Έρευνες σε Άλλους Πλανήτας
ΤΟΣΟ οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Σοβιετική Ένωσις έχουν αποστείλει διαστημόπλοια σε άλλους γειτονικούς πλανήτες. Υπάρχει μήπως κάποια ένδειξις ότι έχει αναπτυχθή σ’ αυτούς ζωή; Τι έχομε μάθει γι’ αυτούς τους πλανήτες;
Σχετικά με τις διαστημικές έρευνες των Ηνωμένων Πολιτειών που έγιναν στον Άρη, ένας επιστήμων της διαστημικής επιχειρήσεως ‘Μάρινερ 9’ είπε: «Ο Άρης έχει εντελώς δικό του χαρακτήρα. Δεν μοιάζει με τη γη, ούτε με τη σελήνη, μοιάζει με τον Άρη.»
Με τι μοιάζει λοιπόν ο Άρης; Φωτογραφίες του ‘Μάρινερ’ με έγχρωμα φίλτρα δείχνουν ότι το έδαφος του Άρεως, είναι χρώματος κοκκινωπού. Αυτό επιβεβαιώνουν παρατηρήσεις με τηλεσκόπια στη γη ότι ο Άρης είναι «ερυθρός πλανήτης.»
Τέσσερις κύριες «γεωλογικές περιοχές» έχουν ανακαλυφθή στον Άρη, με τη βοήθεια χιλιάδων φωτογραφιών που μετεδόθησαν από διαστημόπλοιο. Η πρώτη απ’ αυτές τις περιοχές είναι ηφαιστειακή περιοχή στο δυτικό ημισφαίριο του πλανήτου. Αυτή είναι μια έκτασις εννέα τουλάχιστον γιγαντιαίων ηφαιστείων. Μεταξύ αυτών κυριαρχεί ο γίγας Νιξ Ολύμπικα με διάμετρο στη βάσι 510 χιλιόμετρα. Το επάνω χείλος του υπολογίζεται ότι βρίσκεται σε ύψος τριπλάσιο του όρους Έβερεστ που έχει ύψος 8.750 μέτρα.
Μια άλλη απ’ αυτές τις περιοχές έχει πολύ ανώμαλο έδαφος που έχει πολλές φάραγγες. Η μεγαλύτερη φάραγξ αυτής της περιοχής αναφέρεται ότι έχει δεκαπλάσιο μήκος από το μήκος του Γκραν Κάνυον της Αμερικής και τετραπλάσιο βάθος. Με άλλα λόγια η χαράδρα υπολογίζεται ότι έχει 4.000 χιλιόμετρα μήκος, 120 χιλιόμετρα πλάτος και σχεδόν 6.5 χιλιόμετρα βάθος.
Μια τρίτη περιοχή έχει πολλούς κρατήρες. Αυτή η γεμάτη τρύπες έκτασις μοιάζει με τη σελήνη.
Η τετάρτη περιοχή είναι μια θεαματική έκτασις με κλιμακωτές ταράτσες και βαθειές ραβδώσεις που ακτινοβολούν από τη νότια πολική περιοχή.
Βρήκαν επίσης ότι κοντά στο νότιο πόλο υπάρχει ένα μικρό «κάλυμμα πάγου» με 320 περίπου χιλιόμετρα διάμετρο, ακόμη και στην καρδιά του καλοκαιριού. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό το «κάλυμμα πάγου» δεν είναι όλο παγωμένο διοξείδιο του άνθρακος (ξηρός πάγος,) αλλ’ ότι ένα μέρος μπορεί να είναι παγωμένο νερό.
Τι μπορεί να λεχθή για την ατμόσφαιρα του Άρεως; Οι έρευνες του ‘Άρεως 2’ και ‘Άρεως 3’ της Σοβιετικής Ενώσεως αποκάλυψαν ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτου είναι 2.000 φορές ξηρότερη από την ατμόσφαιρα της γης κάνοντας έτσι τον Άρη «ένα ξηρότερο πλανήτη απ’ ό,τι ανέμεναν οι παρατηρηταί στη γη,» ανέφερε το Σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων Τας. Η ατμόσφαιρα κοντά στην επιφάνεια του πλανήτου αποτελείται κυρίως από διοξείδιον του άνθρακος και είναι τόσο λεπτή όσο το ένα εκατοστό της λεπτότητος της γήινης ατμόσφαιρας.
Υπάρχει πιθανότης υγρού νερού στον Άρη; Οι επιστήμονες νομίζουν ότι μπορεί να υπήρξε κάποτε νερό, εφ’ όσον το νερό θεωρείται ως η πιθανή δύναμις που μπορεί να σχηματίση φάραγγες και ραβδώσεις. Η ανθρώπινη γνώσις, όμως, είναι περιωρισμένη και θα μπορούσαν και άλλες δυνάμεις να προκαλέσουν αυτές τις φάραγγες. Ό,τι και να έγινε, οι επιστήμονες θεωρούν ως φυσικώς αδύνατη τώρα την ύπαρξι υγρού νερού στον Άρη. Γιατί; Διότι η ατμόσφαιρα του διοξειδίου του άνθρακος του Άρεως είναι τόσο λεπτή ώστε δεν υπάρχει αρκετή ατμοσφαιρική πίεσις για να κρατήση το νερό σε υγρή κατάστασι. Κατά συνέπειαν μια σταγόνα νερού θα εξατμιζόταν στη στιγμή.
Όσο για τη θερμοκρασία του Άρεως, οι Σοβιετικές έρευνες βρήκαν ότι ο πλανήτης έχει θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 100 βαθμούς Κελσίου κάτω του μηδενός έως 13 βαθμούς Κ. άνω του μηδενός. Η Αμερικανική έρευνα του ‘Μάρινερ 9’ έδειξε ότι η θερμοκρασία φθάνει τους 27 βαθμούς Κ. άνω του μηδενός νωρίς το απόγευμα.
Οι ατμοσφαιρικοί άνεμοι στον Άρη αναπτύσσουν ταχύτητες έως 190 χιλιόμετρα την ώρα. Στη διάρκεια αμμοθυελλών καθ’ όλην τη σφαίρα, οι άνεμοι θεωρείται ότι φθάνουν την ταχύτητα των 500 χιλιομέτρων την ώρα.
Όσον αφορά τις αντιλεγόμενες «διώρυγες» του Άρεως, ένας αστρονόμος το 1895 είχε τη γνώμη ότι είχαν κατασκευασθή από νοήμονα όντα για τη μεταφορά νερού από τα πολικά παγοστρώματα του Άρεως στις ισημερινές ερήμους του. Οι διώρυγες παρέμεναν για πολύν καιρό ένα αίνιγμα. Τι ανεκάλυψε λοιπόν το ‘Μάρινερ 9;’ Η ανακάλυψις, μετά από 7.000 και πλέον εικόνες τηλεοράσεως, δεν έδειξε διώρυγες. Οι μυστηριώδεις «διώρυγες» ήσαν οπτική απάτη. Ο Εθνικός Παρατηρητής (στην Αγγλική) της 25ης Νοεμβρίου 1972 εξήγησε: «Οι θυελλώδεις άνεμοι του Άρεως παρασύρουν λεπτή άμμο και σκόνη επάνω από τον πλανήτη και μ’ αυτό αποκαλύπτουν και επανακαλύπτουν περιοχές σκουρότερης ύλης. Αυτό είναι αρκετό για έναν που θέλει να βρη διώρυγες για να τις δη.» Οι φάραγκες στον Άρη φαίνεται επίσης να συνέβαλαν στην ιδέα ότι υπήρχαν διώρυγες στον «ερυθρό πλανήτη.»
Αλλά τι μπορεί να λεχθή για την πιθανότητα ανεπτυγμένης ζωής στον Άρη; Ο Δόκτωρ Ροδόλφος Α. Χάνελ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ στο Γκρήνμπελτ της Μέρυλαντ, ένας από τους επιστήμονας της επιχειρήσεως ‘Μάρινερ,’ είπε: «Δεν είδαμε κανένα σημείο ζωής στον Άρη.»
Τι Μπορεί να Λεχθή για Τους Άλλους Πλανήτες;
Η Σοβιετική Ένωσις επραγματοποίησε τουλάχιστον δέκα αποστολές στον νεφοσκεπή πλανήτη που ονομάζεται Αφροδίτη. Η αποστολή των ‘Βένερα 8’ επέτυχε να αφήση στην επιφάνεια του πλανήτου μια συσκευασία οργάνων, που επί πενήντα λεπτά τον Ιούλιο του 1972 μετέδιδε σήματα. Τι ανεκαλύφθη;
«Η πιο σημαντική αποκάλυψις του Βένερα,» ανέφερε το περιοδικόν Τάιμ της 26ης Σεπτεμβρίου 1972, «είναι ότι η χημική σύστασις τουλάχιστον μέρους της επιφανείας είναι όμοια με τη χημική σύστασι της γης. Το φασματόμετρο των ακτίνων γάμμα του Βένερα καθώρισε ότι η περιοχή της προσεδαφίσεως περιείχε ραδιενεργό κάλιο, ουράνιο και θόριο στην ίδια κατά προσέγγισιν αναλογία με την οποίαν εμφανίζονται σε πολλούς ηφαιστειακούς βράχους της γης. Αυτό, με τη σειρά του, δείχνει ότι η Αφροδίτη, όπως η γη, ο Άρης και η σελήνη, είναι ‘διαφοροποιημένη’· δηλαδή, ο πλανήτης κάποτε ήτο αρκετά θερμός ώστε η ύλη του να είναι μαλακή και ρευστή. Σ’ αυτή την περίοδο τα βαρύτερα στοιχεία μαζεύθηκαν προς τον πυρήνα, ενώ τα ελαφρότερα, παρασύροντας ραδιενεργά στοιχεία, ανέβηκαν στην επιφάνεια για ν’ αποτελέσουν τον φλοιό.»
Η ατμόσφαιρα του πλανήτου βρήκαν ότι αποτελείται κατά το πλείστον από διοξείδιο του άνθρακος. Η ατμοσφαιρική του πίεσις είναι εννενήντα φορές περισσότερη από την πίεσι της γης.
Μια άλλη ανακάλυψις που αφορά την Αφροδίτη σχετίζεται με τα στρώματα των νεφών που περιβάλλουν τον πλανήτη, νέφη τόσο πυκνά ώστε οι αστρονόμοι ποτέ δεν είδαν την επιφάνειά της ούτε και με τα ισχυρότερα τηλεσκόπια. Θα μπορούσε λίγο ηλιακό φως να διαπεράση τα νέφη που καλύπτουν τον πλανήτη; Αυτό προκάλεσε συζητήσεις για πολύν καιρό. Η Σοβιετική αποστολή του ‘Βένερα 8,’ έφερε ένα φωτόμετρο ευαίσθητο σε μεγάλες παραλλαγές φωτεινότητος. Το Σαϊεντίφικ Αμέρικαν του Νοεμβρίου 1972 είπε: «Το φωτόμετρον έδειξε ότι το ηλιακό φως μετριάζεται σε μεγάλο βαθμό από την ατμόσφαιρα, . . . και ότι κάποιο φως κατορθώνει να διεισδύση στην επιφάνεια στην πλευρά της ημέρας.» Το περιοδικό Τάιμ είπε: «Οι Σοβιετικοί επιστήμονες μπόρεσαν να καθορίσουν ότι περίπου δύο τρίτα της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει στην Αφροδίτη διαπερνά το πυκνό κάλυμμα νεφών και φθάνει στην επιφάνεια.»
Για τους ανέμους βρήκαν ότι τρέχουν με 180 χιλιόμετρα την ώρα σε ύψος 50 χιλιομέτρων. Αυτή η ταχύτης είναι περίπου η ίδια με την ταχύτητα των ισχυρών γηίνων ρευμάτων. Κοντά στην επιφάνεια οι άνεμοι έτρεχαν με ταχύτητα έξη περίπου χιλιομέτρων την ώρα.
Μια άλλη ανακάλυψις ήταν ότι ο πλανήτης δεν ψύχεται τις νυκτερινές περιόδους. Η ατμόσφαιρα του πλανήτου δημιουργεί εκείνο που λέγεται «κατάστασις θερμοκηπίου» που διατηρεί τη θερμότητα ώστε να μη φεύγη τη νύχτα. Ποια είναι η θερμοκρασία αυτής της θερμότητος, και έχοντας αυτό υπ’ όψιν, θα μπορούσε να υπάρχη ζωή στην Αφροδίτη;
Τα σήματα από το διαστημόπλοιο ‘Βένερα 8’ μετέδωσαν σήματα που έδειχναν μια θερμοκρασία περίπου 470 βαθμούς Κ. στην επιφάνεια της Αφροδίτης—περισσότερο από 140 βαθμούς πάνω από το σημείο τήξεως του μολύβδου! Δεν είναι περίεργο αυτό που ανέφερε ο τόμος του 1972 του Σάιανς Γηρ: «Τα σήματα επιβεβαίωσαν προηγούμενες ενδείξεις ότι ανθρώπινο ον δεν θα μπορούσε να ζήση στην Αφροδίτη λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και συντριπτικών ατμοσφαιρικών πιέσεων.»
Ο Ζευς, ο μεγαλύτερος από τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, έχει τώρα ένα διαστημόπλοιο που κατευθύνεται προς αυτόν. Αυτό είναι το διαστημόπλοιο ‘Παϊονήρ 10’ που εκτοξεύθηκε από το Ακρωτήριον Κέννεντυ στις 2 Μαρτίου 1972. Το ‘Παϊονήρ 10’ δεν αναμένεται να φθάση στην περιοχή του Διός πριν από τον Δεκέμβριο του 1973, επειδή το ταξίδι είναι 1030 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Προγραμματίζονται και άλλες έρευνες στον Δία. Μια είδησις λέγει: «Η Εθνική Διεύθυνσις Αεροναυτικής και Διαστήματος σχεδιάζει να ερευνήση αν υπάρχη ζωή στον πλανήτη με ένα διαστημόπλοιο που προγραμματίζεται να φθάση εκεί το 1979.»
Ό,τι έγινε γνωστό για τους πλανήτες μέχρι τώρα από τις διαστημικές επιχειρήσεις είναι, κυρίως, ότι δεν είναι κατάλληλοι για ανθρώπινη κατοίκησι, ούτε βρέθηκε καμμιά ζωή. Εν τούτοις η έρευνα των οπαδών της εξελίξεως για ζωή στο έξω διάστημα συνεχίζεται.
Υπάρχει αυθεντική πληροφορία για ζωή στο έξω διάστημα; Μπορούμε να γνωρίζωμε με βεβαιότητα αν υπάρχη ζωή πέρα από τη γη;
[Εικόνα στη σελίδα 10]
ΔΕΞΙΑ: Ένα απέραντο χάσμα πλάτους 75 μιλίων και μήκους 300 μιλίων, και διακλαδουμένων φαράγγων στον Άρη, από μια φωτογραφία που ελήφθη από τον Μάρινερ 9. ΑΝΩ: Μια περιγραφή καλλιτέχνου ενός στενού τμήματος μιας απ’ αυτές τις φάραγγες επί του Άρεως, βάθους δύο μιλίων. Μια είδησις έλεγε: «Ο Άρης είναι ένα πολύ περισσότερο περίπλοκο σώμα απ’ ό,τι είχαμε νομίσει.»
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Οι άνθρωποι από καιρό ήθελαν να μάθουν αν λίγο ηλιακό φως μπορούσε να διαπεράση τα πυκνά νέφη τής Αφροδίτης. Η Σοβιετική αποστολή του ‘Βένερα 8’ που προσεδαφίσθηκε στην Αφροδίτη απεκάλυψε το μυστικό.