Τι Ζωή σας Μπορείτε να τι Ζήτε Όπως Θέλετε;
«ΤΡΕΙΣ εφιάλται». Αυτός ήταν ο τίτλος ενός άρθρου που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Απρίλιο σ’ ένα μηνιαίο περιοδικό και περιέγραφε τα αξιοθρήνητα αποτελέσματα από τη χρήσι ναρκωτικών. Ένας από τους εφιάλτες αφωρούσε μια νεαρή γυναίκα που το πάθος των ναρκωτικών ωδήγησε σ’ ένα νοσοκομείο για θεραπεία. Ένας άλλος εφιάλτης αφωρούσε ένα νεαρόν ο οποίος υπό την επήρεια των ναρκωτικών έβγαλε και τα δύο του μάτια. Ο δε τρίτος εφιάλτης αφωρούσε ένα άλλο νεαρό που είχε αυτοκτονήσει με μια ράβδο δυναμίτου. Οι τρεις αυτοί νέοι είχαν την ίδια φιλοσοφία: Μπορώ να κάμω ότι μου αρέσει. Η ζωή μου ανήκει μόνο σ’ εμένα.
Αυτό το πνεύμα της ανεξαρτησίας είναι σήμερα ευρύτερο από κάθε προηγούμενη εποχή. Η παρανομία είναι σήμερα αχαλίνωτη και οι ηθικές αξίες εξασθενίζουν μέχρι του σημείου να χαθούν. Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καμμιά υποχρέωσι τόσο απέναντι του Θεού όσο και απέναντι των συνανθρώπων των. Όπως οι αρχαίοι Επικούριοι, θεωρούν την επιδίωξι απολαύσεων ως τον κύριο σκοπό της ζωής των. Αλλ’ η επιδίωξις απολαύσεων απαιτεί μερικές φορές μεγάλο τίμημα, όπως δείχνουν η αρχαία ιστορία και οι τρεις εφιάλτες που αναφέραμε ανωτέρω.
Ρωτούμε συνεπώς, μπορείτε να ζήτε τη ζωή σας όπως θέλετε; Μπορείτε να ‘κάνετε το δικό σας’ άσχετα με το πώς αυτό επηρεάζει τους άλλους η ακόμα και τον εαυτό σας; Πολλοί κώδικες νόμων απαντούν Όχι. Η ελευθερία σας είναι σχετική. Παραδείγματος χάριν, ένας άνδρας και μια γυναίκα μπορούν να θέλουν να παντρευτούν, αλλ’ οι νόμοι της Ιδιαίτερης πολιτείας των είναι δυνατόν να απαγορεύσουν τον γάμο. Γιατί; Διότι μπορεί αυτοί οι δύο να υποφέρουν από αφροδίσιο νόσημα η μπορεί να είναι πρώτοι εξάδελφοι και είναι πιθανό να υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν τον γάμο τους. Γιατί αυτοί οι περιορισμοί; Διότι όσα πράττουν οι άνθρωποι στη ζωή των επηρεάζουν και άλλους. Ο γάμος αυτών μπορεί να φέρη στο είναι τέκνα φυσικώς και διανοητικώς ανισόρροπα τα οποία ν’ αποτελούν βάρος στην Πολιτεία. Είναι ορθό τα άτομα αυτά να φέρουν στο είναι τέκνα αδιαφορώντας για τις συνέπειες; Μπορούν να κάμουν στη ζωή τους ότι θέλουν; Όχι, διόλου.
Αυτός είναι ο λόγος για την ύπαρξι νόμων που εμποδίζουν το εμπόριο των ναρκωτικών. Αν κανείς θέλει να παραδοθή στο πάθος των ναρκωτικών, μήπως αυτό ενδιαφέρει τους άλλους ή το εμπόριο; Ένας άνθρωπος που οδηγεί αυτοκίνητο υπό την επήρεια της μαριχουάνας είναι δυνατόν να προξενήση σοβαρά δυστυχήματα κι έτσι αποβαίνει μια απειλή της ζωής και της ασφαλείας των άλλων. Μολονότι μπορεί να λεχθή ότι ολίγοι είναι εκείνοι που δοκιμάζουν τέτοιους εφιάλτες, όπως έχει εκτεθή ανωτέρω, υπάρχουν πολλά θύματα των ναρκωτικών τα οποία στρέφονται σε βίαια εγκλήματα ή στην πορνεία για να καταβάλουν το τίμημα του πάθους των, προξενώντας έτσι βλάβη στους άλλους.
Λάβετε υπ’ όψιν ακόμη τους νόμους της κυκλοφορίας. Πολλές πόλεις, πολιτείες και χώρες περιορίζουν την ταχύτητα με την οποία ένα άτομο μπορεί να οδηγή το αυτοκίνητο του σε μερικές οδούς και δημόσιους δρόμους. Ένας οδηγός που ζητεί συγκινήσεις πιθανόν να θέλη να αναπτύσση όλη την ταχύτητα του αυτοκινήτου του, αλλά δεν δικαιούται να το πράξη. Γιατί όχι; Λόγω των κινδύνων που αυτή η ταχύτης παρουσιάζει για τον εαυτό του και για τους άλλους.
Είναι φανερό ότι δεν μπορείτε να ζήτε όπως θέλετε. Η ζωή σάς έχει δοθή ως μια παρακαταθήκη. Ότι κάμνετε στη ζωή σας οπωσδήποτε θα επηρεάση άλλους. Πραγματικά, είμεθα κάτω υπό την ηθική υποχρέωσι να κάνωμε το καλύτερο με τη ζωή μας. Δεν μπορούμε να παραβιάζωμε αυτή την παρακαταθήκη και την υποχρέωσι χωρίς να βλάψωμε άλλους καθώς και τον εαυτό μας.
Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος επί μακρόν χρόνον ωνειρεύθηκε να είναι απολύτως ελεύθερος. Ένας ποιητής εξέφρασε κάποτε την επιθυμία αυτή, «την οποίαν οι αιώνες δεν υπέταξαν ώστε ο άνθρωπος να μη κυριαρχήται από άλλον εκτός από τη δική του διάθεσι.» Αλλ’ εκείνος που δεν κυριαρχείται από κανένα άλλον παρά μόνον από τις διαθέσεις του, γίνεται δούλος των προσωπικών του διαθέσεων· και μπορεί να έχη πράγματι τόσο πολλές αλληλοσυγκρουόμενες διαθέσεις, ώστε να μη ξέρη τι επιθυμεί να πράξη. Και μήπως ο Ναπολέων, ο Χίτλερ και άλλοι σαν κι αυτούς δεν έπαθαν ατυχήματα διότι επέμεναν να ζουν με τον δικό τους τρόπο;
Δεν μπορούμε ν’ απομακρυνθούμε από την αλήθεια αυτή. Ο άνθρωπος δεν πλάσθηκε για να είναι απολύτως ελεύθερος. Ο άνθρωπος έχει ένα Δημιουργό· ο άνθρωπος δεν βρέθηκε εδώ από δική του θέλησι. Συνεπώς ο άνθρωπος οφείλει να δώση λόγον στον Δημιουργό. Στον κήπο της Εδέμ στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος είχαν δοθή πολλά, αλλ’ όχι απόλυτη ελευθερία. Τούς ελέχθη να παραγάγουν απογόνους, να εξωραίσουν τη γη και να εξουσιάζουν τα ζώα. Επίσης τούς ελέχθη ΝΑ ΜΗ φάγουν από τον καρπό ενός ωρισμένου δένδρου. Με τους νόμους αυτούς ο άνθρωπος είχε υποχρεώσεις στον Δημιουργό του. Ασφαλώς η ζωή δεν ήταν δική του για να την κάνη όπως ήθελε. Απολύτως όχι.—Γέν. 1:28· 2:16, 17.
Και όταν ο Υιός του ανθρώπου ήλθε στη γη, ανακεφαλαίωσε τις υποχρεώσεις ή τα καθήκοντα του ανθρώπου, δείχνοντας ότι αυτά ήσαν διπλά: «Να αγαπάς τον Θεόν με όλη την καρδιά σου, την ψυχή σου, τη διάνοιά σου και τη δύναμί σου και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Θα μπορούσε να λεχθη ότι η δευτέρα εντολή υπονοούσε και μια τρίτη, το ν’ αγαπά κανείς τον εαυτό του. Η υπακοή στις εντολές αυτές του Θεού είναι το σωστό και φρόνιμο που πρέπει κανείς να κάμη.—Μάρκ. 12:29-31.
Το αποτέλεσμα των πρώτων γονέων μας καταδεικνύει την αφροσύνη του να προσπαθούμε να ‘κάνωμε το δικό μας’ άσχετα πώς αυτό μπορεί να επηρεάση άλλους ή άσχετα με τις υποχρεώσεις που έχομε στους άλλους. Η πορεία του Αδάμ και της Εύας να ενεργήσουν σαν να είχαν δικαίωμα να ζουν όπως ήθελαν επέφερε όχι μόνον ανεπανόρθωτη βλάβη σ’ αυτούς, αλλ’ επίσης και δυσφήμησι στον Δημιουργό τους καθώς και μεγάλα δεινά στους απογόνους των.—Ρωμ. 5:12.
Μη ακολουθήτε λοιπόν την πορεία τους. Λάβετε τη συνετή πορεία που ανταμείβει και η οποία σημαίνει ότι δεν μπορείτε να ζήτε όπως θέλετε, άλλα να αναγνωρίζετε τις υποχρεώσεις σας απέναντι του Δημιουργού σας, του πλησίον σας και των απογόνων σας. Τέτοιος ήταν ο Αβραάμ ο οποίος «απέθανεν εν γήρατι καλώ, γέρων και πλήρης ημερών». (Γέν. 25:8) Ένας άλλος ήταν ο απόστολος Παύλος, ο οποίος μπορούσε να γράψη για τον εαυτό του: «Εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω». (Φιλιππ. 4:11) Αυτοί και αναρίθμητοι άλλοι από τότε απέδειξαν αληθινό το Γραφικό ρητόν: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν». Μπορείτε να βεβαιωθήτε για την ευλογία αυτή αν αναγνωρίσετε την ευθύνη σας απέναντι του Δημιουργού σας και του συνανθρώπου σας. Για να μπορέσετε να πράξετε αυτό, εγράφη αυτό το άρθρο που τώρα διαβάζετε.—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ.