Ποιο Είδος Αγάπης Καταλήγει σε Ευτυχία;
ΠΟΙΟΣ δεν επιθυμεί να είναι ευτυχής—και επί πλέον να έχη μια ευτυχία που να είναι διαρκής; Πολλά άτομα αποβλέπουν στην αγάπη για ευτυχία. Αλλά ποιο είδος αγάπης καταλήγει σε ευτυχία; Οποιοδήποτε είδος;
Παραδείγματος χάριν, τι μπορεί να λεχθή για την αγάπη του χρήματος; Η αγάπη αυτή φέρνει μήπως αγνή ευτυχία; Ή μήπως συμβαίνει οι άνθρωποι που επιδιώκουν μια τέτοια αγάπη να ‘διαπερνούν εαυτούς με οδύνας πολλάς,’ όπως λέγει η Γραφή;—1 Τιμ. 6:10.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τέσσερες λέξεις για να περιγράψουν ή να τονίσουν τα τέσσαρα είδη της αγάπης: έρως, στοργή, φιλία και αγάπη. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι το καθένα από αυτά τα τέσσερα είδη μπορεί να συντελέση στην ευτυχία ενός ατόμου.
Για ν’ αρχίσωμε, ο έρως είναι η έλξις των δύο φύλων μεταξύ των. Ο Θεός δείχνει ότι η έκφρασις αυτής της αγάπης έχει την κατάλληλη θέσι της, διότι στη Γραφή ένας έγγαμος άνδρας παροτρύνεται ν’ απολαμβάνη τα θέλγητρα της γυναίκας του. (Παροιμ. 5:15-20) Όταν τα έγγαμα άτομα δείχνουν εκτίμησι στην άποψι αυτή της αγάπης, η ευτυχία του γάμου αυξάνει σε μεγάλο βαθμό.—1 Κορ. 7:3-7.
Εν τούτοις ο έρως πρέπει να ελέγχεται, διότι μπορεί να οδηγήση σε χαλαρή και ανήθικη διαγωγή. Στην πραγματικότητα ο έρως έχει ένα τρόπο να μεταμφιέζεται. Ένα άτομο μπορεί ν’ απατάται νομίζοντας ότι δείχνει αδελφική αγάπη, ενώ πραγματικά είναι ο έρως ή η έλξις του φύλου που τον ωθεί να δείχνη ευγένεια σε κάποιο άτομο του αντιθέτου φύλου.
Στοργή ονομάζεται η φυσική αγάπη μεταξύ στενών συγγενών και ιδιαιτέρως μεταξύ γονέων και τέκνων. Είναι η αγάπη που υπάρχει μεταξύ αρρένων και θηλέων αδελφών και η οποία πάντοτε συντελεί πάρα πολύ στην ευτυχία. Είναι η αγάπη που συνδέει μια μητέρα με το παιδί της και κάνει τον πατέρα να σπλαγχνίζεται τα τέκνα του.—Ψαλμ. 103:13· Ησ. 49:15.
Η φυσική αυτή αγάπη ή στοργή πρέπει, εν τούτοις, να κυβερνάται ή να καθοδηγήται από Βιβλικές αρχές. Διαφορετικά θα μπορούσε να καταλήξη σε ανάρμοστη μεροληπτική αγάπη, κάνοντας κάποιο μέλος που έχει ευθύνη να δείχνη περισσότερη εύνοια σε ένα μέλος της οικογενείας με αποτέλεσμα έτσι την αποστέρησι προνομίων από τα άλλα μέλη. Ή, μια τέτοια οικογενειακή αγάπη θα μπορούσε να κάμη τους γονείς λόγω αυτής της συναισθηματικότητος να μη διαπαιδαγωγήσουν κατάλληλα τα παιδιά των.
Η φιλία προσδιορίζεται γενικά ως αγάπη μεταξύ φίλων οι οποίοι έχουν κάποια κοινά συμφέροντα. Οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν και να εκφράζουν τέτοια φιλική αγάπη μεταξύ των. (Ρωμ. 12:10· 1 Θεσ. 4:9) Αλλ’ η φιλική αυτή αγάπη πρέπει να εκδηλώνεται σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές. Διαφορετικά θα μπορούσε να οδηγήση σε κακές συναναστροφές οι οποίες φθείρουν τα χρηστά ήθη. (1 Κορ. 15:33) Θα μπορούσε να λεχθή ότι αυτή η φιλία πρέπει συνήθως να καλλιεργήται, ενώ η οικογενειακή αγάπη (η στοργή) είναι σε κάποιο βαθμό κληρονομική.
Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι η Γραφή δεν χρησιμοποιεί ποτέ τη λέξι φιλία όταν δίνη εντολή στους ανθρώπους ν’ αγαπούν τον Θεόν, ίσως διότι ο Θεός, ως κυρίαρχος του σύμπαντος, λαμβάνει δικαιωματικά την πρωτοβουλία να εκλέγη τους φίλους του και να καθορίζη με ποιους θα έχη μια στενή επικοινωνία. (Ψαλμ. 15:1, 2) Ο Ιησούς, εντούτοις, διαβεβαίωσε τους μαθητάς του ότι «ο Πατήρ σάς αγαπά.»—Ιωάν. 16:27.
Η λέξις αγάπη χρησιμοποιείται για να περιγράψη τον δεσμό στον οποίο η αρχή αποτελεί το ποιο έντονο χαρακτηριστικό, τονίζοντας το χαρακτηριστικό αυτό περισσότερο από το χαρακτηριστικό της φυσικής αγάπης. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται σχετικά με την αγάπη που έδειξε ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά αποστέλλοντας τον Υιό του στον κόσμο για να πεθάνη χάριν των αμαρτωλών, πράγμα που και ο Ιησούς έδειξε με το να καταθέση τη ζωή του για τους φίλους του. Επειδή η αγάπη των Χριστιανών για τον Θεό στηρίζεται σε δίκαιες αρχές, η αγάπη των τούς κάνει να τηρούν τις εντολές του με κάθε θυσία.—Μάρκ. 12:29, 30· Ιωάν. 3:16· 15:13· Ρωμ. 5:8.
Επίσης, η αγάπη που δείχνουν οι Χριστιανοί μεταξύ των περιλαμβάνει όχι μόνο φιλική και αδελφική αγάπη αλλ’ επίσης οδηγείται από δίκαιες αρχές και είναι θεμελιωμένη επάνω σ’ αυτές. Αυτό δείχνει ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού.—Ιωάν. 13:34, 35.
Πώς εργάζεται η αγάπη περιγράφεται για μας στην 1 Κορινθίους επιστολή κεφάλαιο 13. Η αγάπη δεν ζητεί τα δικά της συμφέροντα· χαίρει για την αλήθεια, ανέχεται, ελπίζει και υπομένει τα πάντα. Η αγάπη ποτέ δεν αποτυγχάνει. Συνεπώς είναι προωρισμένη να καταλήξη σε ευτυχία, διότι, όπως είπε ο Ιησούς, «μακαριώτερον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.
Προσπαθώντας όμως να εκφράσετε αγάπη μ’ έναν τρόπο ανιδιοτελή και που οδηγείται από αρχές, έχετε ακόμη ανάγκη από θεία σοφία ώστε η αγάπη να καταλήξη σε πραγματική ευτυχία για σας. Θα μπορούσατε, παραδείγματος χάριν, να συγκεντρωθήτε τόσο πολύ στην πορεία της αυτοθυσίας ώστε να υποστήτε νευρική κατάπτωσι. Έτσι, η ανιδιοτελής αγάπη που στηρίζεται σε αρχές βασίζεται σε γνώσι και σοφία για την κατάλληλη εκδήλωσί της.—Φιλιπ. 1:9, 10.
Είναι λοιπόν φανερό ότι και οι τέσσερες αυτές απόψεις της αγάπης μπορούν κατάλληλα να βρουν τη θέσι τους στη Χριστιανική ζωή. Ο έρως, φυσικά, περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στις συζυγικές σχέσεις. Η στοργή ή φυσική αγάπη δεν περιορίζεται στους εξ αίματος συγγενείς, διότι η σύζυγος του ανδρός καθίσταται η στενώτερη συγγενής του, εφόσον οι δύο είναι μία σαρξ. Επιπροσθέτως, μεταξύ των Χριστιανών επικρατεί ένα οικογενειακό πνεύμα και τα άτομα είναι δυνατόν να δείχνουν πατρική ή μητρική αγάπη για εκείνους που δεν είναι φυσικοί απόγονοί των και αντιθέτως.—Μάρκ. 10:29, 30.
Επίσης πρέπει να υπάρχη ακόμη και φιλία μεταξύ Χριστιανών καθώς και στις οικογένειες (όπως μεταξύ πατρός και υιού, καθώς στην περίπτωσι του Ιεχωβά και του Υιού του [Ιωάν. 5:20]), και στον γάμο. Επίσης, όλη η αγάπη μας πρέπει να είναι αγάπη που στηρίζεται σε αρχές. Οι δεσμοί της οικογενείας ή του γάμου δεν πρέπει ποτέ να στηρίζωνται ολοκληρωτικά σε αισθήματα για να είναι ισχυροί. Μερικές φορές πρέπει να γίνεται αισθητό κάποιο αίσθημα καθήκοντος. Πρέπει επίσης ν’ αναγνωρίζεται η ανάγκη ελέους και συγχωρητικότητος, μακροθυμίας και υπομονής. Όλα αυτά μπορεί να λεχθή ότι περιλαμβάνονται στην αγάπη.
Είναι αλήθεια ότι και οι τέσσερες πλευρές της αγάπης μπορούν να καταλήξουν σε κάποιο μέτρο ευτυχίας: ο έρως, η στοργή, η φιλία και η αγάπη. Πρέπει όμως να καθοδηγούνται από αρχές της Γραφής. Τότε μπορούν να καταλήξουν σε ευτυχία με την επιδοκιμασία του Δημιουργού, του Ιεχωβά Θεού, και να κερδίσουν αιώνιο ζωή με ευτυχία στο νέο του σύστημα πραγμάτων.