Από τα Ναρκωτικά στη Ζωή με Ορθές Αρχές
«ΗΤΑΝ ένας χίππικα ντυμένος τοξικομανής και παράνομος έμπορος ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά που χρησιμοποιούσε ήσαν μαριχουάνα, «σπιντ», L.S.D., ηρωίνη, αμφιταμίνες και βαρβιτουρικά.» Αυτή ήταν η περιγραφή που έδωσε ένας καθηγητής γυμνασίου που είναι και αυτός ένας από τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, για ένα από τους μαθητάς του στην Καλιφόρνια. Πώς θα μπορούσε ποτέ αυτός ο νέος να φθάση στο σημείο να περιγραφή σαν ‘ένας που ακολουθεί ορθές αρχές;’
Σε μια συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σαν Φρανσίκο της Καλιφορνίας, ο Μάρτυς καθηγητής του γυμνασίου εξήγησε τι συνέβη. Ο μαθητής που μόλις ανεφέρθη παρακολουθούσε τα μαθήματα κοινωνικών σπουδών και Αγγλικών που παρέδιδε ο καθηγητής. Ήταν πολύ γνωστό μεταξύ των καθηγητών και των μαθητών ότι αυτός ο νεαρός χρησιμοποιούσε και πουλούσε ναρκωτικά. Η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του το εγνώριζαν αυτό, επίσης, αλλά δεν σταμάτησαν τις δραστηριότητές του, ούτε και την κατά περιστάσεις από μέρους του χρήσι ηρωίνης και οπίου.
Ως μέρος της κανονικής σχολικής του εργασίας ετοίμαζε μια μελέτη η οποία άγγιζε μερικά θρησκευτικά θέματα. Ο καθηγητής του, ο διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν έκανε θρησκευτικό κήρυγμα στην τάξι, αλλά δακτυλογράφησε και έδωσε και στον μαθητή μερικές αρχαιολογικές και ιστορικές περικοπές παρμένες από τις εκδόσεις της Σκοπιάς. Έτσι αυτός ο νεαρός άρχισε να ενδιαφέρεται για θρησκευτικά ζητήματα.
Η παράνομη, όμως, ανάμιξίς του με τα ναρκωτικά, τον έφερε σε σύγκρουσι με τις αρχές. Η αστυνομία τον συνέλαβε αρκετές φορές και τελικά κατεδικάσθηκε σε μια ποινή για κακούργημα με αναστολή, η οποία θα μπορούσε να καταλήξη σε δεκαετή φυλάκισι. Όταν το έμαθε αυτό ο καθηγητής, πλησίασε τον μαθητή προσωπικά και του έδωσε ένα αντίτυπο του βοηθήματος γραφικής μελέτης «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή». Την επομένη ημέρα ο δάσκαλος τον ρώτησε ποια ήταν η εντύπωσίς του και άκουσε την γεμάτη ενθουσιασμό απάντησί του: «Είναι η αλήθεια.» Ο καθηγητής του Γυμνασίου έγινε τώρα δάσκαλός του με μια διαφορετική έννοια, διότι μετά από τις ώρες των μαθημάτων ο διάκονος διεξήγε μια Γραφική μελέτη με τον νεαρό. Η μητέρα του νεαρού δεν επέτρεπε να διεξάγεται η μελέτη στο σπίτι της, κι έτσι μελετούσαν στο αυτοκίνητο του καθηγητού.
Το ακροατήριο της συνελεύσεως άκουσε τον καθηγητή να εξηγή: «Οι επόμενοι επτά μήνες ήσαν συγκινητικοί. Το απεριποίητο ντύσιμο σταμάτησε. Εξύρισε τα γένια του, έκοψε τα μαλλιά του, πέταξε το βρώμικο και κουρελιασμένο παλιό καπέλο του και είπε στους φίλους του ότι θα εκτιμούσε την παρέα τους μόνο αν ενδιεφέρονταν να συζητούν Βιβλικά θέματα. Το προσωπικό του σχολείου, οι καθηγηταί και οι μαθηταί εντυπωσιάσθηκαν από τη μεταμόρφωσι. Η ομιλία, η ενδυμασία, η διαγωγή και η εμφάνισις υπέστησαν τέτοια χτυπητή αλλαγή ώστε το όνομα Ιεχωβά ακουόταν σε όλο το σχολείο ως η αιτία για το ‘νέο αγόρι’ του σχολείου.»
Αυτό το αγόρι επανελάμβανε όσα μάθαινε στη φίλη του που δίδασκε στο Κυριακό Σχολείο της Εκκλησίας των Βαπτιστών.
Ο νεαρός χρειάσθηκε ν’ αντιμετωπίση μια θύελλα οικογενειακής εναντιώσεως και το επέτυχε. Αλλά η μεγαλύτερη μάχη που έπρεπε να δώση ήταν να κόψη τη μαριχουάνα. Πολλές φορές ανέφερε στον δάσκαλό του ότι δεν νόμιζε ότι θα μπορούσε να κόψη αυτή την συνήθεια· ίσως χρειαζόταν σταθερότης. Ο μάρτυς λέγει: «Του ζήτησα απλώς να εξακολουθήση να διαβάζη το Ρωμαίους 12:1 και να θυμάται το παράδειγμα του Ιησού. Θα ακολουθούσε ο Ιησούς μια τέτοια συνήθεια; Θα μπορούσε να φανταστή τον Χριστό να καπνίζη μαριχουάνα; Δεν μπορούσε.» Τελικά και αυτή τη συνήθεια την εγκατέλειψε.
Προς μεγάλη χαρά του Μάρτυρος που διηγήθηκε την πείρα, ο νεαρός προώδευσε μέχρι του σημείου να είναι κατάλληλος να γίνη ένας βαπτισμένος διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Και βαπτίσθηκε, και η κυβέρνησις μάλιστα τον κατέταξε ως διάκονο. Τώρα κοιτάζει πίσω στην περασμένη του ζωή και την θεωρεί ‘σπατάλη χρόνου και κόπου σαν να κυνηγά κανείς τον άνεμο.’
Η φίλη του; Κι’ αυτή με τον καιρό έγινε μια βαπτισμένη μάρτυς του Ιεχωβά και ένα έτος περίπου αργότερα παντρεύθηκαν. Μέλη και από τις δυο οικογένειες παρευρέθηκαν στο γάμο. Ένας από τους συγγενείς που είχε παρατηρήσει την πλήρη αλλαγή στον τρόπο της ζωής των και τις νέες αξίες που τώρα είχαν, παρετήρησε. «Είναι τόσο ωραίο να βλέπη κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν ορθούς ηθικούς κανόνες. Δεν το βλέπει κανείς αυτό συχνά πια.»
Πράγματι, κάθε άτομο με μια ειλικρινή επιθυμία να γνωρίση τον Θεό και τους σκοπούς του μπορεί να επιτύχη πραγματική ειρήνη διανοίας και όχι ένα φανταστικό, ονειρώδη «στιγμιαίο παράδεισο», αλλά την ελπίδα ενός πραγματικού και διαρκούς παραδείσου, μελετώντας τη Βίβλο με τους Μάρτυρας του Ιεχωβά.—Αποκάλ. 21:4.