Το Διακριτικό «Σημείον» των Καιρών Μας

ΔΕΝ χρειάζεται να αμφιβάλλωμε ως προς το πού βρισκόμαστε στο ρεύμα του χρόνου ή που βαδίζει αυτός ο κόσμος. Υπάρχει ένα σημείο που μας το λέγει αυτό. Πράγματι, είναι ένας πελώριος σηματοδότης, αρκετά μεγάλος ώστε να διαβάζεται ολόγυρα σε όλη τη γη.

Αυτό το παγκόσμιο σημείο εκπληρώνει μια προφητεία που δόθηκε από τον Χριστό Ιησού και βρίσκεται στη Βίβλο, στον Ματθαίο κεφάλαιο 24, Μάρκον κεφάλαιον 13 και Λουκάν κεφάλαιο 21. Εξετάστε τώρα από τι αποτελείται αυτό το σημείο και κατόπιν συγκρίνατε τα χαρακτηριστικά του με ότι τα ίδια σας τα μάτια, τα αυτιά και οι άλλες αισθήσεις σάς λέγουν ότι γίνεται σήμερα.

Αυτό το πολύπλευρο προφητικό σημείο περιλαμβάνει τα εξής χαρακτηριστικά:

Μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από «πολέμους και φήμας πολέμων,» από ‘κατά τόπους μεγάλους σεισμούς, λοιμούς [επιδημίες] και ελλείψεις τροφίμων.’ Μεταξύ των ανθρώπων, μια σημαντική ‘αύξησις της ανομίας’ και ‘στενοχωρία εθνών σε αμηχανία’ και ακόμη υλιστικά ενδιαφέροντα που τόσο θα απασχολούν την προσοχή των ανθρώπων ώστε να δείχνουν λίγη η καμμιά προσοχή στα προειδοποιητικά σημεία γύρω τους.

Βλέπομε εμείς αυτό το σύνθετο σημείο; Υπήρξε ορατό από το 1914; Ποια είναι τα γεγονότα;

Πόλεμοι ξέσπασαν ο ένας μετά τον άλλον από το έτος 1914. Τα έτη που παρήλθαν από τότε ως τώρα ορθώς ωνομάσθηκαν «Ο Αιών της Βίας.» Ο Μάρτιν Κήφερ, στον πρόλογο του βιβλίου του Γάλλου Στρατηγού Ρισάρ Τουμέν Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, δείχνει πώς αυτός ο πόλεμος ήταν διάφορος από όλους τους προηγουμένους, λέγει:

«Ποτέ προηγουμένως τόσο πολλές χώρες και τόσο μεγάλες στρατιές δεν αντιμετώπισαν η μια την άλλη σε τέτοιες γιγαντιαίες μάχες· ποτέ δεν φονεύθηκαν ή ακρωτηριάσθηκαν τόσο μεγάλοι αριθμοί μαχόμενων ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε πάει στον πόλεμο με τέτοια ισχυρά όπλα. . . .

»Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο πρώτος ‘ολοκληρωτικός’ πόλεμος, και σαν τέτοιος είχε μια βαθειά επίδρασι στις διάνοιες όλων όσοι μετείχαν σ’ αυτόν . . .»

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε περίπου δέκα εκατομμύρια νεκρούς· ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος προξένησε άλλα πενήντα πέντε εκατομμύρια όμοια θύματα. Και ακριβώς από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν εκατό ή και περισσότεροι πόλεμοι σε διάφορα μέρη της γης. Οι βομβαρδισμοί που έγιναν μόνον από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο του Βιετνάμ υπερέβησαν εκείνους που διεξήχθησαν κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από όλα τα μαχόμενα έθνη μαζί.

Οι επιδημίες ασθενειών εμποδίζουν τις ιατρικές προόδους του εικοστού αιώνος του ανθρωπίνου γένους. Μόνον μια επιδημία, η Ισπανική γρίππη, εφόνευσε 21.000.000 άτομα σ’ όλον τον κόσμο σε διάστημα ολίγων μηνών κατά τη διάρκεια των ετών 1918-1919. Το βιβλίο 1918 Έτος Κρίσεως, περιγράφει το καταστρεπτικό της αποτέλεσμα:

«Η επιδημία της γρίππης περί το τέλος του πολέμου ήταν τόσο τρομακτική ώστε ο ιατρικός κόσμος ήταν ‘ανάστατος’ . . .

»Ο μοιραίως ύπουλος χαρακτήρ της επιδημίας ήταν ότι όχι μόνον το ιατρικό επάγγελμα εστερείτο γνώσεως της θεραπείας, αλλά και ότι κανένας τρόπος δεν υπήρχε για να σταματήση η εξάπλωσίς της—και καμμιά άλλη ασθένεια δεν είχε ποτέ ξαπλωθή τόσο μακρυά και τόσο γρήγορα, σύμφωνα με τις αυθεντίες της εποχής. . . . ο κόσμος υπέφερε την πιο ολέθρια επιδημία στην ιστορία του. . . . Η επιδημία ξεπέρασε πολύ τον ίδιο τον πόλεμο σαν μαζικός φονεύς.»

»Στην Ινδία μόνον, 12,5 εκατομμύρια, δηλαδή 4 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού, πέθαναν κατά την επιδημία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ασθένεια θανάτωσε περισσότερα από 500.000 άτομα.»

Τώρα, ο καρκίνος, τα καρδιακά νοσήματα, οι διανοητικές παθήσεις, τα αφροδίσια, η μανία των ναρκωτικών—όλα αναγνωρίζονται ως οι σύγχρονες πληγές τεραστίων αναλογιών. Η μόλυνσις που δηλητηριάζει θεωρείται από μερικές αυθεντίες ως μια μεγαλύτερη απειλή ακόμη και από τον πυρηνικό πόλεμο.

Οι ελλείψεις τροφίμων έκαμαν το φάσμα της λιμοκτονίας ή του υποσιτισμού συνεχές μέρος της επίγειας σκηνής από το 1914. Τα πολεμικά ετη 1914-1918 είδαν την πείνα σε πολλά μέρη της Ευρώπης· εκατομμύρια πέθαναν από στερήσεις στη Ρωσία και η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου (1970) (στην Αγγλική) λέγει ότι «μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε η μεγαλύτερη παγκόσμια έλλειψις τροφίμων στην ιστορία.» Η έλλειψις χειροτερεύει επειδή ένα από κάθε τρία άτομα στη γη σήμερα υποφέρει από υποσιτισμό ή βραδέως λιμοκτονεί. Οι τιμές των τροφίμων σε πολλές χώρες ανήλθαν στα ύψη.

Οι σεισμοί έσεισαν αυτόν τον πλανήτη από το 1914 με αξιοσημείωτη συχνότητα και βία. Είχαν ως συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους περισσότερα από 700.000 άτομα και να προξενήσουν ανυπολόγιστη ζημία σε ιδιοκτησίες, ερημώνοντας πόλεις, όπως είναι η Μανάγκουα της Νικαράγουας, αποσπώντας πελώρια βουνά και θάπτοντας ολόκληρες πόλεις κάτω από τόννους χωμάτων.

Η ανομία ξαπλώνεται εντείνοντας το φόβο στη μεγαλούπολι, στην πόλι και στην ύπαιθρο. Το κόστος του εγκλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνον ανήλθε σε 51 δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως! Ειδικώς αξιοσημείωτη είναι η αύξησις του εγκλήματος μεταξύ των λεγομένων «αξιοσεβάστων» ανθρώπων. Διευθυνταί και «έμπιστοι» υπάλληλοι στις Ηνωμένες Πολιτείες κλέπτουν από τις εταιρίες των με ρυθμό οκτώ δισεκατομμύρια δολλαρίων ετησίως.

Αλλά η ανομία δεν περιορίζεται σε κλοπή, φόνο και όμοια εγκλήματα. Η περίοδος από το 1914 και έπειτα είδε ένα ογκώδες κύμα ανομίας που οφείλεται σε ανατροπή ολοένα και περισσότερο των ηθικών κανόνων του ανθρωπίνου γένους. Οι θρησκευτικές οργανώσεις σε μεγάλους αριθμούς είτε αγνοούν είτε παραμερίζουν τους νόμους του Θεού που βρίσκονται στη Βίβλο, χαρακτηρίζοντας αυτούς ως «απηρχαιωμένους» και «μη πρακτικούς.»

Η προειπωμένη «στενοχώρια των εθνών» είναι παρούσα. Οι ηγέται του κόσμου είναι φανερό ότι δεν ‘γνωρίζουν τη διέξοδο’ για τα καταπιεστικά προβλήματα και εκδηλώνουν μεγαλύτερη σύγχυσι. Ολοένα και περισσότερα άτομα βυθίζονται σε υλιστικές επιδιώξεις, ζητώντας να κλείσουν τα μάτια των στην απόδειξι ότι ο κόσμος ωθείται προς την καταστροφή.

Ίσως η ισχυρότερη απόδειξις όλων ότι είμεθα τώρα στον προειπωμένον κρίσιμο καιρό είναι εκείνη που παρατηρείται στους ίδιους τους ανθρώπους. Συγκρίνατε αυτούς τους λόγους του θεοπνεύστου αποστόλου Παύλου μ’ εκείνα που σεις ο ίδιος παρατηρείτε σήμερα:

«Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.»—2 Τιμ. 3:1-5.

Βεβαίως αυτοί οι λόγοι ταιριάζουν στη γενεά που ζη στη γη από το 1914 και δεν ταιριάζουν σε καμμιά άλλη γενεά στην ιστορία. Ούτε θα έπρεπε να αναμένωμε μια αντιστροφή αυτής της τάσεως. Μάλλον, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι, καθώς αυτή η ίδια προφητεία προειδοποιεί, τέτοια άτομα «θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.»—2 Τιμ. 3:13.

Ό, τι βλέπουν τα μάτια μας και ακούουν τ’ αυτιά μας μάς βεβαιώνει ότι ζούμε στον «καιρό του τέλους,» στις «έσχατες ημέρες.» Στις έσχατες ημέρες τίνος; Όχι έσχατες ημέρες αυτής της γης, ούτε όλου του ανθρωπίνου γένους, αλλά στις έσχατες ημέρες της τάξεως του παρόντος κόσμου και όλων όσοι την προτιμούν και οι οποίοι εξακολουθούν να συνοδοιπορούν μαζί της προς την κατωφερή πορεία της.

Το προφητικό σημείο, λοιπόν, με το οποίον αναγνωρίζονται οι καιροί μας, είναι ορατό σε όλη τη γη. Τα γεγονότα που σαφώς το εκπληρώνουν τα βλέπομε μπροστά μας. Ήλθαν ακριβώς στον προειπωμένον χρόνο και με τον προειπωμένο τρόπο. Οι ηγέται του κόσμου δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί ο κόσμος είναι στην παρούσα ταραγμένη του πορεία ή πού ακριβώς οδηγούν όλα αυτά. Γιατί, λοιπόν, να μη δώσωμε σοβαρή εξέτασι στη διαφωτιστική όρασι που δίνει η Βίβλος δείχνοντας τι είναι ακριβώς μπροστά μας;

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Το σημείο που προελέχθη για την εποχή μας είναι τώρα ορατό σε όλη τη γη και μάς λέγει ακριβώς που βαδίζει αυτός ο κόσμος

ΣΕΙΣΜΟΙ

ΠΟΛΕΜΟΙ

ΠΕΙΝΕΣ

ΛΟΙΜΟΙ