Πώς τα Ζώα Εκπαιδεύουν τα Μικρά Τους

ΤΑ ζώα εκπαιδεύουν τα μικρά τους; Χρησιμοποιούν πειθαρχία; Απαιτούν υπακοή; Ναι, πράγματι! Αυτά τα πράγματα παίζουν σπουδαίο ρόλο στη ζωή τους. Εξαρτάται η επιβίωσις.

Το θεόδοτο ένστικτο είναι η δύναμις που τα κινεί. Επίσης, χρησιμοποιείται και κάποια περιωρισμένη εξυπνάδα. Αν πρόκειται να επιζήσουν, τα μικρά πρέπει να διδαχθούν πώς να βρίσκουν την τροφή τους· πρέπει επίσης να μάθουν ν’ αναγνωρίζουν τον κίνδυνο και να τον αντιμετωπίζουν. Οι γονείς των ζώων δεν εξηγούν στα μικρά τους για ποιον λόγο ή πώς και γιατί κάνουν κάτι. Αλλά διδάσκουν με το παράδειγμα και ίσως προκαλούν πόνο για να βοηθήσουν τα μικρά να ευθυγραμμισθούν.

Διαθέτουν Χρόνο για την Εκπαίδευσι των Μικρών τους

Οι γονείς των ζώων αφιερώνουν πολύ χρόνο στην εκγύμνασι των μικρών τους. Μια θηλυκή αρκούδα χρειάζεται ως δυο χρόνια για να διδάξη τα αρκουδάκια της. Τους δείχνει που μπορούν να βρουν τροφή και τα διδάσκει να σκάβουν για γευστικούς βολβούς. Και αυτή τα κάνει να γευθούν την πικάντικη γλύκα του αγριόμελου, μια λιχουδιά που την απολαμβάνουν στο υπόλοιπο της ζωής των.

Τα μικρά ρακούν (προκύων) γυμνάζονται πολύ στην τέχνη να είναι αυτάρκη. Η μητέρα τους διαθέτει χρόνο να τους πετά βατράχια και καραβίδες, χρησιμοποιώντας το παιχνίδι για εκπαίδευσι. Επίσης τα διδάσκει την αυτοάμυνα, το κυνήγι και το ψάρεμα. Εγκαίρως τα μικρά της μαθαίνουν να ανιχνεύουν ποντίκια, να πιάνουν βατράχια και να ξετρυπώνουν κάμπιες εντόμων. Τους δείχνει, επίσης, που μπορούν να βρουν αγριοστάφυλα και το καλύτερο καλαμπόκι.

Μερικά μικρά ζώα εκπαιδεύονται να κάνουν πράγματα που τα θεωρούμε ενστικτώδη. Σκεφθήτε τις ενυδρίδες (λουτρ). Ξέρετε ότι η μαμά-λουτρ πρέπει να διδάξη τα μικρά της πώς να κολυμπούν; Πρέπει να τα διδάξη να τους αρέση το νερό, διότι δεν πρόκειται να μπουν σ’ αυτό με τη συγκατάθεσί τους. Πώς το κάνει αυτό; Μπορεί να τα τραβήξη μέσα στο νερό, σέρνοντάς τα από το δέρμα του λαιμού τους. Ή θα τα παρακινήση ν’ ανεβούν στη ράχι της. Έπειτα, πλατς, πέφτει στο νερό! Για λίγο κολυμπά με τα μικρά στηριγμένα επάνω της για να μη πνιγούν. Ξαφνικά βυθίζεται! Τώρα τα μικρά αναγκάζονται ή να πνίγουν ή να κολυμπήσουν. Και προσπαθούν να κολυμπήσουν! Στην αρχή φοβούνται, αλλά σιγά-σιγά μαθαίνουν.

Η μαμά φώκια, επίσης, πρέπει να διάθεση χρόνο για να μάθη τα μικρά της πώς να κολυμπούν. Όταν είναι στο νερό θα παρακαλέση, θα πείση και θα ξεγελάση το μωρό της να κολυμπήση. Συνήθως καταλήγει με το να το σπρώξη απλώς στο νερό. Αλλά δεν τελειώνει εδώ το έργο της. Θα βοηθήση το μικρό της κολυμπώντας από κάτω του κατά διαστήματα. Όταν φαίνεται να δυσκολεύεται το μικρό, θα βάλη το κεφάλι της κάτω από το στήθος του και θα σπρώξη το κεφάλι του έξω από το νερό. Μετά από λίγο, το μικρό μπορεί να κολυμπήση μόνο του.

Πώς μαθαίνει ένας μικρός σκιουρόπτερος να γλιστρά; Απλώς, το σπρώχνει η μητέρα του πάνω σ’ ένα κλαδί δένδρου. Και φαίνεται ότι ο μικρός ενστικτωδώς ξέρει τι να κάμη, για να μη πέση. Απλώνει τα μικρά του πόδια και η λεπτή μεμβράνη σε κάθε πλευρά, που συνδέει τα μπροσθινά με τα πίσω πόδια, σχηματίζει ένα είδος αλεξίπτωτου που του επιτρέπει να γλιστρά ασφαλώς στο έδαφος. Το ένστικτο υποδεικνύει στη μητέρα σκιουρόπτερο πότε το μικρό της είναι έτοιμο να μάθη αυτό το κατόρθωμα. Αν το έσπρωχνε πάνω στο δένδρο σε μια πολύ μικρή ηλικία, θα μπορούσε να είναι μοιραίο.

Όσο πλησιάζει ο καιρός για να μάθουν να πετούν, τα μικρά φτερωτά πουλιά αρχίζουν ασκήσεις για την ανάπτυξι των μυών πτήσεως. Τεντώνουν το λαιμό τους, τινάζουν τα φτερά τους, συστρέφονται και κουλουριάζονται. Αλλά η μητέρα τα πείθει ν’ αφήσουν τη φωλιά και να προσπαθήσουν να πετάξουν. Στέκεται λίγο πιο μακρυά, δείχνοντας μικρά κομματάκια τροφής για να τα ενθαρρύνη να βγουν και να δοκιμάσουν τα φτερά τους. Σε περιπτώσεις που η φωλιά βρίσκεται πολύ ψηλά, είναι επικίνδυνο να επιτύχουν στην πρώτη τους προσπάθεια. Είναι αξιοσημείωτο, ότι πολλοί νεοσσοί μπορούν να καλύψουν ως 90 μέτρα στην πρώτη τους πτήσι.

Τα Διδάσκουν για να Επιζήσουν

Για να φάνε τα μικρά ζώα που ζουν κοντά στη θάλασσα, πρέπει να μάθουν να ψαρεύουν. Οι φώκιες, οι θαλάσσιοι λέοντες και οι πολικές αρκούδες βουτούν στο νερό και ανεβαίνουν μ’ ένα ψάρι. Έπειτα το αφήνουν μπροστά στα πεινασμένα μικρά τους. Αυτό τα προτρέπει ν’ αρπάξουν τη λεία πριν τους ξεφύγη. Δεν χρειάζονται πολύν καιρό αυτά τα ζώα για να γίνουν επιδέξια στο ψάρεμα.

Πόσο σπουδαίο είναι για όλα αυτά τα μικρά ζώα να μάθουν να βρίσκουν τροφή! Όταν είναι αρκετά μεγάλα για να συντηρούνται μόνα τους, το ενδιαφέρον των γονέων να τα τρέφουν σταματά ενστικτωδώς. Και ζουν πλέον ανεξάρτητα.

Η επιβίωσις επίσης περιλαμβάνει αποφυγή των κινδύνων. Πώς προειδοποιούν οι γονείς των ζώων τα μικρά τους γι’ αυτό; Η μαμά του ελαφιού διδάσκει το μικρό της να φοβάται τον άνθρωπο, δείχνοντας η ίδια τέτοιο φόβο όταν δουν ή μυριστούν έναν άνθρωπο.

Όταν μια λύκαινα φτάνη κοντά σε μια παγίδα για πρώτη φορά με τα μικρά της, δείχνει μεγάλο φόβο. Τα μικρά της βλέποντας την αντίδρασί της βοηθούνται να μάθουν ότι οι παγίδες πρέπει ν’ αποφεύγωνται.

Οι αντιδράσεις αμύνης των ζώων κατά των κινδύνων φαίνεται ότι αποκτώνται κυρίως μέσω μαθήσεως. Μεγάλα ποντίκια που γεννήθηκαν αιχμάλωτα στο Παρίσι της Γαλλίας δεν αντιδρούσαν σ’ έναν μεγάλο πύθωνα. Τον πλησίαζαν ήρεμα και μύριζαν τη μύτη του. Αλλ’ οι γονείς των επετίθεντο βίαια στο φίδι, προφανώς επειδή το είχαν γνωρίσει στη γενέτειρά τους την Αφρική. Το ίδιο συνέβαινε και με τους μικρούς χιμπατζήδες. Αναλογικά, κι αυτοί επίσης ήταν αδιάφοροι στο φίδι, ενώ οι ενήλικοι του είδους των έδειχναν μεγάλο φόβο γι’ αυτό.

Τα Κάνουν να Υπακούουν

Μερικές φορές η παιχνιδιάρικη διάθεσις παρεμβάλλεται στη σοβαρότητα των μαθημάτων των μικρών ζώων. Αλλά φαίνεται ότι οι γονείς τους δεν επιτρέπουν τέτοιες ανοησίες. Η γάτα, διδάσκοντας τα γατάκια της πώς να πιάνουν ποντίκια, θα τα χτυπήση στ’ αυτιά όταν δεν κινούνται ή είναι απρόσεκτα.

Οι κατσίκες των βουνών της Σκοτίας βάζουν τα μικρά τους εμπρός απ’ αυτές ανάμεσα στους βράχους. Αν το μικρό κάμη ένα βήμα προς την εσφαλμένη κατεύθυνσι, ένα κτύπημα από τα κέρατα της μητέρας του θα του δώση το μάθημα.

Ένα νεαρό ελάφι πρέπει να μάθη να στέκεται τελείως ακίνητο για ν’ αποφύγη να το ανακαλύψουν. Αν επιμένη να κουνιέται, η μητέρα θα το χτυπήση δυνατά με το πόδι της. Και αυτό συνήθως το κάνει να καθίση φρόνιμα.

Λιοντάρια, αρκούδες, σκίουροι και άλλα ζώα επίσης δεν φείδονται της ράβδου στα ανυπάκουα μικρά τους. Χαλιναγωγούν την ανοησία μ’ ένα καλό χαστούκι, μ’ ένα τράνταγμα ή μ’ ένα ξύλισμα από πίσω. Είναι για το καλό των μικρών. Η πειθαρχία των γονέων τα βοηθεί να μένουν ζωντανά.

Είναι αυτό ένα μάθημα για τους ανθρώπινους γονείς; Ίσως. Τα μικρά των ανθρώπων, επίσης, πρέπει να διδαχθούν υπακοή, πρέπει να μάθουν τι τροφή να τρώνε και πώς ν’ αποφεύγουν επικίνδυνες καταστάσεις.

Αλλά θα σταματήσουν εκεί οι ανθρώπινοι γονείς, ικανοποιημένοι ότι έκαμαν για τα παιδιά τους ό,τι κάνουν και τα ζώα; Η ζωή μας ως άνθρωποι που είμεθα μπορεί να είναι πολύ πιο πλούσια από τη ζωή των ζώων. Μπορεί να έχη πολύ μεγαλύτερο περιεχόμενο. Η Γραφή μάς έχει δοθή από τον Θεό για να μας δείξη πώς μπορεί να γίνη αυτό.