Τυφλή, Αλλά Ζη μια Γεμάτη και Χρήσιμη Ζωή

Όπως το αφηγήθηκε στον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στο Πόρτο Ρίκο

ΠΟΛΛΑ άτομα δυστυχώς θεωρούν τον τυφλό ως ανεπανόρθωτα ανάπηρο. Αλλά γνωρίζετε ότι υπάρχουν τυφλοί δικηγόροι, γιατροί και διδάσκαλοι; Η τυφλότης είναι ένα μειονέκτημα, αλλά δεν εμποδίζει πολλούς ανθρώπους να ζουν μια γεμάτη και χρήσιμη ζωή.

Είμαι τελείως τυφλή. Εν τούτοις, είμαι μια νοικοκυρά, φροντίζω τον σύζυγό μου και έχω μεγαλώσει δυο παιδιά.

Δεν είμαι εκ γενετής τυφλή. Αλλά είχα χρωμοφόρο στον αμφιβληστροειδή, που αργά άλλα προοδευτικά απλώθηκε και κάλυψε την όρασί μου. Επειδή δεν έβλεπα αρκετά καλά για να κάνω την σχολική μου εργασία, οι διδάσκαλοι στην αρχή νόμιζαν ότι ήμουν καθυστερημένη. Με τον καιρό όμως η δυσκολία μου έγινε αντιληπτή και με έβαλαν σε σχολείο προστασίας της οράσεως. Τότε μέναμε στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, και είχαμε μετακομίσει εκεί από το Πόρτο-Ρίκο.

Στα γυμνασιακά μου χρόνια παρακολουθούσα το Ινστιτούτο για Τυφλούς της Νέας Υόρκης. Μπορούσα ακόμη να βλέπω σχήματα και σιλουέττες και είχα καλή αντίληψι του φωτός. Ελάμβανα μέρος σε πολλές σχολικές δραστηριότητες και διάβαζα με το σύστημα Μπράιγ επί ώρες. Αυτά ήσαν ευτυχισμένα χρόνια. Δεν θεωρούσα την κακή όρασι σαν ένα μειονέκτημα, άλλα μάλλον την θεωρούσα σαν ένα συμπτωματικό γεγονός της ζωής.

Ανατροφή Παιδιών

Σε ηλικία είκοσι ετών παντρεύθηκα έναν αξιωματικό διαβιβάσεων, τον οποίο συνήντησα όταν μάθαινα το επάγγελμα της χειρίστριας τηλεφωνικού κέντρου στο Πόρτο Ρίκο. Όταν τα δυο παιδιά μου ήσαν νήπια, διατηρούσα ακόμη κάποια αντίληψι των σχημάτων και του φωτός και με την ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθησι της αφής δεν ήταν δύσκολο για μένα να τα περιποιούμαι. Μπορούσα εύκολα να τα λούζω και να τα ντύνω και τους ετοίμαζα θρεπτικά γεύματα. Εν τούτοις, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα παιδιά, δεν τους άρεσαν όλα. Θυμάμαι όταν ο άνδρας μου ερχόταν στο σπίτι το βράδυ εύρισκε τροφή την οποία, χωρίς εγώ να γνωρίζω, είχαν πετάξει από το παράθυρο.

Εν τούτοις, αντί να είναι ένα εμπόδιο, νομίζω ότι η τυφλότης μου πράγματι ωφέλησε τα παιδιά. Υποκινήθηκαν να δείχνουν περισσότερη αγάπη και ενδιαφέρον για μένα και για άλλους. Η παρατηρητικότης των έγινε οξύτερη καθώς χρησιμοποιούσαν την όρασί τους για λογαριασμό μου. Μου έλεγαν το ακριβές χρώμα κάθε τμήματος του ουρανού, μικρές λεπτομέρειες του πώς ήσαν ντυμένοι οι άνθρωποι, και πολλά άλλα πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι παραβλέπουν.

Από πολύ νεαρή ηλικία εδίδαξα στα παιδιά καλές συνήθειες και προσωπική οργάνωσι. Εργάσθηκα σκληρά γι’ αυτό, διότι η συνεργασία τους ήταν απαραίτητη για να φροντίζω κατάλληλα για το νοικοκυριό. Παράδειγμα, όταν έβγαζαν τα ρούχα τους, τα έβαζαν πάντοτε στο ίδιο μέρος ώστε να τα βρίσκω την ημέρα της πλύσης. Και μετά από κάθε γεύμα τα δίδαξα ν’ αφήνουν τα σκεύη των επάνω στο τραπέζι σε μια ωρισμένη θέσι ώστε εύκολα να μπορώ να τα μαζεύω και να τα παίρνω στην κουζίνα.

Το να διδάξω την κόρη μου μαγειρική ήταν ένα ιδιαίτερο κατόρθωμα. Ήταν πολύ δυσάρεστο μερικές φορές, επειδή δεν τοποθετούσε πάντοτε τα πράγματα στην ίδια θέσι ώστε να τα βρίσκω. Εν τούτοις, με τον καιρό και με υπομονή έμαθε τελικά να κάνη τα πράγματα όπως ένα τυφλό άτομο. Έτσι όχι μόνο έμαθε να μαγειρεύη, αλλ’ ανέπτυξε εξαιρετική προσωπική οργάνωσι.

Προσπάθησα να αναθρέψω τα παιδιά έτσι ώστε να μη ντρέπωνται επειδή ήμουν τυφλή και δεν νομίζω ότι το έκαμαν. Για να διασκεδάση μαζί μου, ο μικρός Τόμμυ έκανε μερικές φορές αστεία. Στην ηλικία των επτά ή οκτώ ετών είχε την ικανότητα να μιμήται φωνές. Κτυπούσε το κουδούνι και εμιμείτο τη φωνή πιο ηλικιωμένων ατόμων. Μερικές φορές έβγαζα την ρόμπα του σπιτιού, καλλώπιζα το πρόσωπό μου, βούρτσιζα τα μαλλιά μου και ετοιμαζόμουν να δεχθώ αυτούς που νόμιζα επισκέπτες. Κάποτε, όταν ένας νεαρός ήρθε για κάποια δουλειά, νόμισα ότι ήταν ο σκανδαλιάρης Τόμμυ και χρειάσθηκε αρκετή συζήτησις μαζί του για να με πείση ότι δεν ήταν ο γυιος μου.

Κάνω τα Ψώνια Μου

Οι άνθρωποι συχνά ρωτούν πώς τα καταφέρνω έξω από το σπίτι μου ώστε να φροντίζω για τα πολλά απαραίτητα καθήκοντα σχετικά με τον εαυτό μου και το σπίτι. Όταν ψώνιζα, στην αρχή χρειαζόμουν βοήθεια για να μάθω το δρόμο για τα καταστήματα, αλλ’ όταν ο σκύλος οδηγός μου συνηθίση την περιοχή, δεν έχω πρόβλημα. Μπαίνοντας σ’ ένα κατάστημα ή περνώντας από την πόρτα του συνήθως ξέρω τι είδους επιχείρησις είναι εξ αιτίας της μυρωδιάς και του γενικού περιβάλλοντος. Το κάθε είδος επιχειρήσεως έχει την ιδιαίτερη δική του μυρωδιά και τους θορύβους. Έτσι δεν έχω δυσκολία για να προσδιορίσω ένα φαρμακείο, ένα μεγάλο κατάστημα και ούτω καθ’ εξής.

Μ’ αρέσει να ντύνωμαι ωραία κι έτσι είμαι προσεκτική όταν ψωνίζω φορέματα. Όταν φθάνω στο διαμέρισμα του μεγάλου καταστήματος που θέλω, λέω στην πωλήτρια το μέγεθος, το χρώμα και το σχέδιο του ενδύματος που μ’ ενδιαφέρει. Στο μυαλό μου μπορώ να «βλέπω» ακριβώς τι θέλω κι έτσι κάνω το καλύτερο που μπορώ για να το εξηγήσω. Κατόπιν όταν το δοκιμάζω, ρωτώ τους παρευρισκομένους πώς μου πηγαίνει. Βεβαίως, μπορώ να αισθανθώ αν εφαρμόζη καλά κι έτσι μπορώ τελικά να κάνω την εκλογή μου.

Το βρίσκω πιο δύσκολο να ψωνίζω τρόφιμα, γιατί κάποιος πρέπει να διαβάση τις ετικέττες. Όταν πηγαίνω στο σούπερ-μάρκετ παρακαλώ τους υπαλλήλους να με βοηθήσουν. Έχω στο μυαλό μου ακριβώς τι θέλω, διότι οι υπάλληλοι δεν μπορούν να σπαταλήσουν όλη την ημέρα τριγυρίζοντας μέσα στο κατάστημα για μένα. Τις περισσότερες φορές παίρνω ένα σύντροφο όταν πηγαίνω να ψωνίσω τρόφιμα.

Όταν γυρίζω στο σπίτι με τα ψώνια μου έχω μια ιδιαίτερη θέσι για το κάθε πράγμα. Αν δεν είχα, δεν θα μπορούσα να το βρω αργότερα. Έτσι μπορείτε να καταλάβετε γιατί προτιμώ να τα τοποθετώ όλα μόνη μου. Για να προσδιορίζω τα πράγματα μαθαίνω το σχήμα τους, και στην περίπτωσι κονσερβών τα σημειώνω, έτσι όταν ζητώ κάτι ξέρω αμέσως πού είναι και τι είναι.

Μαγείρευμα και Καθάρισμα

Μ’ ευχαριστεί το μαγείρευμα και μου αρέσει να ετοιμάζω ποικιλία φαγητών. Αυτό δεν είναι δύσκολο. Γνωρίζω τα διάφορα υλικά από το ράφι στο οποίο βρίσκονται και από τα διαφορετικά σχήματα και μεγέθη των κουτιών και κονσερβών. Επίσης, οι αισθήσεις μου της αφής, της οσφρήσεως και της γεύσεως βοηθούν ν’ αποφεύγω κάποιο μπέρδεμα. Πραγματικά, προτιμώ να μαγειρεύω μόνη μου διότι, αν άλλοι με βοηθούν, δεν ξέρω που βάζουν τα πράγματα και αργότερα δυσκολεύομαι να τα βρω.

Μεγάλη βοήθεια προσφέρει ο ειδικός εξοπλισμός της κουζίνας που έχει σχεδιασθή για τους τυφλούς. Υπάρχουν προεξοχές στον διακόπτη της θερμοκρασίας του φούρνου μου και στο χρονόμετρο Μπράιγ ή στον χρονοδιακόπτη. Έτσι μπορώ να προσδιορίσω με την αφή πού να τοποθετήσω τον διακόπτη θερμοκρασίας και τον χρονοδιακόπτη. Επίσης έχω ένα πλαστικό πλάστη που μπορεί να χρησιμοποιηθή με το ένα χέρι, κι έτσι μου επιτρέπει να πιάνω το ζυμάρι με το άλλο χέρι. Έχω κι ένα βιβλίο μαγειρικής Μπράιγ, Μαγειρεύετε Χωρίς να Βλέπετε.

Η ξεχωριστή προσπάθεια που χρειάζεται για να διατηρώ το σπίτι μου καθαρό πάντοτε άξιζε τον κόπο για μένα. Κατά καιρούς οι γείτονές μου φέρνουν ακόμη και επισκέπτες για να δείξουν ένα παράδειγμα νοικοκυρεμένου σπιτιού. Με την αίσθησι της αφής μπορώ να πω πότε το πάτωμα ή τα έπιπλα χρειάζονται καθάρισμα. Κάποτε για λίγο διάστημα είχα μια υπηρέτρια που νόμιζε ότι μπορούσε να με εκμεταλλευθή· έτσι έσπρωχνε τη σκόνη κάτω από τα κρεββάτια. Αργότερα το εξήτασα αυτό με τα γυμνά πόδια μου και βρέθηκε σε δύσκολη θέσι όταν τα πόδια ήσαν τόσο ακάθαρτα ώστε χρειάζονταν πλύσιμο με βούρτσα.

Είναι πραγματικά ουσιώδες να είναι τακτοποιημένο το σπίτι μου και το κάθε πράγμα να βρίσκεται σε μια ωρισμένη θέσι. Έτσι, έχω μια διανοητική εικόνα του κάθε δωματίου ώστε να διασχίζω ολόκληρο το σπίτι χωρίς να σκοντάφτω σε τίποτε.

Επαίδευσις των Αισθήσεων

Μερικά άτομα πιστεύουν ότι οι άλλες αισθήσεις των τυφλών είναι φυσικά ανώτερες. Εν τούτοις, οι μελέτες δείχνουν ότι αυτό δεν συμβαίνει. Οι τυφλοί δεν γεννιούνται με ειδικά οξεία ακοή, αφή όσφρησι ή γεύσι, άλλα μάλλον, με την εκπαίδευσι αυτών των αισθήσεων είναι ικανοί ν’ αυξήσουν την αποτελεσματικότητά των. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Καθήστε και ακούστε κάποια μουσική. Κλείστε τα μάτια σας ώστε να μπορήτε καλύτερα να εκτιμήσετε τους ήχους. Τώρα, τι κάνετε; Αποκλείετε ωρισμένα πράγματα που θα μπορούσαν να σας αποσπάσουν και με το να συγκεντρώνεσθε εκπαιδεύετε την ακουστική σας ικανότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους τυφλούς. Δεν έχομε τις περισπάσεις που έχουν άτομα που βλέπουν, κι έτσι μπορούμε να συγκεντρωθούμε καλύτερα στην ανάπτυξι των άλλων αισθήσεων, όπως είναι η ακοή μας.

Είναι αξιοσημείωτη η ποσότης των πληροφοριών που μπορούν ν’ αποκτηθούν μέσω των αισθήσεων εκτός της οράσεως. Χρησιμοποιώ όλες τις αισθήσεις μου, όσφρησι, ακοή, αφή και γεύσι—ώστε να «βλέπω,» για να το πούμε έτσι, πού είμαι ή τι κάνω. Μ’ αυτόν τον τρόπο παίρνω μια αρκετά πλήρη εικόνα του περιβάλλοντός μου, γνωρίζοντας ακριβώς τι συμβαίνει γύρω μου.

Η αίσθησις της ακοής είναι ιδιαίτερα σπουδαία. Υπάρχουν, βεβαίως, ήχοι που εκπέμπονται από αντικείμενα—ένα αυτοκίνητο που κορνάρει, ένας ανεμιστήρας που κινείται ή ένα άτομο που ομιλεί. Οι τυφλοί γίνονται ικανώτεροι στο να διακρίνουν τέτοιους ήχους. Επί παραδείγματι, μπορώ να καταλάβω από την κατεύθυνσι της φωνής κάποιου αν αυτός είναι ψηλός ή κοντός, και έτσι ή σηκώνω το κεφάλι μου προς το πρόσωπο κάποιου ή το κατεβάζω, όπως το απαιτεί η περίστασις.

Επίσης, οι ήχοι που ανακλώνται προσφέρουν μεγάλη βοήθεια. Το περιβάλλον αναδίδει ήχους όλων των ειδών—βήματα στο πεζοδρόμιο, φωνές ανθρώπων, ήχους κυκλοφορίας, και ούτω καθ’ εξής—και αυτοί οι ήχοι διαρκώς ανακλώνται στους τοίχους, στα έπιπλα, στο δάπεδο και σε άλλα πράγματα. Τα τυφλά άτομα αναπτύσσουν μια αντίληψι αυτών των ανακλωμένων ήχων και συχνά μπορούν να μάθουν πολλά απ’ αυτούς. Επί παραδείγματι, μπορώ να περπατώ στο δρόμο ή να διασχίζω ένα κτίριο και να καταλαβαίνω από τον ήχο που ανακλάται αν βρίσκωμαι κοντά σ’ ένα τοίχο, σε μια πόρτα ή σ’ ένα άλλο αντικείμενο.

Επίσης η αίσθησις της αφής μού λέγει πολλά πράγματα. Μαθαίνω όχι μόνον από αυτά που αγγίζω με τα χέρια μου, άλλα από τα πράγματα που με αγγίζουν. Ένα απαλό αεράκι, όσο ελαφρό κι αν είναι, μπορεί να δείχνη ένα ανοιχτό παράθυρο ή πόρτα ή, αν είμαι στο δρόμο, ένα άνοιγμα ανάμεσα σε δυο κτίρια. Η αντίληψις του θερμού και του ψυχρού είναι σπουδαία, όπως όταν κινούμαι γύρω στην κουζίνα με αναμμένο το φούρνο. Επίσης μπορώ να πω αν ένα αυτοκίνητο είναι σταματημένο πολλή ή λίγη ώρα από τη θερμότητα που εκπέμπει. Ο μέσος άνθρωπος συνήθως εκπλήσσεται από την πλήρη εικόνα του περιβάλλοντός μου που αποκτώ από αντίληψι μέσω των άλλων αισθήσεων εκτός της οράσεως.

Μιλώντας με τους Τυφλούς

Μπορείτε να είσθε υποβοηθητικοί με το να μεταχειρίζεσθε τους τυφλούς με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίζεσθε άτομα που βλέπουν. Παρακαλούμε μη μας πλησιάζετε λέγοντας: «Μάντεψε ποιος είμαι.» Αυτό μόνον δίνει έμφασι στην κατάστασί μας. Όταν συστήνετε κάποιον σ’ ένα τυφλό άτομο, αντί να λέτε απλώς «Σας γνωρίζω τον Κο Τάδε,» θα είναι πιο υποβοηθητικό αν πήτε, «Στα δεξιά σας είναι ο κύριος Τάδε, που θα ήθελα να γνωρίσης.»

Επίσης, δεν είναι αλήθεια ευγενικό να λέτε, Εκεί περνάει αυτός ο καημένος ο τυφλός! Δεν αισθάνομαι ότι είμαι «καημένη.» Επειδή απλώς έχομε ένα μειονέκτημα, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ζήσωμε γεμάτη και χρήσιμη ζωή. Το εκτιμούμε όταν μας μιλάτε με τον ίδιο τρόπο που μιλάτε στους άλλους. Έτσι αισθανόμεθα ότι είμεθα μέρος της ομάδος και όχι κάποιο σπάνιο είδος.

Μια Γεμάτη και Χρήσιμη Ζωή

Μπορώ πραγματικά να κάνω τα περισσότερα πράγματα που κάνουν και τα άτομα που βλέπουν. Όχι μόνο μπορώ να διαβάζω, άλλα επίσης μπορώ να γράφω με το σύστημα Μπράιγ, χρησιμοποιώντας μια γραφίδα κι ένα μικρό κομμάτι μέταλλο γεμάτο τρύπες. Εφ’ όσον αυτά τα όργανα είναι μικρά, μπορώ να τα έχω μαζί μου και να κρατώ σημειώσεις όταν χρειάζωμαι. Όταν κάνω μια ομιλία στην Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, στην οποία είμαι εγγεγραμμένη, στην εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά με την οποία είμαι συνδεδεμένη, μπορώ να αγγίζω τις σημειώσεις μου κι έτσι ποτέ δεν χρειάζεται να στρέψω το πρόσωπό μου από το ακροατήριο. Επίσης ποτέ δεν χρειάζεται να κυττάξω την ώρα· την ξέρω αγγίζοντας το ρολόι μου.

Εν τούτοις αυτό που πράγματι γεμίζει τη ζωή μου και της δίνει νόημα είναι το ότι γνωρίζω τον Δημιουργό μας, τον Ιεχωβά Θεό, και τον υπηρετώ. Είμαι μια ολοχρόνια δασκάλα, και διαθέτω τουλάχιστον εκατό ώρες τον μήνα βοηθώντας άλλους να μάθουν τους σκοπούς του Θεού. Πηγαίνω με τον σκύλο μου και επισκέπτομαι άτομα από θύρα σε θύρα. Όταν βρω κάποιον που θέλει να επιστρέψω, γράφω το όνομα και τη διεύθυνσίν του, προσέχοντας να θυμούμαι που βρίσκομαι και πώς να επιστρέψω στον ίδιο δρόμο, και κατόπιν με τη βοήθεια του σκύλου μου επιστρέφω. Προς το παρόν διεξάγω κάθε εβδομάδα περίπου δέκα Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ατόμων.

Ανέθρεψα τα παιδιά μου να συμμετέχουν και αυτά σ’ αυτό το ίδιο θεόδοτο έργο. Τον Μάρτιο του 1970 η κόρη μου Μαρλήν απεφοίτησε από την ιεραποστολική Σχολή Γαλαάδ των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι της Νέας Υόρκης και τον Σεπτέμβριο του 1971 ο Τόμμυ απεφοίτησε από την ίδια σχολή. Ο Τόμμυ είναι τώρα ιεραπόστολος στην Ισπανία.

Η Μαρλήν υπηρέτησε ως ιεραπόστολος επί έξη μήνες στο Εκουαδόρ, άλλα κατόπιν αρρώστησε και επέστρεψε στο Πόρτο Ρίκο. Ήμουν μαζί της μέρα και νύχτα στο νοσοκομείο. Από το κρεββάτι της μελετούσε τη Βίβλο με μια από τις νοσοκόμες, μολονότι λιποθυμούσε κάθε φορά που τελείωνε η μελέτη. Η νοσοκόμος είναι τώρα έτοιμη να συμβολίση με το εν ύδατι βάπτισμα την αφιέρωσί της να υπηρετή τον Ιεχωβά Θεό. Η Μαρλήν έζησε είκοσι πέντε παραγωγικά έτη, αλλ’ η ασθένειά της απεδείχθη μοιραία. Περισσότερα από χίλια άτομα παρηκολούθησαν την κηδεία της.

Τώρα, όταν μιλώ στους ανθρώπους για τους σκοπούς του Θεού, αυτοί οι σκοποί έχουν πρόσθετη σημασία για μένα. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Ιεχωβά Θεό για την υπόσχεσι της αναστάσεως και που θα έρθη η ημέρα που θα μπορώ να πιάσω την κόρη μου, να την ακούσω και, ναι, να την δω, όταν θα ζήση και πάλι επάνω σ’ αυτή την γη. Αισθάνομαι ότι η ζωή μου είναι πράγματι μια γεμάτη και χρήσιμη ζωή, καθώς συμμερίζομαι με όσο περισσοτέρους ανθρώπους μπορώ τη μεγαλειώδη ελπίδα που ο στοργικός Δημιουργός μας προσφέρει στο ανθρώπινο γένος.