Γιατί ο Θεός Επιτρέπει Τέτοιο Διωγμό;
ΣΤΗΝ πόλι Χιλομονί στην περιοχή της Μπλαντάιρ, εκείνοι που επετέθησαν είπαν στους μάρτυρες του Ιεχωβά: «Αν υπάρχη Θεός, ας δη τι συμβαίνει στους μάρτυρες του Ιεχωβά και ας απαντήση στις προσευχές τους, εφ’ όσον βλέπει, έτσι δεν είναι;»
Στη Χαλούντα, σαράντα δύο Μάρτυρες οδηγήθηκαν στον τοπικό αντιπρόσωπο του Κόμματος Ε. Υ. Ζεμενγκέγια, ο οποίος διέταξε τα μέλη της Ενώσεως Νέων να τους χτυπήσουν. Ένας απ’ αυτούς, που ωνομάζετο Χιμόμπο, είπε: «Ας σας προστατεύση ο Θεός σας. Αν υπάρχη, ας ρίξη μια βόμβα να με φονεύση.»
Έχοντας υπ’ όψι τέτοιες δηλώσεις, μπορεί κανείς να διερωτηθή: ‘Γιατί λοιπόν ο Θεός επιτρέπει να υποφέρουν τέτοιες αγριότητες εκείνοι που τον υπηρετούν;’
Γιατί Έρχεται Διωγμός
Ο Λόγος του Θεού αποκαλύπτει ότι επιτρέπει σήμερα τέτοιο διωγμό για τον ίδιο λόγο που επέτρεψε να υποστή ο Υιός του ταπεινώσεις, κακομεταχείρησι και θάνατο στα χέρια των εχθρών του. Ο Ιησούς Χριστός συνελήφθη, εκακοποιήθη, έγινε αντικείμενο εμπαιγμού και χλευασμών. Όταν τον εκάρφωσαν στο ξύλο του μαρτυρίου, και ενώ απέθνησκε οι άνθρωποι τον επείραζαν σαρκαστικά και γελούσαν εις βάρος του, λέγοντας: «Άλλους έσωσεν, εαυτόν δεν δύναται να σώση· αν ήναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας καταβή τώρα από του σταυρού, και θέλομεν πιστεύσει εις αυτόν· πέποιθεν επί τον Θεόν ας σώση τώρα αυτόν, εάν θέλη αυτόν· επειδή είπεν, Ότι Θεού Υιός είμαι.» (Ματθ. 27:39-44) Εν τούτοις ο Θεός δεν εφόνευσε τους εμπαίκτες εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Γιατί όχι;
Εξ αιτίας ενός σοβαρού ζητήματος, το οποίο επηρεάζει όλα τα πλάσματα του ουρανού και της γης. Αυτό το ζήτημα αναφέρεται στο δικαίωμα του Θεού να ενεργή ως Κυρίαρχος του Σύμπαντος. Η Βίβλος δείχνει ότι αυτό έχει αμφισβητηθή από τον αντίδικο του Θεού. Η λέξις «αντίδικος» στις Εβραϊκές Γραφές είναι σα.ταν και γι’ αυτό, ο κυριώτερος εχθρός ονομάζεται «Σατανάς.» Το ζήτημα αυτό που ηγέρθη πριν από αιώνες στον κήπο της Εδέμ, δεν έθιγε την ισχύ του Θεού. Διότι, πόσο εύκολα ο Υπέρτατος Θεός θα μπορούσε να συντρίψη όποιον αντετίθετο στη διακυβέρνησί του μέσα σε μια μόνο στιγμή! (Αριθμ. 16:45) Μάλλον, το θέμα που είχε εγερθή ήταν ηθικό. Έθετε σε αμφισβήτησι την αφοσίωσι και τη νομιμοφροσύνη όλων των πλασμάτων στην κυριαρχία του Θεού, που εκδηλώνονται μέσω πιστότητος στους νόμους του και το εκπεφρασμένο θέλημά του.—Γεν. 3:1-5· Ιώβ 1:6-12.
Ο Ιεχωβά παρεχώρησε χρόνον για την τακτοποίησι αυτού του παγκοσμίου ζητήματος. Επιτρέπει στα επίγεια πλάσματα να αποδείξουν αν αγαπούν και υποστηρίζουν την κυριαρχία Του ή όχι. Αυτοί που αγαπούν τη δικαιοσύνη έχουν την ευκαιρία να δείξουν πλήρως την πιστότητα και τη νομιμοφροσύνη τους κάτω από δοκιμασίες.
Επομένως ο σκοπός του εχθρού του Θεού είναι να διαρρήξη την πίστι εκείνων που ολοκαρδίως υπηρετούν τον Θεό. Ο Σατανάς επιτυγχάνει λίγα πράγματα όταν προξενή τον θάνατο εκείνων που διακρατούν την ακεραιότητά τους στον Θεό. Έτσι, ο Υιός του Θεού, μολονότι αντιμετώπιζε τον θάνατο, ήταν σε θέσι να πη στους μαθητάς του την τελευταία νύχτα που ήταν μαζί τους: «Εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33) Όλες οι προσπάθειες του εχθρού του Πατρός του να τον απομακρύνουν από την πορεία της ακεραιότητος, είχαν αποτύχει. Με το να πεθάνη πιστός στον Θεό επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου, ο Ιησούς Χριστός έδωσε την υπέρτατη απάντησι στην πρόκλησι του Σατανά, αποδεικνύοντας ότι καμμιά δοκιμασία δεν ήταν τόσο μεγάλη ώστε να διαρρήξη την αγάπη του για τον Πατέρα του ή τη νομιμοφροσύνη του απέναντι στην κυριαρχία του Θεού.
Χιλιάδες χρόνια προηγουμένως, στη Μέση Ανατολή, ένας δίκαιος άνθρωπος που ωνομαζόταν Ιώβ είχε υπομείνει όμοιες δοκιμασίας. Η ιστορική αφήγησις δείχνει ότι ο εχθρός του Θεού προκάλεσε την απώλεια των παιδιών του και της περιουσίας του. Οι λησταί που έκλεψαν τα κτήνη του Ιώβ και εφόνευσαν τους άνδρες που τα φύλαγαν, ίσως να πίστευαν μέσα τους ότι ο Θεός δεν ενδιαφερόταν. Ίσως να είχαν πη: ‘Πού είναι ο Ιεχωβά τώρα; Αν είναι Θεός, γιατί δεν στέλλει μια μάχαιρα ή φωτιά να μας φονεύση;’ Αλλά, μολονότι ο Θεός δεν τους κατέστρεψε τότε, εν τούτοις, ο αόρατος Αντίδικος που τους είχε στείλει αντιμετώπισε τέλεια ήττα. Πώς; Αυτό που ενίκησε τον Σατανά και τα όργανά του ήταν το γεγονός ότι «εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ, και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.» Διεκράτησε πίστι στον Θεό και υπέμεινε τη δοκιμασία με ακεραιότητα.—Ιώβ 1:22.
Σημειώστε ότι, ανόμοια με τον Ιησού, ο Ιώβ δεν πέθανε στη διάρκεια της δοκιμασίας του. Επέζησε από τα παθήματά του για να δη ευτυχία και μακροζωία. Ομοίως, η μεγάλη πλειονότης των Μαρτύρων στη Μαλάουι διεφύλαξαν τη ζωή των. Μήπως όμως η επιβίωσις του Ιώβ και της πλειονότητος των Μαρτύρων από τη Μαλάουι σημαίνει ότι αυτοί ευνοούνται ειδικώς από τον Θεό σε σύγκρισι μ’ εκείνους που πέθαναν με τον διωγμό; Προφανώς όχι, εφ’ όσον ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε να πεθάνη ο ίδιος ο Υιός του. Αλλά το γεγονός ότι μερικοί συμβαίνει να πεθαίνουν, αποτελεί θετική απόδειξι ότι ούτε ο θάνατος ούτε η απειλή του θανάτου θα εξαναγκάσουν τους αληθινούς δούλους του Θεού να παρακούσουν τον Λόγο του και τις δίκαιες αρχές του.
Όπως ακριβώς συνέβαινε στους αρχαίους χρόνους, έτσι και σήμερα οι δούλοι του Θεού αντιμετωπίζουν μια μεγάλη ποικιλία δοκιμασιών. Με αυτόν τον τρόπο δίνουν μια πλήρη και τελεία απάντησι στην πρόκλησι του Σατανά, που περιλαμβάνει όλες τις πλευρές της νομιμοφροσύνης και της υπομονής. Διαβάζομε για δούλους του Θεού στο παρελθόν οι οποίοι πέθαναν από βασανιστήρια, «δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως,» ενώ «άλλοι εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι.» (Εβρ. 11:35-37) Αλλά παρέμειναν πιστοί στον Θεό και έλαβαν την επιδοκιμασία του. Στον κατάλληλο καιρό, αυτοί θα απολαύσουν το βραβείο της ζωής στο νέο σύστημα του Θεού, διότι ο Θεός «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»—Εβρ. 11:6.
Μερικές πιστές γυναίκες στην εποχή μας υποχρεώθηκαν να υποστούν μεγάλες ταπεινώσεις και απάνθρωπη μεταχείρησι που είναι τρομερή και αποκρουστική. Αλλά και μ’ αυτόν τον τρόπο δίδεται επιπρόσθετη απόδειξις ότι κανένα είδος δοκιμασίας συμπεριλαμβανομένου και του βιασμού—δεν μπορεί να διασπάση την ακεραιότητα των μαρτύρων του Θεού. Μερικές κτηνώδεις επιθέσεις αφήνουν σωματικές πληγές· άλλες, όπως οι σεξουαλικές επιθέσεις ή το να βλέπη κανείς το παιδί του να δέρνεται μέχρι θανάτου, μπορεί ν’ αφήσουν διανοητικά και συναισθηματικά τραύματα.
Όμως ο Ιεχωβά Θεός θα εξαλείψη όλα αυτά τα τραύματα στη διακυβέρνησι της βασιλείας του Υιού του. Όπως υπεσχέθη στον λαό του Ισραήλ πριν από πολύν καιρό, η υπόσχεσίς Του θ’ αποδειχθή αληθινή όσον αφορά αυτά τα παθήματα: «Δεν θέλει είσθε μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν.» Οι ευλογίες αυτού του δικαίου νέου συστήματος, θα σβήσουν την ανάμνησι όλων των περασμένων παθημάτων, καθώς αυτές θ’ αντικαθίστανται από ατέλειωτες ευλογίες και χαρές. (Ησαΐας 65:17-19) Όλες αυτές οι δοκιμασίες και τα μαρτύρια, όταν θα ανατρέχη κανείς στο παρελθόν, θα φαίνωνται όπως τα θεωρούσε ο Παύλος, ως ‘προσωρινά και ελαφρά’ σε σύγκρισι με τη μεγαλειώδη και αιώνια ανταμοιβή που θα έχη κερδίσει.—2 Κορ. 4:17, 18.
Τι Άλλο Επιτυγχάνεται
Υπάρχουν και μερικά άλλα πολύτιμα πράγματα που επιτυγχάνονται με το να επιτρέπη ο Θεός τον διωγμό. Ένα απ’ αυτά έχει σχέσι με τους ιδίους τους διώκτες.
Μερικοί διώκτες ίσως να ομοιάζουν με τον Σαούλ από την Ταρσό, ο οποίος ‘έπνεε έτι απειλήν και φόνον’ εναντίον τον μαθητών του Χριστού. Στην πραγματικότητα αυτός επεδοκίμαζε και συμμετείχε στη δολοφονία μερικών, ενώ ταυτοχρόνως εδίωκε άλλους σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, (Πράξ. 9:1· 7:58-8:3) Αλλ’ όταν είδε τα πράγματα κάτω από το φως της αληθείας, ο Σαούλ έγινε από τότε ένας από τους πιο ζηλωτάς αποστόλους του Χριστού. Απέδειξε με τη σειρά του, την πίστι του κάτω από διωγμό. Και ήταν βαθιά ευγνώμων και ευχαριστούσε τον Θεό για τη μεγάλη υπομονή και την παρ’ αξίαν αγαθότητά Του που του επέτρεψαν να μεταστραφή από την εσφαλμένη του πορεία.—1 Κορ. 15:9, 10.
Έτσι οι Χριστιανοί που σήμερα υποφέρουν, μπορούν να χαίρωνται με την ελπίδα ότι η υπομονή του Θεού θα επιτρέψη να μεταστραφούν μερικοί διώκτες και να κερδίσουν ζωή στη νέα διάταξι του Θεού. Επίσης πολλοί άλλοι άνθρωποι που παρατηρούν ή διαβάζουν τα γεγονότα, μπορεί ν’ αντιληφθούν την αλήθεια σ’ όλη της την έκτασι και να λάβουν το μέρος τους με την πλευρά του Θεού.
Φυσικά, επιτυγχάνεται και κάτι περισσότερο. Ο Θεός, με το να επιτρέπη τον διωγμό κατά καιρούς, αποκαλύπτει δημοσίως αυτούς που είναι αποδεδειγμένοι εχθροί του και οι οποίοι αρνούνται ν’ αλλάξουν τη στάσι των. Η επιμονή τους να επιτίθενται εναντίον των Χριστιανών ακόμη κι όταν η αθωότης των έχει αποδειχθή, θα τους καταδικάση ως εσκεμμένους εκουσίους εχθρούς του Θεού. Θα είναι πλήρως δικαιολογημένος ο Θεός να τους κρίνη άξιους καταστροφής όταν σύντομα θα φέρη ένα τέλος στο άδικο και βίαιο παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων.—2 Θεσσ. 1:6-9.
Πριν από πολύν καιρό ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους ομοίους με αυτόν Χριστιανούς: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι.» (1 Πέτρ. 4:12) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, στη Μαλάουι και σε άλλα μέρη του κόσμου, δεν παραξενεύονται μ’ αυτά που συμβαίνουν. Γνωρίζουν γιατί ο Θεός επιτρέπει τον διωγμό. Και αποβλέπουν μ’ εμπιστοσύνη στην τελική έκβασι, για τον αίνον του Θεού και για τις αιώνιες ευλογίες των.