«Ο Λόγος ο σος Αλήθεια Εστί»
«Δίδαξον Ημάς να Προσευχώμεθα»
ΜΙΑ καλή θερμή φιλία με άλλους είναι δύσκολο να εξελιχθή και να διατηρηθή χωρίς ένα είδος επικοινωνίας. Ομοίως, μια στενή φιλία με τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά Θεό, δεν μπορεί να διατηρηθή χωρίς επικοινωνία μαζί του με προσευχή. Εκτιμώντας αυτό, οι Χριστιανοί γονείς ενδιαφέρονται να διδάξουν τα παιδιά τους πώς να προσεύχωνται. Ό,τι διδάσκουν, φυσικά, θα βασίζεται στη Βίβλο, τον αληθινό Λόγο του Θεού. Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού στη διδασκαλία των μαθητών του για προσευχή μπορεί να χρησιμεύση ως υπόδειγμα για τους γονείς, ιδιαιτέρως για τους αφιερωμένους Χριστιανούς πατέρες.
Όταν ο Ιησούς Χριστός τελείωσε την προσευχή του σε κάποια περίπτωσι, ένας από τους μαθητάς του τον πλησίασε, λέγοντας: «Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα, καθώς και ο Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού.» Απαντώντας σ’ αυτήν την παράκλησι, ο Ιησούς έθεσε ένα πρότυπο ή υπόδειγμα προσευχής: «Όταν προσεύχησθε, λέγετε, Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδε εις ημάς καθ’ ημέραν. Και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών διότι και ημείς συγχωρούμεν εις πάντα αμαρτάνοντα εις ημάς και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν.»—Λουκ. 11:1-4.
Δίνοντας αυτό το υπόδειγμα προσευχής, ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι θα έπρεπε οι ακόλουθοί του να την απομνημονεύουν και έπειτα να την επαναλαμβάνουν τακτικά. Αυτό είναι καταφανές από το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε χρησιμοποιήσει σε μια προηγούμενη ευκαιρία διαφορετικές λέξεις όταν έδωσε το ίδιο υπόδειγμα προσευχής. (Ματθ. 6:9-13) Τότε έκαμε μια εισαγωγή στην προσευχή με τα λόγια: «Όταν δε προσεύχησθε, μη βαττολογήσητε, ως οι εθνικοί· διότι νομίζουσιν ότι με την πολυλογίαν αυτών θέλουσιν εισακουσθή. Μη ομοιωθήτε λοιπόν με αυτούς· διότι εξεύρει ο Πατήρ σας τίνων έχετε χρείαν, πριν σεις ζητήσετε παρ’ αυτού.»—Ματθ. 6:7, 8.
Επομένως, οι Χριστιανοί γονείς, χρησιμοποιώντας το υπόδειγμα προσευχής του Ιησού ως βάσι, μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά των να δουν τι ζητήματα είναι κατάλληλα θέματα μιας προσευχής—ο αγιασμός του ονόματος του Θεού, ο ερχομός της Βασιλείας του Θεού εναντίον των εχθρών, καθημερινές ανάγκες και συγχώρησις αμαρτιών. Φυσικά, πολλές άλλες προσευχές αναγράφονται στη Βίβλο, ιδιαίτερα στους Ψαλμούς, και αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επιπρόσθετη διδασκαλία.
Αφού έδωσε το υπόδειγμα προσευχής, ο Ιησούς παρουσίασε ένα παράδειγμα για την προθυμία του Ιεχωβά να απαντά στις προσευχές. Εφαρμόζοντας το παράδειγμα, ο Ιησούς είπε: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει Πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;» (Λουκ. 11:13) Οι γονείς μπορούν να μιμηθούν το παράδειγμα του Ιησού βοηθώντας τα τέκνα τους να εκτιμήσουν ότι ο Ιεχωβά Θεός πράγματι ακούει και απαντά στις προσευχές. Ένας καλός τρόπος με τον οποίο οι γονείς θα το κάμουν, είναι να λέγουν πώς ο Ιεχωβά απήντησε στις δικές των προσωπικές προσευχές.
Για να φθάση η διδασκαλία της προσευχής στις καρδιές των παιδιών, τα παιδιά πρέπει να μπορούν να βλέπουν ότι οι γονείς των εμπιστεύονται στον Ιεχωβά Θεό για καθοδήγησι στον χειρισμό υποθέσεων της ζωής. Το βάθος αφοσιώσεως κι ευγνωμοσύνης που ο πατέρας των εκφράζει, όταν αντιπροσωπεύη την οικογένεια σε μια εγκάρδια προσευχή μπορεί να έχη μια πολύ καλή επίδρασι σ’ αυτά. Μπορεί να τα παροτρύνη να πλησιάζουν τον Ιεχωβά με προσευχή.
Τα παιδιά πρέπει επίσης να διδάσκωνται τον ορθό τρόπο να πλησιάζουν τον Θεό με προσευχή. Η ανάγκη γι’ αυτό μπορεί να φανή μ’ ένα παράδειγμα από τη ζωή. Όταν ένα άτομο επισκέπτεται ένα φίλο, επί παραδείγματι, γνωστοποιεί ότι έφθασε, δεν μπαίνει απλώς στο σπίτι. Σε μερικές χώρες αυτό γίνεται με το να χτυπήση την πόρτα. Ομοίως, υπάρχει ένας κατάλληλος τρόπος για να πλησιάση κανείς τον Θεό, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, και αυτός είναι μέσω του Ιησού Χριστού. Στους μαθητάς του ο Ιησούς είπε: «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού. Εάν ζητήσητε τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.»—Ιωάν. 14:6, 14.
Όταν τα παιδιά ακούουν τις προσευχές των άλλων, θα παρατηρήσουν ότι συχνά στην αρχή της προσευχής οι παρακλήσεις και εκφράσεις ευχαριστιών προσφέρονται εν ονόματι του Ιησού και ότι η προσευχή τελειώνει εν ονόματι του Ιησού. Όταν έχουν διδαχθή ότι ο Υιός του Θεού παρήγγειλε να γίνωνται οι προσευχές εν ονόματί του, τα παιδιά επίσης θα ενεργήσουν έτσι.
Τα παιδιά θα παρατηρήσουν επίσης ότι οι προσευχές συνήθως τελειώνουν με τη λέξι «Αμήν.» Έτσι θα ήταν καλό να εξηγηθή η σημασία αυτής της λέξεως. Σημαίνει «αληθινά,» «έτσι ας είναι.» Το «Αμήν» σημαίνει δυνατή επιδοκιμασία της προσευχής, εμπιστοσύνη στην ικανότητα του Θεού ν’ απαντά και ζωηρή επιθυμία ότι θα ενεργήση έτσι.
Όταν η οικογένεια είναι συγκεντρωμένη, ο Χριστιανός πατέρας συνήθως αντιπροσωπεύει τη μητέρα και τα παιδιά στην προσευχή. Αλλά θέλει να είναι βέβαιος ότι τα παιδιά του αισθάνονται την ώθησι να προσεύχωνται μόνα των. Γι’ αυτό θα ήταν καλό να δείξη ο πατέρας ότι στην περίπτωσί του η οικογενειακή προσευχή δεν είναι αρκετή διότι έχει και προσωπικά ζητήματα για τα οποία θα προσευχηθή. Μπορεί να ενθαρρύνη τα παιδιά του να κάνουν ομοίως, ίσως πριν πάνε να κοιμηθούν ή αφού σηκωθούν το πρωί. Επίσης, με λόγια και παράδειγμα, μπορεί να εντυπώση στα παιδιά του ότι η προσευχή δεν πρέπει να είναι επανάληψις λέξεων. Όταν οι καρδιές των παιδιών υποκινηθούν σωστά· θα εκφράζωνται ελεύθερα στον ουράνιο Πατέρα
Στην αρχή η προσευχή των παιδιών μπορεί να είναι πολύ σύντομη. Αλλ’ αν αυτές οι προσευχές προέρχωνται από μια γεμάτη εκτίμησι καρδιά, έχουν αξία στα μάτια του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιησούς σε μια του παραβολή περιέγραψε έναν τελώνη που προσηύχετο με την πρέπουσα ταπεινοφροσύνη, «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.» (Λουκ. 18:13) Εκείνη η ειλικρινής προσευχή του, αν και σύντομη, είχε πολύ μεγαλύτερη αξία από εκείνην του υπερήφανου Φαρισαίου που προσευχήθηκε: «Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης. Νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω.»—Λουκ. 18:11, 12.
Έτσι αν η διδασκαλία των γονέων είναι σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού, δεν θα πρέπει να είναι υπερβολικά ανήσυχοι περί του τι τα παιδιά λέγουν στις προσωπικές των προσευχές στον Ιεχωβά. Ενόσω οι καρδιές των ωθούνται ορθώς, τα παιδιά συνεχίζουν να κάνουν πνευματική πρόοδο. Πράγματι, είναι ανάγκη να προσέχουν οι γονείς, ώστε να μη εμποδίζουν τα παιδιά των να εκφράζωνται ελεύθερα, από καρδιάς, στις προσωπικές των προσευχές. Είναι φανερό ότι ένας ανθρώπινος πατέρας δεν θα του άρεσε αν η σύζυγός του έκανε τα παιδιά του να εκφράζωνται όλα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όταν τον ευχαριστούσαν ή του ζητούσαν κάτι. Ο Ιεχωβά Θεός δεν αισθάνεται διαφορετικά γι’ αυτό, διότι έκαμε τον άνθρωπο καθ’ ομοίωσιν αυτού. Έτσι οι γονείς θα μπορούν να χαίρωνται όταν η διδασκαλία των και το καλό παράδειγμα των ωθούν τα παιδιά τους στο σημείο να προσεύχωνται στον Θεό μόνα των, χρησιμοποιώντας δικά των λόγια.
Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, όταν οι γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους να προσεύχωνται, μπορούν να συγκεντρωθούν στο να οικοδομήσουν σ’ αυτά τα μικρά εκτίμησι για τον Ιεχωβά Θεό, που ακούει προσευχή. Θα θέλουν επίσης να συζητούν γιατί η προσευχή είναι αναγκαία και για ποια πράγματα πρέπει να προσευχώμεθα. Η Βίβλος θα έπρεπε να είναι η βάσις γι’ αυτή τη διδασκαλία, επειδή περιέχει την αλήθεια γι’ αυτά τα ζητήματα. Το παράδειγμα των γονέων θα έπρεπε ν’ αντανακλά επίσης βαθιά εκτίμησι για τον Ιεχωβά Θεό και την προμήθεια της προσευχής. Τέτοια εκπαίδευσις με λόγια και παράδειγμα απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Αλλά το αξίζει.