τα σταφύλια να είναι καλής ποικιλίας, αλλά και το έδαφος και το κλίμα πρέπει να είναι κατάλληλα για το ιδιαίτερο είδος σταφυλιών που χρησιμοποιούνται. Σταφύλια που καλλιεργούνται σε δροσερές ορεινές κοιλάδες και σε βουνοπλαγιές είναι τα καλύτερα για τα περισσότερα επιτραπέζια κρασιά. Αλλά για γλυκά κρασιά, σταφύλια που καλλιεργούνται στο ηλιόφως θερμοτέρων κοιλάδων και σε περιοχές που είναι σχεδόν όμοιες με ερήμους, είναι ανώτερα.

Το περιεχόμενο των σταφυλιών σε φυσική ζάχαρη είναι μεγαλύτερο όταν ο καιρός έχη πολλές λιακάδες παρά όταν είναι συννεφιασμένος και βροχερός. Επομένως, στη Γαλλία και Γερμανία, όπου το κλίμα είναι περισσότερο ευμετάβλητο παρά στις οινοπαραγωγικές περιφέρειες της Ιταλίας, Ισπανίας και Καλιφορνίας (Η.Π.Α.), η ποιότης των οίνων ποικίλλει σ’ ένα μεγαλύτερο βαθμό από χρόνο σε χρόνο. Γι’ αυτό, ιδιαίτερα με τα Γερμανικά και Γαλλικά κρασιά, πολλά άτομα θέλουν να γνωρίζουν τον τρυγητό του κρασιού, δηλαδή, το έτος που ωρίμασαν τα σταφύλια και παρήχθη το κρασί.

Γιατί Εκλέγονται Ωρισμένα Κρασιά

Συχνά τα κρασιά εκλέγονται για να πίνωνται με ωρισμένες τροφές. Ενώ η ιδιότης ενός ωρισμένου είδους κρασιού ως του καλυτέρου συμπληρώματος ενός ιδιαιτέρου φαγητού συχνά υπερβάλλεται, υπάρχουν ολίγοι βασικοί συνδυασμοί που έχουν τύχει γενικής παραδοχής.

Τα ξηρά επιτραπέζια κρασιά θεωρούνται συνήθως ως τα καλύτερα όπως χρησιμοποιηθούν μαζί με τα κύρια πιάτα. Τα κόκκινα επιτραπέζια κρασιά συνιστώνται με τα πιο πολύ καρυκευμένα κρέατα, επειδή έχουν ένα πιο δυνατό άρωμα παρά τα άσπρα επιτραπέζια κρασιά. Αλλά τα άσπρα επιτραπέζια κρασιά πηγαίνουν καλά με θαλασσινές τροφές και με λευκό κρέας πουλερικών. Είτε κόκκινο είτε άσπρο επιτραπέζιο κρασί μπορεί να χρησιμοποιήται με κρέας πουλερικών. Το άσπρο Ισπανικό κρασί και η σαμπάνια χρησιμοποιούνται από όλους ως ορεκτικά, και τα γλυκά επιδόρπια κρασιά σερβίρονται συνήθως με τα επιδόρπια.

Νοθεία των Οίνων

Όλοι οι άνθρωποι που αγοράζουν κρασί δεν παίρνουν εκείνο για το οποίον πληρώνουν. Λόγω παρανόμου νοθείας πολλών Ιταλικών κρασιών, επί παραδείγματι, πολλά άτομα αγόρασαν τον τελευταίο καιρό χωρίς να γνωρίζουν παρασκευάσματα ποτών καμωμένα από μήλα και μολάσσα, ζωική τροφή, σύκα, και χουρμάδες, συνθετικό οινόπνευμα και αποξηραμένο αίμα βοών. Η Ιταλική αστυνομία μόνο το έτος 1970, σύμφωνα με τις ειδήσεις, ανεκάλυψε περίπου δέκα εκατομμύρια γαλλόνια νοθευμένου οίνου. Αυτό δείχνει ότι όταν κάποιος αγοράζει κρασί, ειδικά οι ταξιδιώτες, πρέπει να προσέχουν. Αντί να δελεάζεται ν’ αγοράζη κρασί με μια επιδεικτική επιγραφή, ένα άτομο δυνατόν να διαπιστώση ότι η συνετή πορεία είναι ν’ αγοράζη ένα προϊόν που το γνωρίζει.

Μια ελαφρότερη μορφή νοθείας που για πολλούς υπήρξε ενδιαφέρουσα είναι η εκτεταμένη χρήσις στα κρασιά χημικών ουσιών, ειδικά σε διάφορα χαρμάνια. Πρόσθετες χημικές ουσίες έχουν χρησιμοποιηθή για να συντηρήσουν τα κρασιά, για να τα κάμουν διαυγή και για να βελτιώσουν τη γεύση τους και την εμφάνισί τους. Μερικά άτομα που ξέρουν ότι είναι δυνατόν να πάθη η υγεία των με το να πίνουν κρασί που περιέχει τέτοια χημικά πρόσθετα, αισθάνονται ότι είναι καλύτερα να πίνουν σπιτικά κρασιά ή να προμηθεύονται ένα προϊόν (συχνά ένα μη ανάμικτο κρασί) που γνωρίζουν ότι είναι συγκριτικώς απηλλαγμένο από χημικά πρόσθετα.

Όταν εκλέγουν κρασιά που εισάγονται από το εξωτερικό, μερικά άτομα θεωρούν καθήκον να πληροφορηθούν κατά πόσον οι φορτωταί ή οι εισαγωγείς είναι πράγματι ευυπόληπτοι. Ελέγχουν επίσης την ετικέτα των κρασιών για να διαπιστώσουν αν λαμβάνουν αυθεντικό προϊόν. Επί παραδείγματι, οι λέξεις Appelation Contrôllée (Ονομασία που έχει ελεγχθή) προσδιορίζουν ένα αυθεντικό Γαλλικό κρασί και η έκφρασις Original-Abfüllung (Αρχική, πρώτη μετάγγισις), που προηγείται του ονόματος του παραγωγού, πιστοποιεί Γερμανικά κρασιά εμφιαλωμένα από το κτήμα.

Ζήτημα Μεγαλυτέρου Ενδιαφέροντος

Αδιάφορο πόσο καλό μπορεί να είναι ένα κρασί, μπορεί, εν τούτοις, να γίνη βλαβερό στον αγοραστή αν δεν χρησιμοποιήται με μέτρον. Ο αλκοολισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα υγείας σε πολλά μέρη της γης. Στη Γαλλία, όπου γίνεται κατανάλωσις κρασιού, ένας από κάθε τρεις αρρώστους άνδρες που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία είναι εκεί λόγω υπερβολικού ποτού. Ένα ιατρικό καθοδηγητικό βιβλίο (Η Φαρμακολογική Βάσις της Θεραπευτικής, στην Αγγλική, εκδόσεως Λουί Σ. Γκούντμαν και Άλφρεδ Τζίλμαν, Τετάρτη Έκδοσις, 1970, σελ. 291) παρατηρεί:

«Ο μεγάλος ρόλος που παίζει η παραγωγή και κατανάλωσις οινοπνευματωδών ποτών στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Δυτικής κοινωνίας δεν θα έπρεπε να μας επιτρέπη να μικροποιήσωμε το γεγονός ότι ο αλκοολισμός είναι ένα περισσότερο σημαντικό πρόβλημα από όλες τις άλλες μορφές καταχρήσεως ναρκωτικών συνδυασμένες. Πέντε εκατομμύρια Αμερικανοί δείχνουν κάποια μορφή αλκοολισμού και περίπου 5% απ’ αυτούς τελικά φθάνουν στο σημείο να είναι ανθρώπινα ναυάγια. Έχει υπολογισθή ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα σύνολον 750 εκατομμυρίων δολλαρίων χάνεται ετησίως σε δυναμικό μισθών, εγκλημάτων δυστυχημάτων ιατρικής περιθάλψεως και καθηκόντων επιστάτου· και η δαπάνη σε διηρημένα σπίτια, κατεστραμμένη ζωή, ζημία στην κοινωνία και ανθρώπινη αθλιότητα είναι ανυπολόγιστη.»

Είναι φανερό, ότι η υποδούλωσις στο κρασί ή οποιοδήποτε άλλο αλκοολικό ποτό είναι καθ’ ολοκληρίαν ανεπιθύμητη. Οι Χριστιανοί ιδιαιτέρως έχουν κάθε λόγο ν’ αποφεύγουν τέτοια υποδούλωσι. Η ασύνετη χρήσις αλκοολικών ποτών εκ μέρους των θα έφερνε όνειδος στο όνομα του Θεού και στην εκκλησία με την οποία είναι συνταυτισμένοι. Πράγματι, θα μπορούσαν να χάσουν τελείως την εύνοια του Θεού, διότι εις 1 Κορινθίους 6:9, 10 σαφώς αναφέρεται ότι οι μέθυσοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού.

Όσο για τους Χριστιανούς που χρησιμοποιούν οινοπνευματώδη ποτά με μέτρον θα έπρεπε πάντοτε να θυμούνται ότι ακόμη μεταξύ Χριστιανών αδελφών δυνατόν να υπάρχουν άτομα για τα οποία τα οινοπνευματώδη ποτά ήσαν και εξακολουθούν να είναι πρόβλημα. Δεν θα ήταν, λοιπόν, ευγενικό ν’ αποφεύγουν να ενθαρρύνουν άλλους να πίνουν όταν αυτοί αρνούνται; Επίσης, αν κανείς γνωρίζη άτομα που έχουν τάσι να πίνουν πολύ ή τα οποία είχαν προβλήματα στο να είναι εγκρατείς στο παρελθόν, δεν θα ήταν κατάλληλο ν’ απέχουν να τους προσφέρουν οινοπνευματώδη ποτά ή ακόμη να πίνουν τέτοια ποτά μπροστά τους;

Έτσι εκείνο που παίρνουν οι άνθρωποι όταν αγοράζουν κρασί, εξαρτάται, όχι μόνον από την εκλογή των, αλλά επίσης και από την χρήσι του κρασιού που κάνουν. Για το άτομο που πίνει κρασί με μέτρον, η αγορά του μπορεί να προσθέση μια μικρή επί πλέον απόλαυσι στη ζωή του, όπως λέγει ο Ψαλμωδός στον Ψαλμό 104:15: ‘Ο οίνος ευφραίνει την καρδίαν του ανθρώπου.’ Εξ άλλου, ο αγοραστής που χρησιμοποιεί κρασί χωρίς μέτρον ή εκδηλώνει πτωχή κρίσι όταν το προσφέρη σε άλλους, παίρνει κάτι που δυνατόν να είναι πολύ επικίνδυνο.