Γενετική—Έχει Ανακαλύψει το Μυστικό της Ζωής;

«ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ το μυστικό της ζωής!» διεκήρυξε ο επιστήμων Φράνσις Κρικ σε μια ομάδα συνεργατών του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ το 1953. Αυτός και ο συνεργάτης του Τζαίημς Ουάτσον είχαν κάμει μια εργασία για την οποία επευφημήθησαν πολύ από τον επιστημονικό κόσμο. Ανακάλυψαν πράγματι το μυστικό της ζωής; Επάνω σε τι, πραγματικά, αναφερόταν η ζωηρή συγκίνησίς των;

Είχαν κατασκευάσει ένα υπόδειγμα για να εξηγήσουν πώς ένα μόριο του DNA (διοξυριβοπυρηνικόν οξύ) λειτουργεί στο να διευθύνη την οικοδόμησι του σώματος. Το υπόδειγμά των ήταν μια «σκάλα» ή μία κλιμακοειδής κατασκευή σε μορφή μιας διπλής έλικος ή σπείρας. Σχηματικώς παρίστανε τη λειτουργία του μορίου του DNA ως βασικού παράγοντος που διευθύνει την αλληλεπίδρασι άλλων χημικών ουσιών στα κύτταρα των ζώντων οργανισμών. Αυτό το μόριο του DNA πιστεύεται ότι παίζει τον σπουδαιότερο ρόλο στη μεταβίβασι κληρονομικών χαρακτηριστικών από τον γονέα στους απογόνους.

Το DNA είναι κυρίως εντοπισμένο στον πυρήνα του κυττάρου. Κατά μήκος της κλιμακοειδούς κατασκευής του το DNA περιέχει τα «γονίδια.» Το γονίδιο είναι μέρος ή τμήμα του μορίου του DNA που έχει σχέσι με τη διεύθυνσι της οικοδομήσεως ενός ειδικού κληρονομικού χαρακτηριστικού, όπως είναι το χρώμα του δέρματος ή των ματιών, το σχήμα ενός χαρακτηριστικού του προσώπου, ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητος, και ούτω καθεξής.

Στο υπόδειγμα που κατασκευάσθηκε από τους Ουάτσον και Κρικ, το μόριον του DNA παριστάνεται σαν ν’ αποτελήται από δυο χημικά νήματα σχοινίου περιτυλιγμένα κατά ελικοειδή τρόπο το ένα γύρω από το άλλο. Μεταξύ των δυο νημάτων ή «κικγλιδωμάτων» της «κλίμακος» ή «ανεμόσκαλας» είναι «σκαλοπάτια» ή «βαθμίδες.» Κάθε βαθμίδα αποτελείται από δυο χημικές ουσίες που συμπληρώνουν η μια την άλλη. Αυτές οι χημικές ουσίες ενώνονται στο μέσον των «βαθμίδων» με ένα λεπτό σύνδεσμο υδρογόνου. Το ένα νήμα επομένως είναι αντικατόπτρισμα του άλλου.

Πώς το DNA Διευθύνει την Οικοδόμησι των Μερών του Σώματος

Ας υποθέσωμε ότι στο σώμα ενός ζώντος οργανισμού γίνεται αναγκαίον να οικοδομηθή ένα μόριον πρωτεΐνης (ένας ουσιώδης οικοδομικός λίθος). Τι λαμβάνει χώραν; Πρώτον, το σώμα (του ζώου ή του φυτού) κατά κάποιον τρόπον γνωστοποιεί σε ένα εκ των κυττάρων του σώματος την ανάγκη του για μια ειδική πρωτεΐνη. Ανταποκρινόμενο στην κλήσι το κατάλληλο τμήμα της «ανεμόσκαλας» του κυττάρου του DNA «ανοίγει» όπως το φερμουάρ, δηλαδή χωρίζει τις βαθμίδες στη μέση. Το μισό τμήμα της ανεμόσκαλας χωρίζεται από το άλλο μισό σαν ένα ανοιχτό φερμουάρ ώστε αυτό το τμήμα (και μόνον αυτό το τμήμα) του μακρού μορίου του DNA είναι τώρα σαν μια ανεμόσκαλα πριονισμένη σε δυο μέρη ακριβώς στο μέσον.

Αυτή η κατάστασις είναι μόνον προσωρινή, διότι αμέσως τα «μισά σκαλοπάτια» του ενός νήματος αρχίζουν να προσελκύουν προς το μέρος των τις συμπληρωματικές των χημικές ουσίες από το περιβάλλον υλικό στον πυρήνα. Με αυτό το μέσο «ξαναχτίζουν» τα άλλα μισά στα «σκαλοπάτια» κι έτσι σχηματίζουν ένα νέο νήμα που ονομάζεται «αγγελιαφόρος RNA» (ριζοπυρηνικόν οξύ). Ονομάζεται έτσι επειδή πρέπει ν’ αφήση τον πυρήνα του κυττάρου να φέρη τον τύπο του DNA για την κατασκευή της κατάλληλης πρωτεΐνης.

Έτσι ο «αγγελιαφόρος RNA» ωθείται μακριά, και τα δύο αρχικά νήματα του DNA στον πυρήνα ενώνονται πάλι όπως πριν, έτοιμα να εξαποστείλουν περισσότερους «αγγελιαφόρους RNA» όταν χρειασθούν αργότερα. Το νήμα του RNA πηγαίνει εξωτερικώς του πυρήνος, όπου ένα σώμα ή μόριον στο κύτταρο που ονομάζεται «ριβόσωμα» συνδέεται με το νήμα και φαίνεται να το «διαβάζη,» πράγμα που μπορεί να παραβληθή προς ένα μαγνητόφωνο που αποδίδει λόγια καταγραμμένα στη μαγνητοταινία. Τότε οι κατάλληλες χημικές ουσίες προμηθεύονται για να συνδυασθούν με τα «μισά σκαλοπάτια» επί του «αγγελιαφόρου RNA.»

Έως αυτό το σημείο τι έχει επιτελεσθή; Ο «αγγελιαφόρος RNA» μετέφερε πραγματικά το άγγελμα ή κώδικα από το μόριον DNA ώστε να μπορέση «να διαβασθή» από το ριβόσωμα και να προμηθευθούν ακριβώς χημικές ουσίες και στην ίδια διευθέτησι ως εκείνη στο αρχικό DNA. Επομένως, με τη βοήθεια ενός άλλου είδους RNA που ονομάζεται «μεταφορεύς RNA» ο «αγγελιαφόρος RNA» συναθροίζει χημικές ουσίες που λέγονται «αμινοξέα» για να κατασκευάση την ειδική πρωτεΐνη που ζητείται. Τότε η πρωτεΐνη απελευθερώνεται από το ριβόσωμα και πηγαίνει να εκτελέση την εργασία της ως οικοδομικός λίθος.

Με αυτόν τον πολύπλοκο τρόπο ένα μόριο πρωτεΐνης, το οποίον είναι χημική σύνθεσις διευθυνομένη από το DNA, συντίθεται για να χρησιμοποιηθή σ’ ένα τμήμα του σώματος ενός ζωντανού πλάσματος. Με μια άλλη σύγκρισι, ο τρόπος ενεργείας μπορεί να παρομοιασθή με έναν γιατρό (DNA) στο γραφείο του (τον πυρήνα του κυττάρου) που γράφει μια συνταγή και την στέλλει μέσω ενός αγγελιοφόρου («αγγελιοφόρου RNA»). Όταν ο φαρμακοποιός (το ριβόσωμα) την διαβάση, λαμβάνει τις διατεταγμένες χημικές ουσίες από το ράφι του και τις ενώνει όπως δείχνει η συνταγή. Το φάρμακο (σαν την πρωτεΐνη) που συντίθεται έτσι χρησιμοποιείται για ωρισμένους σκοπούς στο σώμα του ασθενούς.

Τέτοια πράγματα έμαθαν οι επιστήμονες γι’ αυτές τις λεπτές ουσίες, μερικές των οποίων δεν μπορούν να παρατηρηθούν ούτε με μικροσκόπιο. Η ανακάλυψίς των είναι απόδειξις της καταπληκτικής ικανότητος και δυνατότητος της διανοίας του ανθρώπου. Αλλά πιστεύετε ότι αυτοί οι επιστήμονες ανεκάλυψαν πραγματικά «το μυστικό της ζωής»;

Μερικές Αναπάντητες Ερωτήσεις

Προτού αισθανθούμε υπερβολική κατάπληξι για τη νοημοσύνη και τις έρευνες των επιστημόνων, ας κάνωμε λίγες ερωτήσεις για να ιδούμε αν τα μυστικά της ζωής έχουν πλήρως ανακαλυφθή:

Πώς ακριβώς το σώμα γνωστοποιεί την ανάγκη του στο κύτταρο, και πώς αυτό ενεργεί ως σκανδάλη για το τμήμα του μορίου του DNA για «ν’ ανοίξη σαν φερμουάρ» ακριβώς στην κατάλληλη θέσι και αργότερα να ενωθή πάλι μαζί; Τι εμποδίζει το υπόλοιπο της έλικος του DNA «ν’ ανοίξη σαν φερμουάρ»; Η απάντησις σ’ αυτή την τελευταία ερώτησι θα μπορούσε να εξηγήση το άλυτο πρόβλημα γιατί, μολονότι κάθε κύτταρο του σώματος έχει τα ίδια χρωμοσώματα, μόνον ωρισμένα μέρη αυτών φαίνεται να ενεργούν στα διάφορα κύτταρα.

Επίσης πώς, όχι μόνον οι κατάλληλες χημικές ουσίες, αλλά επίσης και όλοι οι κατάλληλοι μηχανισμοί, όπως είναι τα ριβοσώματα, φθάνουν στο κύτταρο για την κατασκευή ενός νέου νήματος του RNA; Πώς το ριβόσωμα «διαβάζει» το RNA και ακριβώς πώς προμηθεύονται οι κατάλληλες χημικές ουσίες στις κατάλληλες θέσεις για να αναπαραγάγουν τον τύπο του DNA και να κατασκευάσουν την κατάλληλη πρωτεΐνη;

Πώς η πληροφορία που κρυπτογραφείται στο DNA μεταφέρεται στα ένζυμα των κυττάρων που κατόπιν ρυθμίζουν την ανάπτυξι νέων κυττάρων; Αυτή, λέγει ο Δόκτωρ Χάουαρντ Χ. Πάττη, του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, είναι μια περιοχή που παρουσιάζει ακόμη τα σοβαρώτερα προβλήματα στους βιολόγους. Λέγει ότι τα απλά υποδείγματα (σαν αυτά που επινοήθηκαν από τους Ουάτσον και Κρικ) δεν μπορούν να εξηγήσουν την ταχύτητα και αξιοπιστία της μεταβιβάσεως πληροφοριών. Μια πολύ βαθύτερη μελέτη του ζητήματος στο υπομοριακόν επίπεδον είναι ακόμη αναγκαία.

Και τελικά, αντιμετωπίζομε το μεγαλύτερο ζήτημα απ’ όλα: Πώς τέτοιες περίπλοκες ουσίες, και η ζωή η ίδια, έφθασαν εκεί στην αρχή; Γι’ αυτά τα ζητήματα οι επιστήμονες δεν έχουν καμμιά απάντησι, μόνο θεωρίες.

Το Ζωντανό Κύτταρο Δεν Προήλθε από Μη Νοήμονες Δυνάμεις

Υπάρχει ένα άλλο ζήτημα που το σκεπτόμενο άτομο θα εξετάση προτού δώση στην επιστήμη της γενετικής την τιμή ότι έχει στα χέρια της το μυστήριο της δημιουργίας, ή ακόμη, καθώς μερικοί θα ήθελαν να πιστεύωμε, την κατοχή της δημιουργικής δυνάμεως. Πιστεύεται ότι κάθε «γονίδιον» (μέρος του μορίου του DNA) αποτελείται από μια αλυσίδα περίπου 1.000 «νουκλεοτιδίων» (κάθε νουκλεοτίδιον, που περιέχει πολλά άτομα, είναι το μισό μιας «βαθμίδος» στην «ανεμόσκαλα» του DNA). Αν μόνον ένα γονίδιο είναι ελαττωματικό, μπορεί να αφαιρέση την ικανότητα του κυττάρου να διπλασιασθή. Ή, όταν το κύτταρο διαιρεθή, το νέο κύτταρο που σχηματίσθηκε θα είναι ελαττωματικό. Πώς η ανάπτυξις των κυττάρων ή διαίρεσις θα ελάμβανε ποτέ χώραν αν οι χιλιάδες των μερών, που αποτελούν μόνον ένα γονίδιο, θα μπορούσαν να συνενωθούν τυχαίως, κατά σύμπτωσιν ή από «τυφλή δύναμι,» όπως θ’ απαιτούσε η θεωρία της εξελίξεως; Πόση λιγώτερη τύχη θα ήταν δυνατή, όταν λέγουν ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδων γονίδια στο DNA σε κάθε χρωμόσωμα ενός ανθρωπίνου κυττάρου!

Ακόμη και στις απλούστατες μορφές ζωής, η αλυσίδα του DNA είναι ακόμη εξαιρετικά περίπλοκος. Επί παραδείγματι, έπειτα από είκοσι ετών έρευνες, οι βιολόγοι έχουν χαρτογραφήσει περίπου μόνον το ένα τρίτο των γονιδίων κατά μήκος της σπείρας του DNA στο «στοιχειώδες» εντερικό βακτηρίδιο που είναι γνωστόν ως Εσχερίχια βακτηρίδια.

Αν ο άνθρωπος με τη νοημοσύνη του χρειάζεται είκοσι έτη για να χαρτογραφήση μόνον τη σύνθεσι ολίγων γονιδίων, πώς θα μπορούσαν ποτέ τυφλές δυνάμεις να συγκεντρώσουν το αναγκαίο υλικό, να το συνδυάσουν και να το κάμουν να εργάζεται με αυτόν τον πολύπλοκο τρόπο; Αν η αλυσίδα του DNA ήταν μόνον ας πούμε, κατά τα τρία τέταρτα ή εννέα δέκατα πλήρης, ούτε ακόμη ένα μονοκύτταρο ζώο δεν θα μπορούσε να έλθη σε ζωή. Όχι, το πλάσμα έπρεπε να εμφανισθή ολόκληρο, όλο μαζί, διά μιας, ή καθόλου. Αυτό απαιτεί δημιουργία και Ανώτερο Πνεύμα.

Δώστε Αίνον σ’ Εκείνον στον Οποίον Ανήκει

Όλα αυτά τονίζουν το σημείο ότι εμείς δεν θα έπρεπε να είμεθα πάρα πολύ πρόθυμοι να δώσωμε αίνον σε ανθρώπους πέραν εκείνου που αξίζουν. Θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε απλή λογική και ισορροπία. Όταν παρατηρούμε την εξαιρετικά πολύπλοκη, μάλιστα θαυμαστή συγκρότησι και λειτουργία των ζωντανών κυττάρων, μήπως βλέπομε να λειτουργούν τυφλές δυνάμεις; Ή βλέπομε τη νοημοσύνη ενός αοράτου Ανωτάτου Αρχιτέκτονος, ο οποίος έδωσε στον άνθρωπο τον εγκέφαλο να ερευνά και να εννοή μερικά από τα πράγματα της δημιουργίας του και τους νόμους που τα διέπουν;—Ρωμ. 1:20.

Η Βίβλος μάς λέγει ότι υπάρχει ένας Δημιουργός. Αυτός είναι ο Ιεχωβά Θεός. Γι’ αυτόν εκείνοι τους οποίους η Βίβλος περιγράφει ως «πρεσβυτέρους» στον ουρανό, που έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμι και βαθειά γνώσι της επιγείου δημιουργίας παρά οι άνθρωποι, διακηρύσσουν: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ο Θεός ημών, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκ. 4:11, ΜΝΚ.

Ο Βασιλεύς Σολομών, προικισμένος από τον Θεό με εμπνευσμένη σοφία, εξέφρασε την κατάλληλη άποψι για τις καυχήσεις και προγνώσεις των ανθρώπων οι οποίοι κάνουν υπερβολικές δηλώσεις και ισχυρισμούς πέραν της πραγματικότητος. Έγραψε: «Είδον παν το έργον του αληθινού Θεού, ότι άνθρωπος δεν δύναται να εξακριβώση το έργον το οποίον έγεινεν υπό τον ήλιον. Επειδή όσον και αν κοπιάση ο άνθρωπος ζητών, βεβαίως δεν θέλει ευρεί· έτι δε και ο σοφός εάν είπη να γνωρίση αυτό, δεν θέλει δυνηθή να εξακριβώση.»—Εκκλ. 8:17, ΜΝΚ

[Πίνακας στη σελίδα 5]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

«Γονίδιον» ή Τμήμα του Μορίου του DNA

Νήματα του DNA αποχωρίζονται Νήματα του DNA ανασυνδέονται

Ο αγγελιοφόρος RNA χωρίζει