“Δεν Ενδιαφέρομαι”—Γιατί;
«ΔΕΝ ενδιαφέρομαι.» Το έχετε πει αυτό ποτέ όταν κάποιος από τους Χριστιανούς Μάρτυρας του Ιεχωβά σας επεσκέφθη στην πόρτα σας; Στην πραγματικότητα αυτή ήταν η πρώτη μου αντίδρασις όταν με επεσκέφθησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά τι ήταν εκείνο που δεν μ’ ενδιέφερε; Τι σας έκανε και σας να πήτε «δεν ενδιαφέρομαι;»
Τι είναι εκείνο για το οποίο θέλουν να μιλήσουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν επισκέπτωνται τα σπίτια των ανθρώπων; Θέλουν να μεταδώσουν τα αγαθά νέα για το πώς, στο πολύ εγγύς μέλλον, η Βασιλεία του Θεού θα κάμη τη γη ένα μεγαλειώδη Παράδεισο. Θα λείψουν όλοι οι άδικοι άνθρωποι, όλοι όσοι πράττουν το κακό, όλοι οι υποδαυλισταί του πολέμου και της βίας. Ναι, οι Μάρτυρες θέλουν να πουν στους ανθρώπους πώς μπορούν ν’ απολαύσουν διαρκή ειρήνη και ασφάλεια και να επιτύχουν υγεία και αιώνια ζωή σε μια Εδέμ που θα καταλαμβάνη όλη τη γη.
Είναι αυτό μήπως πολύ δύσκολο να το πιστέψετε για να σας ενδιαφέρη; Πολλοί άνθρωποι όμως έχουν κάποιο ενδιαφέρον ακόμη και για πράγματα που τα θεωρούν απίστευτα. Γιατί παρακολουθούν φανταστικά φιλμ στον κινηματογράφο και στην τηλεόρασι και διαβάζουν μυθιστορήματα σε βιβλία και περιοδικά; Τους αρέσει να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα σ’ ένα φανταστικό κόσμο. Ώστε δεν μπορεί να είναι απλώς επειδή το άγγελμα που παρουσιάζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά φαίνεται απίστευτο που αυτοί λέγουν ότι δεν ενδιαφέρονται.
Είναι μήπως επειδή δεν χρειάζονται τα μεγαλειώδη πράγματα που ο Λόγος του Θεού υπόσχεται; Σκεφθήτε όμως πάνω σ’ αυτό μια στιγμή. Δεν χρειαζόμεθα όλοι ειρήνη και απαλλαγή από τους κακοποιούς; Δεν χρειαζόμεθα ασφάλεια; Δεν χρειαζόμεθα καλή υγεία και πάνω απ’ όλα μια υγιή βάσι για ελπίδα σχετικά με το μέλλον; Έρχεται καιρός που ο καθένας στη ζωή του αντιλαμβάνεται ισχυρά αυτές τις ανάγκες. Έτσι λοιπόν η ανάγκη υπάρχει και μια ανάγκη είναι ένα βασικό θέλω. Βασικώς λοιπόν οι άνθρωποι θέλουν αυτά τα πράγματα επίσης.
Αλλ’ ακόμη κι αν όλοι ήθελαν την χωρίς έγκλημα, την χωρίς πόλεμο νέα τάξι πραγμάτων του Θεού, με την ελπίδα του να ζη κανείς για πάντα με εξαιρετική υγεία, μήπως θα ήταν δυνατόν να μη ενδιαφέρωνται για τα μέσα με τα οποία θα πραγματοποιηθούν όλα αυτά; Αλλά φαίνεται να είναι αυτό πιθανόν; Ας πάρωμε ένα παράδειγμα: Αν έχη τελειώσει η βενζίνη του αυτοκινήτου μας σ’ ένα μοναχικό δρόμο, δεν θα μας ενδιέφερε σχεδόν κάθε προσφορά που θα μας μετέφερε στον πλησιέστερο σταθμό βενζίνης—ένα φορτηγό, ένα τρακτέρ, ακόμη και μια βοϊδάμαξα; Ναι, θέλομε τη μεταφορά και δεν ζητούμε υπερβολές, ανέσεις, ακόμη ούτε και ένα κανονικό μέσο που θα μας πάη εκεί. Το σπουδαιότερο ζήτημα είναι να χρησιμοποιήσωμε το μέσον που είναι διαθέσιμο, που πραγματικά μπορεί να μας μεταφέρη εκεί όπου χρειαζόμεθα να πάμε και που θέλομε να πάμε.
Έτσι, όσον αφορά την κοινή λογική, δεν υπάρχει πραγματικός λόγος για τη στάσι του «δεν ενδιαφέρομαι.» Πρέπει να υπάρχη κάποιο κρυμμένο κίνητρο πίσω απ’ αυτήν.
Η Προκατάληψις—Εμπόδιον για Έρευνα
Ένας λόγος για να πη κανείς «δεν ενδιαφέρομαι»—λόγος που διαπιστώνω ότι στην περίπτωσί μου ήταν εν μέρει αληθής—σχετίζεται με την προκατάληψι. Όλοι θέλομε να είμεθα επακριβώς πληροφορημένοι ώστε να παίρνωμε ορθές αποφάσεις και να θεωρούμεθα έμπειροι και αρμόδιοι. Αλλά πόσο λεπτολόγοι είμεθα στον τομέα των πληροφοριών;
Λόγου χάριν, βεβαιωνόμεθα για την αληθινότητα της πληροφορίας που μας παρέχεται όταν μας δίδεται η ευκαιρία; Ή έχομε τη τάσι να δεχώμεθα αδίστακτα εκείνο που ευυπόληπτα πρόσωπα ή δημοφιλή βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες λέγουν; Μήπως σχηματίζομε εύκολα τις απόψεις μας σύμφωνα με την παραδοσιακή και δημοφιλή στάσι, όπως ακολουθούμε τη μόδα; Και όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια διαφορετική άποψι, είμεθα πρόθυμοι να εξετάσωμε τα επιχειρήματα και τη λογική πίσω απ’ αυτήν προτού την κρίνουμε; Μήπως είμεθα επιρρεπείς στο να προσκολλώμεθα σταθερά στην πνευματική εικόνα, την «εικόνα» των πραγμάτων που ήδη δημιουργήσαμε μέσα μας;
Παραδείγματος χάριν, όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά κάνη επισκέψεις στα σπίτια, πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τον ίδιο τύπο συμπεριφοράς. Όπως κι εγώ, απαντούν, «δεν ενδιαφέρομαι,» διότι έχουν την «εικόνα» τους έτοιμη, πιστεύουν ότι γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί οι Μάρτυρες και τι εκπροσωπούν. Αλλά πώς το γνωρίζουν;
Η πείρα δείχνει ότι συχνά νομίζουν ότι γνωρίζουν, επειδή τους μίλησαν άλλοι που ενόμιζαν ότι εγνώριζαν, που και αυτοί είχαν ακούσει από άλλους που ενόμιζαν ότι εγνώριζαν, και ούτω καθ’ εξής. Έτσι, λοιπόν, όταν ο Μάρτυς εμφανίζεται στην πόρτα γρήγορα φέρνουν στο νου τους την «εικόνα» τους για τους Μάρτυρας. Νομίζουν ότι η «εικόνα» τους είναι σωστή, και καθώς οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς να θυμούνται και να μεταβιβάζουν στους άλλους τα υποτιμητικά πράγματα που ακούνε, η εικόνα αυτή είναι συχνά αρκετά δυσμενής, ώστε να υποκινήση σε άμεση απόρριψι. «Δεν ενδιαφέρομαι, αυτό είναι, ευχαριστώ.»
Οι προκαταλήψεις είναι πολύ δύσκολο να ξερριζωθούν, διότι είναι πολύ βαθιά ριζωμένες. Αυτός που τις έχει είναι πεπεισμένος ότι αυτές οι προκαταλήψεις ούτε καν υπάρχουν. Ακόμη και αν τον ρωτούσαν γιατί δεν ενδιαφέρεται, ένα άτομο προκατειλημμένο σπανίως είναι πρόθυμο να εξηγήση, άλλα συχνά εκνευρισμένα δίνει τέλος στη συζήτησι κλείνοντας την πόρτα.
Η Ευκολώτερη Διέξοδος
Άλλοι άνθρωποι λέγουν, «δεν ενδιαφέρομαι,» διότι αισθάνονται ότι είναι η ευκολώτερη διέξοδος.
Μια συζήτησις με ένα Μάρτυρα μπορεί να απαιτήση μια διανοητική προσπάθεια, την οποία δεν είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να καταβάλουν. Μπορεί να αισθάνωνται πίεσι επίσης, διότι έχουν τη διάνοιά τους σε άλλα πράγματα για την ώρα, και δεν θέλουν να στραφούν σε άλλα μήκη κύματος. Καταφεύγουν, λοιπόν, σε μια δικαιολογία που είναι μόνο ένας πιο λεπτός τρόπος να αναβάλουν μια απόφασι ή να την αποφύγουν εντελώς. Δεν θέλουν να δοκιμάσουν το δυσάρεστο συναίσθημα να πουν ένα σταθερό «Όχι.»
Γιατί Υπάρχει Φόβος για Κάτι το Καινούργιο
Πολλά άτομα δεν δέχονται πρόθυμα νέες ιδέες, νέους τρόπους σκέψεως. Έχουν συνηθίσει στην κατάστασι να συμπεριφέρωνται με παλαιούς τρόπους. Είναι δεμένοι με την παράδοσι. Οι καθιερωμένες συνήθειες είναι «φυσικές» και οι παλαιοί τρόποι είναι εύκολοι τρόποι γι’ αυτούς. Τα γνωστά πράγματα συχνά θεωρούνται ασφαλή πράγματα. Ακόμη κι αν πολλοί είναι κουρασμένοι με τα παλαιά, φοβούνται τα καινούργια και προτιμούν να προσκολλώνται στα παλαιά. Η εκκλησία τους μπορεί να τους φαίνεται ελλιπής και χωρίς έμπνευσι, μάλιστα ανιαρή, εξακολουθεί, όμως, να είναι η «παληά τους εκκλησία» και γι’ αυτό αισθάνονται ότι πρέπει να προσκολλώνται σ’ αυτήν. Έτσι γιατί να σκοτίζωνται για κάτι το νέο;
Ακόμη και αν ο Μάρτυς εξηγήση ότι η θρησκεία για την οποία συνηγορεί είναι παλαιότερη και από την πιο παλαιά θρησκεία στην κοινότητα, εν τούτοις φαίνεται καινούργια διότι αυτοί δεν είναι εξοικειωμένοι μ’ αυτήν. Έτσι, το «δεν ενδιαφέρομαι» που λέγουν στην πραγματικότητα σημαίνει: «Έχω την εκκλησία μου και προσκολλούμαι σ’ αυτήν κι ας γίνη ό,τι γίνη. Παρακαλώ αφήστε με ήσυχο.»
Αίσθημα Κατωτερότητος
Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται κατώτεροι και διστάζουν ν’ αρχίσουν συζήτησι για κάποιο θέμα, γιατί νομίζουν ότι τους λείπει η γνώσις και η πείρα που χρειάζονται.
Παραδείγματος χάριν, δυνατόν να μη γνωρίζουν καλά τα θρησκευτικά θέματα και νομίζουν ότι μια συζήτησις με κάποιον Μάρτυρα θα απεκάλυπτε την άγνοιά τους. Η τάσις του ανθρώπου να υποστηρίζη τον ισχυρισμό του και να φαίνεται σεβαστός στους γύρω του συχνά τον οδηγεί στον συλλογισμό ότι προτιμότερο είναι να σιωπήση. Κι έτσι αντί να εμπλακή σε κάτι που δεν κατέχει, αποφασίζει ν’ αποσυρθή αμέσως λέγοντας, «Δεν ενδιαφέρομαι.»
Μια Οδός που Με Ενδιέφερε
Φυσικά, υπάρχουν πολλές άλλες εξηγήσεις πίσω από τη στάσι του «δεν ενδιαφέρομαι,» όπως η δικαιολογία ότι δεν έχει κανείς χρόνο, ότι είναι άρρωστος, αδιάθετος ή και ότι φοβάται για το τι θα σκεφθούν ή τι θα πουν οι γείτονες. Όταν προ ετών εγώ ο ίδιος ήγειρα την ίδια αντίρρησι, ο Μάρτυς με ρώτησε ευγενικά: «Παρακαλώ, πήτε μου ειλικρινά, τι είναι εκείνο που δεν σας ενδιαφέρει;»
Στην αρχή η ερώτησις με ξάφνιασε λίγο, άλλα απήντησα: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.»
«Τότε,» είπε ο Μάρτυς, «ας συζητήσωμε για κάτι άλλο, κάτι για το οποίο γνωρίζω ότι εσύ σαν ένας νεαρός θα πρέπει να ενδιαφέρεσαι πολύ.»
«Και τι θα μπορούσε να είναι αυτό;» ρώτησα.
«Το μέλλον σου,» ήταν η απάντησις.
«Κι εσείς τι γνωρίζετε για το μέλλον μου;» απήντησα.
«Ότι θα μπορούσε να είναι πολύ ευτυχισμένο. Παρακαλώ παραχωρήστε μου δυο λεπτά να σας δείξω από τη Γραφή. . . .» Κι έτσι άρχισε η συζήτησις.
Ο Μάρτυς επεκαλέσθη κάτι που δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ ότι με ενδιέφερε. Δεν με επίεσε να κάμω κάτι και δεν έφερε καμμιά αντίρρησι στις αντιρρήσεις μου. Αντιθέτως διήγειρε την περιέργειά μου και συνήρπασε το ενδιαφέρον μου.
Ενδιαφέρεσθε, λοιπόν, για το μέλλον σας; Τότε ακούστε τι έχουν να σας πουν από τη Γραφή οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Μιλάνε για υποσχέσεις «αιωνίου ζωής,» που προέρχονται από τον Παντοδύναμο Θεό και για ένα μεγαλειώδες μέλλον που μπορείτε να έχετε. Και επειδή αυτές οι υποσχέσεις προέρχονται από τον «αψευδή» Θεό, μπορείτε να έχετε εμπιστοσύνη σ’ αυτές.—Τίτον 1:2· Αποκάλ. 21:3, 4.
Μάλιστα, η βεβαία ελπίδα για μια παραδεισιακή γη με ακτινοβολούσα υγεία και αιώνια ζωή μπορεί να γίνη δική σας. Πρέπει, όμως, να γνωρίζετε ότι η Γραφή απαιτεί δράσι τώρα, για ν’ απολαύσετε ένα ευτυχισμένο μέλλον. Αυτό συμβαίνει επειδή απομένει λίγος χρόνος γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων προτού συντριβή με πλήρη καταστροφή στη «μεγάλη θλίψι» την οποία προείπε ο Χριστός. (Ματθ. 24:21··Μάρκ. 13:19) Γιατί να μην αφήσετε τους μάρτυρας του Ιεχωβά να σας βοηθήσουν να κατακτήσετε το ευτυχισμένο μέλλον που επιζητείτε ενώ υπάρχει ακόμη καιρός;—Από συνεργάτην.